16

Calvin Whitehall negeerde de secretaresse van Peter Black en liep langs haar bureau door naar Peters overdadig ingerichte hoekkantoor.

Black keek op van de verslagen die hij zat te lezen. 'Je bent vroeg.'

'Nee, dat ben ik niet,' snauwde Whitehall. 'Jenna is gisteravond bij Molly geweest.'

'Molly had het lef me op te bellen en me te waarschuwen dat ik beschikbaar moest zijn voor Fran Simmons, die verslaggeefster van naf. Heeft Jenna je verteld dat dat mens van Simmons een uitzending gaat maken over Gary voor True Crimes?’

Calvin Whitehall knikte. De twee mannen staarden elkaar over het bureau heen aan. 'Het wordt nog erger,' zei Whitehall kortaf. 'Molly schijnt vastbesloten te zijn om Annamarie Scalli op te sporen.'

Black werd bleek. 'Dan stel ik voor dat je een manier vindt om haar op het verkeerde been te zetten,' zei hij zacht. 'Deze keer mag jij het opknappen. En ik zou het maar heel zorgvuldig regelen. Ik hoef je niet te vertellen wat het voor ons alle twee kan betekenen.'

Hij smeet de verslagen die hij had zitten lezen kwaad op het bureau. 'Dit zijn allemaal nieuwe potentiële aanklachten wegens nalatigheid die tegen ons worden ingediend.' 'Breng ze tot zwijgen.' 'Ben ik van plan.'

Cal Whitehall bekeek zijn partner en zag de lichte trilling in Peter Blacks hand, de gesprongen adertjes op zijn neus en kin. De kille weerzin was duidelijk te horen in zijn stem toen hij zei: 'We moeten die verslaggeefster een halt toeroepen en Molly bij Annamarie vandaan houden. En ik zou ondertussen maar een borrel nemen als ik jou was.'