55

Kyle was razend. Hij had precies op tijd voor de deur van de motelkamer gestaan, maar toen hij aanklopte, werd er niet opengedaan. Hij was een halfuurtje buiten blijven staan om te zien of ze nog kwam opdagen, maar dat was niet gebeurd. Daarna had hij besloten nog eens aan te kloppen. Misschien was ze wel in slaap gevallen. Misschien had ze wel zoveel drugs geslikt dat ze bewusteloos op bed lag. Hij morrelde aan de deurkruk, maar de deur zat op slot. Hij keek om zich heen. Er waren maar twee andere auto’s op het parkeerterrein te zien, en die stonden een heel eind van dit deel van het motel. Terwijl hij in zijn jeep stapte, draaide er nog een auto het parkeerterrein op en Kyle zag een dikke, pafferige man uitstappen en samen met een nogal iel vrouwtje met een kort rokje aan, dat onvast op tien centimeter hoge hakken balanceerde, naar een van de kamers toe lopen. Geen van beiden keurde hem ook maar een blik waardig en Kyle keek hoofdschuddend toe. Nou, er ging hier vanavond tenminste íémand van bil. En met die gedachte reed hij weg.

Op weg naar zijn flat probeerde hij koortsachtig allerlei manieren te bedenken waarop hij de vrouw zou kunnen vinden om haar wreed te straffen voor deze streek. Wat hem nog het meest dwarszat, was dat hij die vijfduizend dollar nu duidelijk wel kon schudden.

Hij reed het parkeerterrein bij zijn flat op, sloeg het portier van zijn jeep met een klap dicht en liep haastig de trap op. Het was al één uur geweest en al die gemiste slaap had hem helemaal niets opgeleverd. Maar hij zou het haar betaald zetten. Hij had iets wat zij wilde: meer drugs. Hij zou haar voor het blok zetten. Hij zou naar de Aphrodisiac gaan. Als ze daar werkte, zou hij uitzoeken wie ze was. En als ze daar niet werkte, zou hij naar haar kamer gaan, de confrontatie met haar aangaan, doen alsof hij afdroop en dan wachten totdat ze naar buiten kwam. Dan zou hij haar volgen terwijl ze naar huis reed om te weten te komen wie ze was. En met die informatie achter de hand zou hij haar chanteren. Als ze het zich kon veroorloven duizend dollar neer te tellen voor een partijtje drugs dat hooguit vijftig waard was, kon ze ook wel wat betalen om hem zijn mond te laten houden.

Tegen de tijd dat hij de voordeur van zijn flatje openmaakte, had hij het plan al grotendeels uitgewerkt. Morgen zou hij met de uitvoering ervan beginnen.

Hij liep naar zijn slaapkamer en deed het licht aan. Maar het licht ging niet aan. Verdomme, alweer een gloeilamp kapot. Toen zag hij iets bewegen op het bed. Zíj was het! Hier in zijn flat. Ze lag op zijn bed, met alleen maar een laken over zich heen. Zelfs in het donker wist hij haar sjaal en de bril die ze altijd ophad nog te onderscheiden.

‘Wat spook jij hier uit? Ik heb bijna een uur op je zitten wachten in het hotel.’ Het kwam niet in hem op om te vragen hoe ze wist waar hij woonde.

Bij wijze van antwoord ging ze rechtop zitten en liet het laken iets omlaagzakken, zodat haar blote schouders zichtbaar werden. Toen hij dat zag, begon zijn bloed ineens sneller te stromen en smolt zijn woede snel weg. Daarna trok ze de onderkant van het laken verleidelijk hoog op over haar eveneens blote dijen. Ze wenkte dat hij naast haar moest komen zitten en Kyle merkte dat hij een stijve kreeg.

‘Geen pistolen deze keer, hè?’ wist hij nog te stotteren.

Ze knikte en wees toen naar het bureau tegen de muur van zijn slaapkamer. Kyle liep ernaartoe en zag het geld daar uitgespreid liggen.

Toen hij omkeek, stond ze vlak voor hem, en hij zag dat het laken haar lichaam nu nog nauwelijks bedekte. Met een kort handgebaar wenkte ze hem naar het bed.

Hij ging met een brede grijns bij het bed staan. Ze liep eromheen, zodat ze achter hem kwam te staan. Om haar te kunnen blijven aankijken draaide hij zich om, zodat hij nu met zijn rug naar het bed stond.

Het laken viel op de grond.

Haar hand kwam omhoog en Kyle verstarde. Ze had iets vast. Het leek wel een pistool. Toen ze de trekker overhaalde, bracht hij zijn handen omhoog alsof hij daarmee een kogel hoopte af te weren.

De twee pijltjes waren met een drie meter lange lijn bevestigd aan het laserpistool. Ze boorden zich door zijn dunne overhemd en joegen vijftigduizend volt aan elektriciteit door zijn borstkas. Dat was ruim voldoende om een honderdtachtig kilo zware prof-footballer om te leggen, laat staan een iele mortuariumassistent. De elektrische schok overstemde alle impulsen van zijn centrale zenuwstelsel, zodat al zijn spieren zich tegelijkertijd samentrokken en hij achterover op bed viel en daar in foetushouding bleef liggen.

Hoewel hij wel een tijdje van de wereld zou zijn, liep de vrouw toch haastig naar het bed, rukte de pijltjes uit zijn borst, pakte haar tas, die op de vloer had gestaan en stopte het pistool erin. Daarna trok ze snel een paar handschoenen aan en viste een injectiespuit uit de tas.

Kyle keek angstig toe terwijl ze zijn verlamde arm omdraaide, zijn mouw opstroopte en een rubber band om zijn arm trok om de aderen te laten opzwellen. Ze zocht een goede ader op en spoot de injectienaald erin leeg, trok daarna snel de rubberband weer van zijn arm en legde die samen met de injectienaald op het nachtkastje.

Terwijl Kyle stuiptrekkend op bed lag, nam ze hem even aandachtig op. Het spul dat ze hem had ingespoten begon al te werken. Zijn stuiptrekkingen werden heviger, maar waren niet hevig genoeg, en daarom pakte ze het kussen en drukte dat op zijn gezicht. Twee minuten later was het voorbij. Ze haalde het kussen weg, nam hem opnieuw aandachtig op en voelde zijn pols. Geen hartslag meer. Kyle was dood.

Hoewel ze naakt had geleken, had ze een slipje en een beha aan. Ze haalde een trainingspak uit haar tas en trok het snel aan. Daarna griste ze het geld van het bureau, doorzocht Kyles zakken en vond daar het briefje dat ze hem had geschreven. Samen met het laken stopte ze het in de tas die ze had meegenomen, ze keek nog even om zich heen om er zeker van te zijn dat ze niets vergeten was en liep toen haastig het flatgebouw uit.

Terwijl ze wegreed, troostte ze zich met de gedachte dat ze nu één probleem minder had.