5

Het hoofdkantoor van de Remington ogz lag op het terrein van Lasch Hospital in Greenwich. Hoofddirecteur dokter Peter Black kwam altijd om stipt zeven uur op zijn kantoor. Hij beweerde dat de twee uur die hij kon werken voordat de staf arriveerde, de productiefste van zijn dag waren. Geheel tegen zijn gewoonte had Black die dinsdagochtend de televisie op naf afgestemd.

Zijn secretaresse, die al jaren voor hem werkte, had hem verteld dat Fran Simmons net bij de omroep was komen werken, en ze had hem eraan herinnerd wie Fran Simmons was. Desondanks was het een verrassing te zien dat zij de verslaggeefster was die Molly's vrijlating uit de gevangenis versloeg. Het was maar een paar weken nadat Black het aanbod van Gary Lasch om in het ziekenhuis te komen werken had aangenomen, dat de vader van Fran zelfmoord had gepleegd. Het schandaal was nog maandenlang het gesprek van de dag geweest in de stad. Hij betwijfelde of iemand die destijds in de stad woonde het vergeten zou zijn. Peter Black had het nieuws van vanochtend bekeken omdat hij de weduwe van zijn voormalige partner wilde zien. Hij keek zo vaak op naar het scherm om het gedeelte waarop hij zat te wachten niet te missen, dat hij ten slotte zijn pen maar neerlegde en zijn leesbril afzette. Black had een volle bos donkerbruin haar dat voortijdig grijs werd aan de slapen, grote grijze ogen, en een vriendelijke manier van doen die nieuwe personeelsleden geruststellend vonden - dat wil zeggen, tot ze de ernstige fout maakten hem te dwarsbomen.

Om iets over halfacht kwam datgene waarop hij had gewacht. Met een sombere blik zag hij Molly naast de auto van haar advocaat naar de gevangenispoort lopen. Toen ze in de microfoon sprak, trok hij zijn stoel dichter naar het toestel toe en leunde voorover, vastbesloten om geen enkele nuance van haar stem of haar gezicht te missen. Zodra ze begon te praten zette hij het geluid harder, ook al kon hij haar woorden uitstekend verstaan. Toen ze klaar was, leunde hij achterover in zijn stoel en vouwde zijn handen. Even later pakte hij de telefoon op en toetste een nummer in. 'Met het huis van de familie Whitehall.' Het licht Engelse accent van het dienstmeisje irriteerde Black altijd. 'Verbind me door met meneer Whitehall, Rita.' Hij noemde met opzet niet zijn naam, maar dat was ook niet nodig - ze kende zijn stem. Hij hoorde dat de telefoon werd opgenomen.

Calvin Whitehall verdeed geen tijd met een begroeting. 'Ik heb het gezien. Ze is tenminste wel consequent in het ontkennen dat ze Gary heeft vermoord.' 'Dat is niet wat me zorgen baart.'

'Ik weet het. Ik zat ook niet op die Simmons te wachten. Als het nodig blijkt, vinden we er wel een oplossing voor,' zei Whitehall, en zweeg toen even. 'Ik zie je om tien uur.' Peter Black hing op zonder gedag te zeggen. Het gevoel dat er iets mis begon te gaan spookte de hele verdere dag door zijn hoofd, terwijl hij allerlei belangrijke besprekingen had die te maken hadden met de voorgestelde aankoop door Remington van vier andere ogz's, een deal die Remington tot een van de belangrijkste spelers zou maken op het buitengewoon lucratieve terrein van de gezondheidszorg.