86

Lou had tegen halftien terug moeten zijn. Zoals hij dat met alles deed, had Calvin Whitehall precies uitgerekend hoeveel tijd zijn handlanger nodig had om naar West Redding te rijden, de zaak af te handelen en terug te komen. Terwijl hij naar de klok in zijn bibliotheek keek wist hij dat, tenzij Lou nu snel terugkwam, er iets heel erg mis gegaan moest zijn. Jammer, want dit was een alles-of-niets plan. Het zinkende schip verlaten was er niet bij als het mislukte. Om tien uur begon hij te bedenken hoe snel hij afstand kon nemen van zijn adjudant, Lou Knox.

Om tien over tien werd er aan de voordeur gebeld. Hij had tegen de huishoudster gezegd dat ze de avond vrij kon nemen, iets wat hij vaker deed. Het irriteerde hem om voortdurend huispersoneel om zich heen te hebben. Cal begreep wel dat dit gevoel natuurlijk het product van zijn afkomst was. In de meeste gevallen heeft een nederige afkomst nederige reacties tot gevolg, hoeveel je ook bereikt in het leven, dacht hij.

Hij liep door de gang naar de deur en ving onderweg zijn beeld op in de spiegel. Wat hij zag was een forse man met een blozend gezicht en dunner wordend haar. Om de een of andere reden schoot hem een opmerking te binnen die hij over zichzelf had gehoord toen hij net van Yale kwam. De moeder van een van zijn vrienden van Yale had gefluisterd: 'Cal ziet er niet echt op zijn gemak uit in dat dure pak.' Hij was niet verbaasd toen er niet een maar vier mensen voor de deur stonden. De woordvoerder zei: 'Meneer Whitehall, ik ben rechercheur Burroughs van het OM. U staat onder arrest voor het aanzetten tot moord op Frances Simmons en dokter Adrian Lowe.'

Aanzetten tot moord, dacht hij en liet die zin weerklinken in zijn hoofd.

Het was erger dan hij had verwacht.

Cal staarde rechercheur Burroughs aan, die opgewekt terugstaarde. 'Meneer Whitehall, u moet weten dat uw medewerker, Lou Knox, ons vanuit zijn ziekenhuisbed alles aan het opbiechten is. En er is nog een stukje goed nieuws - dokter Adrian Lowe legt op dit moment een verklaring af op het politiebureau. Het schijnt dat hij u niet genoeg kan prijzen voor alles wat u hebt gedaan om zijn criminele onderzoek mogelijk te maken.'


De weduwe
titlepage.xhtml
index_split_000.xhtml
Section0001.xhtml
Section0002.xhtml
Section0003.xhtml
Section0004.xhtml
Section0005.xhtml
Section0006.xhtml
Section0007.xhtml
Section0008.xhtml
Section0009.xhtml
Section0010.xhtml
Section0011.xhtml
Section0012.xhtml
Section0013.xhtml
Section0014.xhtml
Section0015.xhtml
Section0016.xhtml
Section0017.xhtml
Section0018.xhtml
Section0019.xhtml
Section0020.xhtml
Section0021.xhtml
Section0022.xhtml
Section0023.xhtml
Section0024.xhtml
Section0025.xhtml
Section0026.xhtml
Section0027.xhtml
Section0028.xhtml
Section0029.xhtml
Section0030.xhtml
Section0031.xhtml
Section0032.xhtml
Section0033.xhtml
Section0034.xhtml
Section0035.xhtml
Section0036.xhtml
Section0037.xhtml
Section0038.xhtml
Section0039.xhtml
Section0040.xhtml
Section0041.xhtml
Section0042.xhtml
Section0043.xhtml
Section0044.xhtml
Section0045.xhtml
Section0046.xhtml
Section0047.xhtml
Section0048.xhtml
Section0049.xhtml
Section0050.xhtml
Section0051.xhtml
Section0052.xhtml
Section0053.xhtml
Section0054.xhtml
Section0055.xhtml
Section0056.xhtml
Section0057.xhtml
Section0058.xhtml
Section0059.xhtml
Section0060.xhtml
Section0061.xhtml
Section0062.xhtml
Section0063.xhtml
Section0064.xhtml
Section0065.xhtml
Section0066.xhtml
Section0067.xhtml
Section0068.xhtml
Section0069.xhtml
Section0070.xhtml
Section0071.xhtml
Section0072.xhtml
Section0073.xhtml
Section0074.xhtml
Section0075.xhtml
Section0076.xhtml
Section0077.xhtml
Section0078.xhtml
Section0079.xhtml
Section0080.xhtml
Section0081.xhtml
Section0082.xhtml
Section0083.xhtml
Section0084.xhtml
Section0085.xhtml
Section0086.xhtml
Section0087.xhtml
Section0088.xhtml
Section0089.xhtml
Section0090.xhtml
Section0091.xhtml
Section0092.xhtml
Section0093.xhtml
Section0094.xhtml
Section0095.xhtml
Section0096.xhtml
Section0097.xhtml
Section0098.xhtml