Zonder te kloppen liep hij de kamer van Bain binnen. Het hoofd van de recherche zat met gefronste wenkbrauwen achter zijn bureau. Zijn lippen hield hij dicht op elkaar geperst, als een boze kippenkont.
Maar Steel glimlachte breed toen Logan binnenkwam. ‘Ha, daar ben je eindelijk.’ Ze stond op. ‘Nou, dan gaan we maar. Maak je geen zorgen, Bill, je hebt de juiste beslissing genomen.’
Logan durfde te zweren dat hij de man aan de andere kant van de kamer hoorde tandenknarsen toen ze vertrokken.
Ze liepen naar de kamer van Steel. Toen ze de deur achter zich had dichtgetrokken, leek ze leeg te lopen als een lekgeprikte fietsband. ‘Gro te god…’
‘Wat is er gebeurd?’
‘Heb je nog sigaretten bij je?’ Ze maakte er wilde handgebaren bij. ‘Kom op, sneller, sneller!’
Logan bood haar een sigaret aan. Ze stak hem aan, zoog de rook diep in haar longen en deed toen het raam open. ‘Jij en ik,’ zei ze, terwijl ze probeerde het verkeerslawaai te overstemmen, ‘zijn vanaf dit moment belast met een speciaal onderzoek naar die Poolse criminelen. Finnie weet er niets van en verder wordt er ook niemand anders van op de hoogte gebracht.’
Logan ging op de rand van haar bureau zitten. ‘Hoe heb je dat voor elkaar gespeeld?’
Ze huiverde. ‘Breek me de bek niet open. Maar ik heb wat van je te goed, als je dát maar weet.’
‘Wat heb je tegen hem gezegd?’
Ze nam een trekje van haar sigaret en trok een grimas. ‘Als je nog eens besluit weer te gaan roken koop dan eens een mannenmerk. Het lijkt wel alsof ik het schaamhaar van mijn oma zit te roken.’ Ze plukte een beetje tabak van haar lip. ‘Je mag blij zijn dat ik Bain niet heb gevraagd je te ontslaan, als je zulke sigaretten uitdeelt…’
Maar het weerhield haar er niet van ze te roken.
‘En wat nu?’
‘Normaal gesproken zou ik posters laten maken van die compositietekeningen van jou, ze overal laten ophangen en ze naar de kranten en de omroepen sturen. Maar nu?’ Ze nam een trek van haar sigaret en fronste de wenkbrauwen. ‘Ik heb nog nooit eerder een geheim onderzoek uitgevoerd.’
De volgende twintig minuten bespraken ze de mogelijkheden om het onderzoek te doen zonder hulpmiddelen, zonder medewerkers en zonder dat iemand erachter kwam. ‘Dat gaat gewoon niet,’ zei Steel, die haar voeten op het bureau had gelegd, terwijl Logan aantekeningen maakte op het whiteboard. ‘We hebben er op zijn minst één diender bij nodig. Wie moet er anders thee zetten?’
‘Misschien kunnen we Rennie nemen, want die weet ook al dat Rory bij jou logeert.’
‘En bovendien,’ zei Steel, ‘zal het een lelijke tegenvaller zijn voor inspecteur Baardaap Beattie als we zijn slaafje inpikken. Het is een winwinsituatie!’
Logan keek woedend en schreef een heel lelijk woord op het whiteboard.
Ze zuchtte. ‘Ik heb écht mijn best gedaan, Logan. Bovendien had ik een fortuin gewonnen als ze jou die promotie hadden gegeven.’
‘Beattie. Ze hebben Beattie inspecteur gemaakt. Die man is nog niet eens in staat zijn eigen achterste te onderzoeken met wc-papier!’
‘Ik heb op Bain ingepraat totdat ik paars zag. Dat heeft die breedbekkikker Finnie trouwens ook gedaan. Maar…’ Ze haalde haar schouders op.
‘Wie heeft Gilchrist opgepakt? Wie heeft Rory Simpson gevonden? Wie heeft de gasten geïdentificeerd die Simon McLeod de ogen hebben uitgestoken? En die stomme pornoboeren? Wie heeft die opgepakt?’ Logan trok strepen onder het scheldwoord dat hij had opgeschreven. ‘Wat heeft Beattie ooit gepresteerd, dat hij…’
‘Hou er nou maar over op, oké? Je bent duidelijk: Beattie is een nietsnut. Dat ís ook zo. Maar jij…’ Ze wendde haar blik af. ‘Al dat gedoe vorig jaar met de Vleesmeester… En daarna heb je zeven maanden niets kunnen presteren. En hoe jij je af en toe gedraagt…’
‘Maar Beattie…’
‘Je bent een goede politieman, Laz, eerlijk waar. Maar elke keer als je iets geweldigs hebt gepresteerd dan zet je er weer een enorme miskleun tegenover. En Bain…’ Ze zweeg. Fronste haar wenkbrauwen. Keek alsof ze het plotseling in haar broek had gedaan. ‘O, god, hoe laat is het?’
Logan duwde de dop op de viltstift. ‘Niet ineens een ander onderwerp aansnijden.’
Steel keek op haar horloge. ‘Aaaagh!’
Ze greep haar jas, rende naar de deur, bleef op de drempel staan en greep Logan bij zijn mouw. ‘We moeten terug naar mijn huis!’
‘Wat? Maar…’
‘Rory Simpson! Wat zal Susan zeggen als ze thuiskomt en er plotseling een pedofiel in haar woonkamer zit?’
‘Ik kan er ook niets aan doen dat ze de helft van Aberdeen hebben opgebroken!’ Logan liep achter Steel aan, die het pad naar haar huis op rende.
‘Je had naar me moeten luisteren en de sirene moeten gebruiken!’
Aan de hemel trok een vliegtuig een grijs spoor in de blauwe lucht. Uit de tuin van de buren klonk het geluid van een maaimachine en het rook naar versgemaaid gras. Maar uit inspecteur Steel, die driftig in haar zakken zocht naar de huissleutel, kwam alleen maar een reeks obsceniteiten.
‘Als hij met afgerukte kloten op de badkamervloer ligt dan is het jouw schuld, begrepen?’
Ze maakte de deur open en haastte zich naar binnen. ‘Susan? Susan, ik kan het allemaal uitleggen!’
Door de hal, langs de woonkamer en de eetkamer, langs het trappenhuis, langs de badkamer, naar de keuken…
Rory Simpson zat samen met de echtgenote van inspecteur Steel aan de ontbijtbar. Ze dronken thee. Susan had haar werkkleding nog aan en Rory droeg zijn geelpaarse ensemble. Hij leek er mentaal in te zijn gegroeid.
Hij spreidde zijn armen en zei: ‘Inspecteur, lieverd, wat héérlijk om je weer te zien!’
Susan glimlachte. ‘Wat wilde je me uitleggen?’
‘Ik… We…’
‘Geen zorgen,’ zei Rory, terwijl hij schalks naar Susan knipoogde. ‘Ik heb Susan alles al uitgelegd.’
‘O ja?’
Susan maakte gespeeld verontwaardigde geluidjes en schonk drie koppen vol. ‘Ik snap niet waarom je altijd zo geheimzinnig moet doen. Je denkt toch niet dat ik overal ga rondbazuinen dat we de kroongetuige van een grote Londense moordzaak in huis hebben?’
‘Ik… Londense moordzaak?’
‘Persoonlijk vind ik dat Rory eigenlijk gewoon een held is: er is veel moed voor nodig om de mensen te verraden die zijn vriend hebben neergeschoten.’
Rory maakte sussende geluidjes. ‘Nou, een held zou ik mezelf niet per se willen noemen, maar ik wil gewoon niet dat mijn Barry voor niets is gestorven. We moeten tegen dit soort mensen in opstand komen, Susan, want waar moet het anders heen met onze samenleving?’
Steel glimlachte geforceerd. ‘Rory, zou ik je misschien even onder vier ogen kunnen spreken? In de gang? Nu!’
De oude man sprong van zijn barkruk. ‘Natuurlijk. Maar als ik terugkom, Susan, dan moet je me beslist het recept van die verrukkelijke worteltaart geven!’
De inspecteur trok hem naar de gang en liet Logan alleen met Susan achter.
‘Zo…’ Susan gaf hem een mok thee. ‘Hoe gaat het met je? We hebben elkaar niet meer gezien sinds je… sinds Polen.’ Ze legde een hand op zijn arm. ‘Gaat het wel weer een beetje?’
Logan wees naar de schrammen, hechtingen, kneuzingen en stoppels op zijn gezicht en de donkerpaarse wallen onder zijn ogen. ‘Het lijkt erger dan het is.’
‘Je blijft toch zeker wel eten?’
‘Bedankt, maar ik kan niet.’
‘Onzin. Je blijft eten. Ik sta erop. Je ziet eruit alsof je al een week niet hebt gegeten. Ik maak een visschotel.’ Ze fronste haar wenkbrauwen. ‘Je eet toch nog wel vis, nietwaar?’
‘Maar ik kan écht…’
De deur vloog open en Rory deed een koket danspasje. ‘Hebben jullie me gemist?’
Steel gaf hem in het voorbijgaan een por. ‘Hé!’
‘Is het goed als Laz blijft eten?’ vroeg Steel aan Susan. ‘En misschien kan hij dan ook wel blijven slapen,’ voegde ze eraan toe.
‘Wat? Nee, daar heb ik geen… Ik…’
Susan knikte. ‘Het is al geregeld.’
‘Maar ik kan helemaal niet…’
‘Ja, je kan wél.’ Steel trok een grimas. Zodra Susan zich omdraaide pakte ze Logan en trok hem naar de patiodeuren. Ze fluisterde woedend: ‘Je haalt het niet in je hoofd me hier de hele nacht alleen te laten met die stomme Rory Simpson! Als hij doorgaat met dat idiote homogedoe dan maak ik hem af!’
‘Rory probeert er gewoon het beste van te maken en als je het mij vraagt is hij best gra…’
‘Ik vermóórd hem.’ Ze deed een stap naar achteren en sloeg Logan vriendschappelijk op de rug. Op normale toon zei ze: ‘We zullen de andere logeerkamer klaarmaken, dan kun je daar slapen.’
‘Maar ik heb al plannen.’ En dat was waar: hij was van plan naar huis te gaan, een fles wodka te pakken en zich bewusteloos te drinken. Net zoals hij alle andere avonden had gedaan sinds hij uit Polen was teruggekomen.
‘Dat kan me niet schelen. Je blijft hier en ik wil er geen woord meer over horen!’
Rory ging vrijwel onmiddellijk na het eten naar bed en zodra hij de keukendeur achter zich had dichtgetrokken was Steel opgestaan. ‘Oké…’ Ze kuchte, bevochtigde haar lippen en drentelde wat heen en weer. Ze wierp Susan een veelbetekenende blik toe. ‘Wie wil er een glaasje wodka?’
Ze lieten de boel op tafel staan en verkasten naar de patio om zich daar aan de wodka te laven. Susan dronk één glaasje en in dezelfde tijd maakten Steel en Logan er drie soldaat. De fles kwam rechtstreeks uit de vriezer en leek stoom af te geven in de zwoele avondlucht. Muggen en vliegen pleegden zelfmoord in het hete, sissende vet van een citronellakaars.
De inspecteur vulde de borrelglazen opnieuw en bracht een toost uit. ‘Op onze vriendschap!’ Waarna ze de inhoud achteroversloeg.
‘Om je de waarheid te zeggen,’ zei Susan, terwijl ze aan haar kapsel frunnikte, ‘wilden we…’ Ze maakte haar zin niet af.
Steel schonk Logan weer bij. ‘Ze laten ons niet adopteren.’
Logan, die het glas al bijna aan zijn lippen had gezet, verstijfde. ‘Moeten we het daarover…’
‘De verzekering wil de ivf niet betalen,’ vervolgde ze, ‘en we kunnen het ons niet veroorloven de kosten zelf te dragen.’
Susan snoof. ‘We zouden natuurlijk het huis kunnen verkopen.’
‘Het huis wordt niet verkocht!’
‘Ik bedoel alleen maar…’
‘Dat is al drie generaties in mijn familie.’
‘Nou, als we niet zwanger kunnen worden, komen er geen nieuwe generaties meer!’
Er viel een ongemakkelijke stilte.
Steel dronk haar glas leeg en ging opnieuw rond met de fles. ‘Heb ik je dat verhaal ooit verteld over de Sperminator, Susan? Die smeert zijn zaad op relingen in winkelcentra. Als je je onderbroek uitdoet en langs alle trapleuningen in Aberdeen naar beneden glijdt dan word je waarschijnlijk ergens tussen Marks & Spencer en John Lewis zwanger.’ Ze lachte, totdat ze zag dat Susan vuurrood werd en tranen in haar ogen kreeg.
‘Ik ga afruimen.’ Ze liep naar binnen en sloeg de patiodeuren achter zich dicht. Binnen klonk bordengekletter.
Logan schonk zichzelf nog wat wodka in en stak in het halfduister een sigaret op.
Steel liet zich achterovervallen in haar stoel, sloot haar ogen en vloekte. ‘Zie je nou wat ik hier moet doorstaan?’
Hij zei niets maar schonk opnieuw de glazen vol. Leegde het zijne in één keer. De verdoving trad al in.
‘Weet je wat?’ Steel leek plotseling bijzondere belangstelling te hebben voor de schuur achter Logans schouder. ‘We zouden… eh… een trio. Ik bedoel, daar fantaseren alle mannen toch altijd over?’
Logan verslikte zich, de wodka spoot uit zijn neusgaten en hij kreeg een branderig gevoel in zijn ogen. ‘Ik… Met…’
Steel bekogelde hem met een onderzettertje. ‘Nou, bedankt voor het compliment!’
‘Maar ik…’
‘Het was Susans idee, als je dát maar weet!’ Ze stond op, waarbij de poten van haar stoel een schrapend geluid maakten. ‘Ik? Ik zou je nog niet eens met een veeprikker willen aanraken!’ Met die woorden liet ze Logan alleen achter op de patio.