Archibald Simpson was afgeladen met politiemensen die hun dienst erop hadden zitten. Het was kwart over vijf en bijna de gehele dagploeg was present en had het eerste drankje al bijna achter de kiezen. Logan baande zich een weg door de menigte aan de bar, liet zijn politiepenning zien en kreeg een gratis glas Stella van de Poolse barkeeper.
Het rumoer nam toe en iemand riep: ‘Zoals jullie weten…’ Een nieuwe poging: ‘WAFFELS DICHT!’ Het werd langzaam stil in de volle bar. ‘Dat is beter.’
Logan kon niet zien wie er sprak, maar zo te horen was het commissaris Bain, het kalende hoofd van de recherche.
‘Zoals jullie weten hebben we vandaag een fantastisch resultaat geboekt dankzij inspecteur McPherson…’
Iedereen juichte.
‘… geweldige prestatie. Samen met zijn team heeft hij de criminele bendes in Aberdeen een gevoelige slag toegebracht.’ Bain hief zijn glas. ‘Dames, heren en arrestantenbewaarders, laten we drinken op inspecteur McPherson en zijn team.’
Allemaal dronken ze op zijn gezondheid, zijn succes en de enorme hoeveelheid wapens die hij had gevonden in een caravan in Stoneywood.
‘Goed,’ vervolgde Bain, voordat het kroeglawaai weer opnieuw kon beginnen, ‘ik heb de bar driehonderd pond gegeven. Wie het eerst komt, die het eerst maalt!’
Logan ging zitten aan zijn stamtafel onder de televisie in de kleine nis naast de grote bar. Hij zag hoe rechercheur Rennie met een blad vol drank en chips zijn kant op kwam.
De rechercheur nam plaats op zijn stoel en iedereen bediende zichzelf: een glas Stella voor Logan, een flesje voor brigadier Beattie, een glas met ijs en een fles cider voor Gary van Vingerafdrukken en een tapbier voor Rennie zelf. ‘Moet je horen,’ zei Rennie, terwijl hij een zakje chips met garnalencocktailsmaak opende, ‘het was om je gek te lachen. McPherson is net klaar met zijn opgeblazen verhaal over plichtsbesef en gemeenschapszin en zo; hij draait zich om en wil naar zijn wagen lopen, maar hij glijdt uit en dondert zó omlaag, de heuvel af! Recht in een stel doornstruiken en een hondendrol ter grootte van jouw huis.’ Rennie nam een flinke slok van zijn tapbier, propte een handvol chips in zijn mond en praatte door met zijn mond vol. ‘Dus daar ligt hij, onder de schrammen en de hondenstront, en wij staan daar allemaal boven aan de heuvel ons lachen in te houden.’
Er werd meer bier gebracht. ‘Dus ik loop naar beneden om hem overeind te helpen, zie ik ineens daar tussen de bomen en de struiken een aftandse caravan staan. Hé, denk ik, dat ziet er een beetje verdacht uit. En wat denk je wat we vonden toen we hem openmaakten? Die hele caravan lag vol met kalasjnikovs!’
Logan kon het nauwelijks geloven. ‘Dus jij wilt zeggen dat dit eigenlijk allemaal aan jóú te danken is?’
Rennie legde bij wijze van overwinningspose een hand op zijn borst en stak de andere hand in de lucht. ‘Ik ben een onoverwinnelijke recherchemachine!’
Brigadier Beattie haalde een hand door zijn baard, met als gevolg dat een wolkje roos op de voorkant van zijn hemd neerdaalde. ‘Ligt het aan mij of begint Aberdeen een griezelige stad te worden? Waar hebben ze in hemelsnaam machinegeweren voor nodig?’
De rechercheur knipte met zijn vingers. ‘Misschien is het Al-Qaeda wel? Ja toch? Misschien heb ik wel een gigantisch terroristisch complot verijdeld.’
‘In Stoneywood?’ Een nieuwe sneeuwbui kwam omlaag van zijn kin.
‘Wil je weten wat ik denk?’ vervolgde Rennie, terwijl hij naar het puntje van zijn stoel schoof. ‘Ik denk…’
Iemand onderbrak hem. ‘Hoe zit dat met die gratis drankjes?’ Samantha, de goth van de technische recherche, stond bij hun tafel met een frons op haar gezicht en een glas met een giftig uitziende vloeistof in de hand. ‘Ik moest hier gewoon voor betalen!’ Ze greep de enige stoel die nog onbezet was en griste wat chips uit het zakje van Rennie.
De rechercheur trok het zakje weg. ‘Dan had je maar niet zo laat moeten komen.’
‘Jullie van de recherche zijn een stelletje inhalige klojo’s. Zodra jullie een druppel drank ruiken laten jullie alles vallen.’
‘Voor jou laat ik zeker alles vallen, Sam. Vooral mijn broek.’ Rennie produceerde een glimlach die voor charmant moest doorgaan. ‘Kom op, laat ons je tatoeages eens zien.’
Twee uur later hadden ze Archie’s verwisseld voor de Pizza Express in Union Street. Rennie kraamde nog meer onzin uit dan gewoonlijk en Beattie zag eruit alsof hij een pak kokosnootsnippers boven de voorkant van zijn hemd had geleegd.
Logan vulde het glas van Samantha bij met het laatste restje wijn en bestelde een nieuwe fles. ‘Is het nog goed gekomen met die tatoeage die dat stuk onbenul hier laatst probeerde te vernielen?’
Ze glimlachte en rolde de mouw op van haar T-shirt met de afbeelding van een doodshoofd met gekruiste beenderen. Het was een handafdruk op ware grootte, uitgevoerd in zwarte inkt en samengesteld uit kleine tribale krullen. De huid eromheen zag nog er nog een beetje rood en lichtelijk ontstoken uit. ‘Wat dacht je zelf?’
‘Wat moet dat pijn gedaan hebben.’
‘Niet zo erg als deze.’ Ze draaide Logan haar rug toe en trok de hals van haar T-shirt naar achteren. ‘Kijk maar, ik bijt niet.’
Logan tuurde naar binnen en zag een Chinese draak die vrijwel de gehele huid bedekte; de felle gekleurde lijnen werden slechts onderbroken door het zwarte bandje van haar beha. ‘Wauw!’
Samantha glimlachte uitnodigend naar hem. ‘Er is daar nog véél meer te zien.’
Giechelend liepen ze de flat binnen en enigszins onvast bereikten ze de slaapkamer. Kussend en elkaar betastend struikelden ze in het duister bijna over een kartonnen doos. Logan deed de lamp op het nachtkastje aan. ‘Je moet wel weten,’ zei hij, terwijl hij zijn best deed serieus te klinken, ‘dat ik dit niet vaak doe…’ Hij fronste zijn wenkbrauwen en telde de maanden af op zijn vingers. ‘Juni, mei, april, maart… eerlijk gezegd heb ik het al negen maanden niet meer gedaan!’
Sam floot. ‘Negen maanden? Ik hoop dat je nog weet hoe het moet. We kunnen maar beter meteen beginnen.’ Ze trok haar T-shirt over haar hoofd, zodat er nog meer tatoeages zichtbaar werden. Twee skeletten hielden een spandoek over de bovenkant van haar borsten met de tekst: QUOTH THE RAVEN, ‘NEVERMORE’, en vanonder de band van haar zwarte leren broek verscheen een soort insectenpoot, alsof een reusachtige spin probeerde uit haar broek te ontsnappen. Haar beide ar men waren bedekt met een verzameling schedels, harten en wervelende patronen.
Ze nam hem van top tot teen op. ‘Nou, komt er nog wat van? Kleed je uit.’
Terwijl Logan worstelde met de knoopjes van zijn hemd trok Sam haar gestreepte sokken en haar zwarte leren broek uit, waarna ze op het bed knielde, uitsluitend nog gekleed in haar ondergoed. Dat er een stuk indrukwekkender uitzag dan Logans enigszins hobbezakkerige blauwe slip van Marks & Spencer.
‘O, héél sexy!’
Hij haalde zijn schouders op. ‘Ik was niet van plan hem aan iemand te laten zien.’
De tribale tatoeage die leek op een reuzenspin strekte zich omlaag uit naar haar linkerknie. Dikke lijnen van zwarte inkt die voor altijd in haar huid waren gegrift. Logan vond het een beetje eng maar tegelijkertijd ook op een vreemde manier erotisch. Ze maakte haar beha los, ging liggen en zei: ‘Waar wacht je nou op?’
Dat liet hij zich geen tweede keer zeggen.
Zij aan zij liggend kwamen ze langzaam weer op adem. Samantha streek met haar vinger over Logans buik – de littekens zagen eruit als kleine wormen die glommen in het zachte licht van de lamp op het nachtkastje. ‘Heeft het pijn gedaan?’
‘Nee, je bent heel voorzichtig geweest.’
Ze gaf hem een tik. ‘Die steekpartij bedoel ik, idioot. Deed dat pijn?’
‘De eerste zes of zeven keer dat je wordt gestoken zijn het ergst. Daarna gaan ze min of meer vloeiend in elkaar over.’
Ze begon de littekens te tellen. ‘Drieëntwintig.’
‘Ik geloof dat ik een tand heb stukgebeten op je tepelring.’
‘Is het waar dat je op de operatietafel heel even klinisch dood bent geweest?’
Logan liet zich uit het bed glijden. Van onderwerp veranderen had geen effect gehad, maar de slaapkamer verlaten werkte misschien wél. ‘Ik ga een glas water halen. Wil jij ook?’
Ze glimlachte. ‘Dus je wilt er niet over praten? Doe mij maar een cola. Maar kom dan maar snel weer terug met die lekkere littekens van je, want ik heb nog twee condooms over.’