19

Puller reed. Knox zat naast hem en keek een beetje chagrijnig naar buiten. Ze keek hem aan en vroeg: ‘Hoe wist je hoe de nek van die man is gebroken? Een horizontale breuk? Je liet de lijkschouwer zien hoe het gedaan had kunnen worden.’

‘De Snap-Crackle-Pop, tenminste zo noemen wij het. Die techniek leer je bij de Rangers en de marine, en wordt gebruikt om iemand snel te doden, meestal de buitenste bewaking van een doelwit dat je wilt aanvallen. Je vouwt je hand en onderarm om de bovenkant van het hoofd en legt je andere hand en onderarm onder aan de nek. Je geeft de benodigde kilo’s druk in tegengestelde richtingen en dan knapt de nek meteen in tweeën. Schoon, snel en stil.’

‘Leren ze dat niet bij de luchtmacht?’

‘Ik weet niet wat ze bij de luchtmacht leren, behalve dat ze hun mensen niet uit een goed functionerend vliegtuig moeten laten springen. Ze laten het aan ons, de infanteristen, over om met een geweer en een rugzak van veertig kilo te zeulen.’

‘Oké, maar heb je dat misschien ook toevallig aan je broer geleerd?’

Nu keek Puller naar haar. ‘Ben je me aan het verhoren?’

‘Nee, ik stel je alleen een eenvoudige vraag.’

‘Dat kan ik me niet herinneren. Dat is mijn eenvoudige antwoord.’

Ze keek weer naar buiten. ‘Het lijkt wel alsof er een storm op komst is.’

‘Dan krijgen we misschien weer een stroomuitval en een ontsnapping uit de gevangenis,’ zei Puller.

Met een felle blik in haar ogen zei ze: ‘Maak daar alsjeblieft geen grapjes over.’

‘We moeten die man identificeren.’

‘Ik weet het.’

‘En ik wil niet eeuwen wachten tot die lui in Dover dat eindelijk hebben uitgevogeld. Volgens mij vinden ze trouwens toch niets, want ik denk niet dat hij een Amerikaan is.’

‘De lijkschouwer zei dat hij in de militaire database geen match kreeg op basis van de vingerafdrukken of de gezichtsherkenning. Dus is het nog maar de vraag of hij in het leger zit.’

‘In elk geval niet in óns leger. Wat de volgende vraag opwerpt.’

‘Welke?’

‘Vier pelotons.’

‘Ja, maar nu denken we dat je broer de plaats van die dode man heeft ingenomen. Nadat hij hem heeft vermoord,’ zei ze, misschien om te zien hoe Puller zou reageren.

Hij negeerde dit. ‘Hoe is die dode man Fort Leavenworth binnengekomen? En hoe is hij erin geslaagd zich aan te sluiten bij een compagnie soldaten die een einde gaat maken aan een mogelijke crisis in DB?’

‘Tja, hij moet op de een of andere manier de basis zijn binnengekomen. En het was een chaos. Als hij een gevechtsuitrusting droeg, betwijfel ik of iemand de tijd heeft genomen appel te houden.’

‘Wat betekent dat alles van tevoren zo was gepland, Knox. Het opblazen van de transformatoren. Het uitvallen van de back-upgenerator. De geluiden van de schoten en de explosie. Het legerhandboek is heel duidelijk over een dergelijke situatie, dan vraag je om versterking. Wie dit ook gepland hebben, wisten hoe het leger zou reageren en ze hadden een mannetje in Leavenworth klaarstaan om mee te gaan.’

‘Maar waarom, Puller? Wat moest hij daar doen?’

‘Mijn broer helpen ontsnappen?’

‘Maar die man is gedood.’

Puller zei: ‘Misschien is het plan gewijzigd. Misschien is hij niet vermoord door mijn broer, maar door iemand anders.’

‘Hoe wilde hij je broer er dan uit krijgen? Er is geen bewijs dat hij een tweede uitrusting bij zich had. Je broer heeft zijn uitrusting waarschijnlijk gepakt. Dat is in feite de enige manier waarop hij eruit kan zijn gekomen. Dus moest die man dood. En ze waren ongeveer even lang.’ Ze keek naar Puller. ‘Is je broer ongeveer een meter negentig? En ongeveer negentig kilo?’

‘Ja, zoiets.’

‘De dode man ook.’

‘Maar waarom zou je aan zo’n missie beginnen als je weet dat het zelfmoord is?’

‘Misschien wist hij niet dat het zelfmoord was,’ zei Knox.

‘Nou, als dat niet zo was, moest hij denken dat hij naar binnen ging vanwege een bepaalde reden waardoor hij hem er waarschijnlijk levend uit kon krijgen. En we moeten zien uit te vinden wie die transformatoren hebben opgehaald.’ Hij keek haar met een scherpe blik aan. ‘Dat was het begin van alles wat er is gebeurd. De transformatoren die werden opgeblazen.’

‘Puller, ik weet niet wie dat heeft gedaan. Echt niet.’

‘Ik heb gisteravond wat zitten lezen. inscom voert operaties uit voor militaire commandogroepen.’

‘Geen echt geheim.’

‘Maar een van jullie taken is ook om datzelfde te doen voor “nationale beslissers” en die term is zowel suggestief als flexibel. Het zou kunnen staan voor mensen als de president, de minister van Binnenlandse Zaken, de woordvoerder van de House of Representatives.’

‘Ik ben hier niet namens een van hen, dat kan ik je verzekeren.’

‘En het hoofd van de nsa heeft ook de leiding over de Cyber Command.’

‘Dat wist ik.’

‘Interessant.’

Ze haalde haar schouders op. ‘Er is heel veel overlap. Er wordt weleens gezegd dat ze identiek zijn. Hoewel de nsa opereert onder Title 50, en Cyber Command onder Title 10.’

‘Is dat een belangrijk verschil?’

‘Misschien wel, misschien niet. Ze zeggen weleens dat die organisaties in de toekomst verschillende leiders zullen hebben. Feit is dat het nu fulltimebanen zijn. Maar ze zullen altijd operationeel met elkaar verbonden zijn.’

‘En ze zijn allebei gestationeerd in Fort Meade.’

‘Ja.’

‘Kussende nicht en neef dus.’

‘Zo zou ik het niet willen omschrijven,’ zei ze, een beetje beledigd.

‘Iemand heeft die transformatoren laten ontploffen, Knox. En de man van wie ze die dingen hebben afgepakt zei dat ze hoger in rang waren dan hij. Maar meer wilde hij niet zeggen, zelfs niet tegen de officiële onderzoekers.’

‘Wat leid je daaruit af?’

‘Dat er verschillende onderzoeken zijn ‒ zowel officiële als onofficiële ‒ die allemaal een andere agenda hebben. Het is al moeilijk genoeg om een misdaad op te lossen zonder al die extra ballast, die zeker weten afkomstig is van een spionagecentrale. Dat voel ik aan mijn officiële legerboxershort.’

‘Tja, maar wat wil je dat ik eraan doe?’

‘We zijn een team. Dat wil je mij tenminste laten geloven. Op basis daarvan zou het antwoord op je vraag voor de hand moeten liggen.’

‘Jij wilt dat ik uitzoek of iemand binnen de geheime dienst iets met de verdwijning van die transformatoren te maken heeft gehad?’

Hij dwong zichzelf te glimlachen. ‘Ik maak nog eens een goede onderzoeker van je, Knox.’

Ze negeerde zijn sarcasme en zei: ‘Misschien ben ik daar wel bang voor. Over spionnen gesproken, heb je ideeën over Daughtrey?’

‘Als mijn broer die man in de gevangenis heeft vermoord, kan hij Daughtrey ook hebben gedood.’

‘Waarom?’

‘Omdat ze allebei bij stratcom werkten.’

‘Dus jij denkt dat het daar allemaal om draait?’

‘Ik heb geen idee. Jij weet meer over die wereld dan ik. En die is heel groot. Veel groter dan de meeste mensen zich realiseren.’

‘Wist je dat Cyber Command technisch gezien onder leiding staat van stratcom?’

Hij keek haar vragend aan. ‘Maar hoe zit het dan met de nsa?’

‘Het is allemaal heel erg incestueus, Puller. De nsa opereert vanuit honderden geheimedienstplatforms: je weet nooit waar de tentakels zich naartoe uitstrekken.’

‘Maar hoe moet iemand de boel dan in evenwicht houden?’

‘Ik denk dat het daar juist om gaat: ze wíllen niet dat iemand genoeg weet om de boel in evenwicht te houden. Dan moeten ze misschien een paar lastige vragen beantwoorden.’

‘Zo wordt het toezicht door het Congres verdomde moeilijk.’

‘Bijna verdomde onmogelijk,’ beaamde Knox. ‘Maar nogmaals, daar gaat het dus om.’

Hij keek haar nieuwsgierig aan. ‘Dit zijn verbazingwekkende opmerkingen voor iemand uit de wereld van de geheime dienst.’

‘Dat ik daar werk betekent niet meteen dat ik ook al die Kool-Aid moet drinken. En heb je je weleens iets anders afgevraagd?’

‘Wat?’

‘Waarvoor je broer naar de gevangenis is gestuurd?’

‘Hij werd beschuldigd van misdaden tegen de nationale veiligheid, van hoogverraad.’

Ze vroeg, een beetje verwijtend: ‘En was je niet nieuwsgierig naar de precieze omstandigheden? Dat is nogal verrassend voor een onderzoeker.’

‘Tuurlijk wel, ik heb me heel veel afgevraagd en ik heb me erin verdiept zodra ik terug was van een opdracht in het buitenland. Mijn broer zat toen al in de gevangenis, maar ik heb de zaak onderzocht.’

‘En?’

‘En het dossier was verzegeld. Ik kon zelfs niemand zover krijgen een telefoontje van me te beantwoorden of me te ontmoeten. Alles was volledig in de doofpot gestopt. Zelfs de media wisten er niets van. Het heeft in geen enkele krant gestaan, ik heb maar één keer een reportage op cnn gezien en daarna is de zaak in de vergetelheid geraakt.’

‘Je weet dus niet precies waarvoor hij is veroordeeld?’

Hij keek haar met een scherpe blik aan. ‘Waarom vraag je dat? Weet jij er iets meer van?’

‘Ik denk dat we dat wel moeten uitzoeken.’

Puller dacht hierover na.

Ze vroeg: ‘Of wil je soms niet weten of je broer echt schuldig is of niet?’

‘Hij is veroordeeld.’

‘En volgens jou is er nog nooit een onschuldige veroordeeld?’

‘Niet veel.’

‘Eén is te veel,’ zei Knox.

‘Maar als het dossier van de zaak van mijn broer verzegeld is?’

‘Jij bent de onderzoeker, je moet toch een idee hebben over hoe je dingen moet uitzoeken! En als ik mijn nek uitsteek over die verdwenen transformatoren, kun jij hetzelfde doen met de zaak van je broer.’

Meer zei ze niet terwijl ze de storm inreden, die voor hun gevoel zowel binnen als buiten de auto losbarstte.