10

Het bedrijf ClarkRig Training Systems Ltd was gevestigd in een smalle zijstraat van Hutcheon Street. Logan parkeerde de Mazda van de inspecteur voor de ingang, naast een gedeukte Volvo stationcar. Steel stapte uit, met de foto van Krystka Gorzałkowska nog in haar handen.

Logan sloot de wagen af. ‘Ben je nou nog niet uitgekeken?’

‘Moet jij zeggen, ik moest hem bijna met een koevoet uit je handen trekken. Ik bestudeer gewoon het bewijsmateriaal.’ Ze bleef staan en keek naar het naambordje van ClarkRig. ‘Weet je zeker dat iemand haar heeft gedwongen pornofilms te maken?’

‘Dat heeft ze me verteld. Ze zei dat ze het land uit gezet zou worden als ze weigerde.’

De inspecteur klakte afkeurend met haar tong. ‘Dom wicht. Ze is Pools, lid van onze fantastische Europese Unie. Hoe zouden we haar het land uit kunnen zetten? We kunnen veroordeelde terroristen niet eens uitzetten.’

‘Nou, het is duidelijk dat ze dat niet wist.’

‘Weet je wat ik denk? Ik denk dat Gorza-le-kowska…’

‘“Gorzałkowska”. De “ł” spreek je uit als een “w”.’

‘Bedankt, professor. Maar als ik taalles wil kom ik wel opdagen op een van die cursussen op het bureau.’ Steel trok haar broek iets omhoog. ‘Afijn ik bedoel: ze heeft pornofilms gemaakt en nu is ze bang dat haar familie erachter komt. Dus doet ze wat ze moet doen: toegeven dat ze het heeft gedaan om het geld of omdat een enge meneer haar ertoe heeft gedwongen.’

‘Maar als ze de waarheid spreekt…’

‘Dan koop ik wel een T-shirt voor je met de tekst “Ik zei het toch?” erop gedrukt. Nou goed?’ Steel was al onderweg naar de ingang. ‘Schiet op, minder geouwehoer en meer porno.’

Ze arriveerden in een ruime ontvangsthal met bekroningen voor films over bedrijfsveiligheid en ingelijste dvd’s aan de muren. Op het midden van de geboende houten vloer prijkten twee ouderwetse filmprojectoren in bijpassende vitrinekasten. Er stonden leren banken en lage stalen tafels. Geen spoor van vrouwelijk naakt.

Inspecteur Steel beende vastberaden naar de langwerpige mahoniehouten balie, gaf er een klap op met haar vuist en riep: ‘VOLK!’

Een van de deuren achter de balie ging open en er verscheen een rond vrouwenhoofd met een vriendelijke glimlach. ‘Kan ik u helpen?’ Ze was achter in de zestig, had bruingeverfd haar, armen als hammen en toen ze naar haar stoel liep blubberde haar buik zo hevig dat het leek alsof die naar hen zwaaide.

Steel leek erdoor betoverd. ‘Godallemachtig, dat lijkt op een…’

Logan onderbrak haar om te voorkomen dat ze iets verkeerds zou zeggen en ze het pand zouden worden uitgezet. ‘Is de heer Clark misschien aanwezig?’

‘Wie kan ik zeggen dat er is?’

‘Brigadier McRae. We hebben elkaar een tijd geleden al eens…’

‘O ja, ik weet nog precies wie u bent!’ Ze liet haar gemaakt deftige accent varen en keek hem stralend aan. ‘Loopt u maar door, hij zit in de montagekamer.’

Steel trok haar wenkbrauwen op. ‘Toch geen video over bedrijfsveiligheid, hoop ik?’

‘Nee hoor.’ Ze knipoogde. ‘Een van onze speciale producties.’

In de montagekamer stond een enorme tafel met toetsenborden, draaiknoppen, schuiven en schakelaars, met erachter twaalf monitoren. Op alle monitoren waren naakte mensen te zien die lichaamsdelen of andere voorwerpen bij elkaar inbrachten. En om de een of andere reden was iedereen erbij aan het zingen. Elke keer als de camera een beweging maakte verscheen er kort een felle blauwe of groene achtergrond.

Steel bleef als aan de grond genageld staan in de deuropening en keek naar al het naakte vlees. ‘Sodeju…’

‘Hmmmph?’ De man in de enige stoel die in het vertrek te bekennen was draaide zich om. Hij was lang en dik, droeg een kleine rechthoe kige bril en had een grijzende sik. Zijn kapsel zag eruit alsof hij zijn hoofd schuin in een windtunnel had gehouden. Hij dronk soep uit een mok en aan zijn snor hingen kleine stukjes minestrone.

Nadat hij één blik op Logan had geworpen verscheen er een brede glimlach op zijn gezicht. ‘Bigadier McRae! Wat leuk om u weer te zien!’

Steel stak haar hand uit. ‘Dag meneer Clark, ik weet niet of u zich mij nog herinnert, maar we hebben elkaar vorig jaar ontmoet en het was, nou ja, ik was misschien niet zo, eh, maar ik heb sindsdien al uw films meerdere malen bekeken en ik moet zeggen: ze zijn gewéldig. U hoort natuurlijk niet anders en u zult wel denken dat ik weer zo’n idioot ben, maar werkelijk, ze zijn briljant.’

Hij keek haar fronsend aan. ‘Bent u niet die…’

‘Ja, zoals ik al zei, het spijt me, maar ik ben een enorme fan van u, meneer Clark. Een enorme fan.’

De frons veranderde in een glimlach. ‘Dan is alles vergeven en vergeten. En noem me alsjeblieft Zander, met een “Z”. Het is altijd een genoegen iemand te ontmoeten die mijn werk op waarde weet te…’

Logan kwam ter zake. ‘Meneer Clark, herkent u deze vrouw?’ Hij haalde de foto tevoorschijn.

‘Natuurlijk herken ik haar: Krystka Gorzałkowska.’ Hij sprak de naam perfect uit. ‘Echt jammer. Ze was schitterend, maar een ramp als actrice. Het leek nergens op.’

‘Dus u ontkent niet dat ze voor u heeft gewerkt?’

‘Je zou beter kunnen zeggen dat ze voor geen meter voor me werkte. Ze had gewoon de X-factor niet, als u begrijpt wat ik bedoel. De acteurs in mijn films hebben geen seks, ze bedrijven de liefde. Ze moeten stralen, er dolgelukkig uitzien, alsof dit het beste is wat ze ooit is overkomen. Die arme Krystka keek altijd alsof iemand net in haar borscht had gescheten.’ Hij leunde achterover in zijn draaistoel. ‘Ik heb haar in een paar scènes uitgeprobeerd, maar het had geen zin. Ik moest haar wegsturen.’

‘Ze beweert dat ze werd gedwongen in pornofilms op te treden.’

‘In elk geval niet door mij!’ Hij draaide zijn stoel en drukte op een paar knoppen. Alle schermen werden wit, vervolgens blauw, en daarna verscheen een beeld dat zich uitstrekte over alle twaalf schermen: het logo van Crocodildo producties, met het onderschrift SCENE 174B.

Het was Krystka, geknield op een lichtblauwe vloer die was omlijst met kleine witte pingpongballen. Een identiek blauw oppervlak fungeerde als achtergrond. Samen met een andere pneumatische blondine ‘bediende’ ze een man die was gekleed in de jas van een rokkostuum en een hoge hoed. De camera zoomde in.

Het naakt reflecteerde in Zanders ogen. ‘Dit wordt mijn meesterwerk. De hele set is digitaal. Ik maak gebruik van een serie blade servers, een gloednieuwe render farm en gespecialiseerde techneuten. Driedimen sionale modellering, animatie, het hele circus. Je zou eens moeten zien wat je daar allemaal mee kunt doen. Geweldig!’ Hij slurpte van zijn soep. ‘Ik ga voor Aberdeen doen wat Peter Jackson voor Nieuw-Zeeland heeft gedaan.’

Toen kwam de climax in beeld. Op het gezicht van Krystka Gorzał kowska’s gezicht verscheen een uitdrukking van walging, vlak nadat het andere spul erop was geland.

‘Cut!’ Zander verscheen in beeld. ‘Krystka, lieverd, ik hou van je, maar zó kan het echt niet. Het is alleen maar sperma, volkomen natuurlijk spul. Het kan echt geen kwaad. Kurt heeft zich onlangs nog laten testen. Nietwaar, Kurt?’

Kurt trok een grimas. ‘Vertel me niet dat we die scène nóg een keer moeten overdoen!’

Krystka barstte in tranen uit en Zander gaf haar een knuffel, waarbij hij er goed op lette geen volkomen natuurlijk sperma op zijn trui te krijgen. ‘Kom maar, schatje. Napij herbaty. Heb je daar zin in? Een lekker kopje thee?’ Toen leidde hij haar het beeld uit.

Na drie piepjes werden de monitoren grijs.

‘Zie je?’ De regisseur leunde achterover. ‘Lijkt het alsof ik iemand dwing iets te doen wat ze niet wil?’ Hij slurpte nog wat meer soep naar binnen. ‘We hebben met behulp van de computers geprobeerd een lach op haar gezicht te manipuleren, maar eerlijk gezegd is het goedkoper al haar scènes opnieuw te schieten met iemand anders.’

‘Nou…’ Logan stopte de foto terug in zijn zak. ‘Misschien werkte ze nog voor een ander bedrijf. Wie maakt er hier in de buurt nog meer pornofilms?’

‘Wij zijn de enige professionele studio in het noordoosten, dus dat moet dan de een of andere beunhaas zijn. Een amateur. Als jullie willen kan ik wel wat navraag doen.’

Steel kuchte. ‘Kunt u die eerste seksscène misschien nog een keertje afspelen?’

De regisseur haalde zijn schouders op en drukte een paar knoppen in, waardoor de schermen weer werden gevuld met roze mensenvlees ‘Ik…’ Hij schraapte zijn keel. ‘Ik vond het héél erg te horen wat er met Insch is gebeurd. Verschrikkelijk.’

Logan had weinig zin erover te praten. ‘Ja, maar ja…’

‘Gaat het weer wat beter met hem? Mijn goede oude vader is nooit meer dezelfde geworden na zijn hartaanval. Alle puf is uit hem verdwenen.’

‘We moeten eens…’

‘Maar weet je wat me nu ineens te binnen schiet? Als Insch weer iets omhanden wil hebben dan zou ik hem hier best kunnen gebruiken.’

Inspecteur Steel huiverde. ‘Insch in een pornofilm? Godallemachtig, wie zou er nou zo’n massa blubber in actie willen zien?’

‘Ik bedoel als productieassistent.’ Zander stak zijn bovenste kin naar voren, waarop de andere volgden. ‘En toevallig zijn er altijd nog mensen die op forse types vallen, hoor!’

‘Ik bedoelde alleen maar…’

‘Maar kunnen we het misschien weer even over Krystka Gorzał kowska hebben?’ kwam Logan tussenbeide. ‘Hoe bent u met haar in contact gekomen?’

‘Via Kostchey International Holdings Limited, een bureau dat is gespecialiseerd in Poolse actrices voor erotische films. Dat bureau is een godsgeschenk. Hun meisje zien er fantastisch uit. De meesten kunnen zingen, ze kunnen tekst uit hun hoofd leren en ze kunnen acteren. Ik kan hier in de buurt geen modellen vinden die daaraan kunnen tippen. Alle aantrekkelijke meiden hier willen meedoen aan rotzooi zoals Big Brother of Idols.’ Hij zuchtte. ‘Niemand wil tegenwoordig meer porno ster zijn.’

Onderweg naar huis staarde inspecteur Steel dolgelukkig naar de splinternieuwe dvd’s die de regisseur haar had gegeven: Harriet Potter en de Vuurpenis en Indiana Jane en de Dildotempel. De omslagen waren verbazingwekkend stijlvol. ‘Wedden dat dit vol zit met verrukkelijke vrouwenseks?’

‘Ik wil even langs dat bureau om te kijken of Krystka nog door een andere tent is ingehuurd.’

‘Het schijnt dat we in het weekend vrij hebben, of was je dat vergeten? Bel het hoofdbureau en laat de een of andere idioot het maar doen. Misschien is Rennie wel terug, dan kan hij het opknappen.’

Ze draaide zich om en keek naar de zon, terwijl ze langzaam in de richting van de Bridge of Don reden. ‘Susan kon me vandaag niet ophalen omdat ze…’ Steel frummelde met de dvd’s. ‘Ze had een gesprek met de mensen van de adoptie en de pleegzorg.’

‘Ik dacht dat ze de accountancy in wilde?’

‘Ze is daar niet aan het solliciteren, idioot. Ze is daar voor een baby.’ Ze deed het raam open, stak een sigaret op en blies een passerende fietser rook in het gezicht. ‘Susan wil een kind. Ze heeft altijd al een kind willen hebben.’

‘Oké…’

‘Het is echt héél belangrijk voor haar en ik ben… Nou, ja, ik ben niet bepaald een ideale moeder, nietwaar? Op dinsdag moet ik naar een of andere muts van maatschappelijk werk om ze ervan te overtuigen dat ik iemand ben aan wie je gerust een baby’tje kan toevertrouwen.’

Logan volgde de rij auto’s die over de brug voortkroop en luisterde naar het klaaglijke gekraai van de zeemeeuwen op de achtergrond. ‘Dat is een eitje. Ze zijn vast wég van je.’

‘Ik kan helemaal niet met kinderen omgaan! Ik ben een drieënveertigjarige lesbische kettingrookster die vloekt als een bootwerker en zich elke avond volgiet met drank.’

Dat kon Logan moeilijk geloven. ‘Drieënveertig?’

‘Hou toch je waffel!’ Ze bleef een paar minuten stuurs voor zich uit kijken, terwijl ze verwoede trekjes van haar sigaret nam. ‘Iedere halvegare kan zijn vriendin zwanger maken en hup: hij is vader. Maakt niet uit of het een junkie is, een zatlap of een viezerik, als hij maar een lul heeft die het doet. Die hoeven niet op gesprek bij maatschappelijk werk. Dat is toch onredelijk?’ Ze sloeg met haar vlakke hand op het dashboard, zodat er een asregen op neerdaalde. ‘O, verdomme!’ Ze probeerde het weg te vegen en uit het raam te gooien, maar er bleef een vieze grijze streep op het zwarte plastic achter. ‘Geen sigaretten, geen drank en geen gevloek. Dan ben ik toch niet meer mezelf?’

‘Misschien valt het best mee om een beetje minder te…’

‘Weet je wat? Bekijk het maar! Als ik dan toch de rest van mijn leven iemand anders moet zijn, dan wil ik mijn oude identiteit nog wel even een goed afscheidsfeestje bezorgen.’ Steel smeet het restant van haar sigaret de schitterende namiddag in, waar het afketste op de bestelwagen van een elektricien. ‘Bel de hele club maar, Laz. Om zeven uur vanavond gaan we ons lekker bezatten in een tietenbar.’

Stijlvol feestje.

Maar niemand kon zeggen dat Logan geen teamspeler was.