55

Op het avondnieuws sloot Fran haar verslag over de laatste ontwikkelingen in de moordzaak Annamarie Scalli af met een verzoek: 'Volgens Bobby Burke, de barman van de Sea Lamp die dienst had op de avond van de moord, kwam er vlak voor Annamarie Scalli zich naar buiten haastte, een echtpaar binnen dat aan een tafel bij de deur ging zitten. De advocaat van Molly Lasch, Philip Matthews, doet een beroep op deze mensen zich te melden en een verklaring af te leggen over wat ze misschien op het parkeerterrein hebben gezien voor ze binnenkwamen, of wat ze in het restaurant zelf misschien gehoord hebben. Het nummer van meneer Matthews is: 212-555-2800, of u kunt me hier op het televisiestation bellen op 212-555-6850.'

De camera die op Fran gericht stond ging uit. 'Bedankt voor het verslag, Fran,' zei Bert Davis, de volgende nieuwslezer kordaat. 'Nu de sport met Tim Mason, gevolgd door het weer met Scott Roberts. Maar eerst reclame.' Fran maakte de microfoon los van haar jasje en haalde het oortelefoontje weg. Op weg om de studio te verlaten bleef ze stilstaan bij het bureau van Tim Mason. 'Mag ik je op een hamburger trakteren als je hier klaar bent?' vroeg ze. Tim trok een wenkbrauw op. 'Ik had me helemaal ingesteld op een steak, maar als jij een hamburger wilt, neem ik de uitnodiging nog steeds met plezier aan.' 'Nee hoor. Een steak is prima. Ik ben in mijn kantoor.' Terwijl ze op Tim wachtte, ging Fran de gebeurtenissen van de dag nog eens na. Eerst de ontmoeting met dokter Kirkwood, toen haar telefoontje naar Philip Matthews, en vervolgens het zenuwachtige gedrag van Edna Barry toen ze het over de reservesleutel hadden. Mevrouw Barry beweerde dat ze er bijna zeker van was dat de sleutel maandenlang in de la had gelegen, en toen Molly dat ontkende, had Edna Barry gezegd: 'Molly moet zich vergissen, maar ja, ze was ook zó in de war in die tijd.'

Toen ze terugreed naar de stad had Fran Philip weer gebeld en ze had hem verteld dat ze er meer en meer van overtuigd raakte dat Edna Barry iets te verbergen had en dat het iets te maken had met de reservesleutel. Ze was in ieder geval beslist niet openhartig geweest toen Fran haar ernaar had gevraagd, dus stelde Fran voor dat Philip haar misschien een beetje onder druk moest zetten om haar de waarheid te laten vertellen.

Philip had beloofd om elk woord van Edna Barry's verklaring aan de politie en haar getuigenis bij het proces nog eens aandachtig te lezen, toen had hij naar Molly's reactie op het verhaal van mevrouw Barry gevraagd. Fran vertelde hem dat ze er duidelijk van geschrokken was, dat het haar zelfs aan het wankelen bracht. Nadat mevrouw Barry naar huis was gegaan, had Molly zoiets gezegd als: 'Ik was er zeker al niet meer helemaal bij vóór ik dat met Annamarie ontdekte. Ik had kunnen zweren dat die sleutel een paar dagen voor ik haar gesprek met Gary opving in de tuin lag.'

En ik durf te wedden dat je gelijk hebt, Molly, zei Fran boos tegen zichzelf. Op dat moment klopte Tim en stak hij zijn hoofd om de deur. Ze wenkte hem naar binnen. 'Laten we gaan,' zei hij. 'Ik heb een tafel gereserveerd bij Cibo op Second Avenue.'

'Goede keus. Ik kom daar graag.'

Toen ze door Fifth Avenue naar Forty-first Street liepen, hief Fran haar armen in een saluut naar de gebouwen en de bedrijvigheid om hen heen. 'Mijn stad,' zei ze met een zucht. 'Ik ben er dol op. Het is zo heerlijk om terug te zijn.' 'Ik ook,' zei Tim instemmend, 'en ik ben ook blij dat jij terug bent.'

In het restaurant kozen ze een van de privénissen. Toen de ober de wijn had ingeschonken en weg was gegaan om hun bestelling door te geven, zei ze: 'Tim, ik geloof dat je zei dat je grootmoeder in Lasch Hospital gestorven was. Wanneer was dat?'

'Eens kijken. Iets meer dan zes jaar geleden, denk ik... Waarom vraag je dat?'

'Omdat we het vorige week, toen we elkaar voor het eerst ontmoetten, over Gary Lasch hadden. Zei je niet dat hij uitstekend voor je grootmoeder had gezorgd voor ze stierf?' 'Ja, dat heb ik gezegd. Waarom?'

'Omdat ik uit bepaalde hoeken begin te horen dat er een andere kant aan Gary Lasch zat als dokter. Ik heb met de arts gesproken die de moeder van Billy Gallo behandeld heeft - ene dokter Kirkwood. Hij vertelde me dat hij ervoor gevochten heeft om haar naar een specialist te krijgen, maar dat hij van de ogz geen toestemming kreeg voor verdere behandeling; toen kreeg ze een zware hartaanval en stierf voor er nog iets gedaan kon worden. Gary Lasch is natuurlijk allang dood en had hier niets mee te maken, maar dokter Kirkwood zei dat die vrekkige aanpak van de gezondheidszorg al een hele tijd gaande is. Hij is pas voor in de zestig en hij zegt dat hij ermee ophoudt en niet van plan is om zijn beroep als arts nog uit te oefenen. Hij is gedurende bijna zijn hele carrière aan Lasch Hospital verbonden geweest, en hij was heel pertinent toen hij zei dat Gary Lasch totaal niets van zijn vader weg had. Hij zei dat de problemen die ontstonden over mevrouw Gallo niets nieuws waren, dat het welzijn van de patiënt al heel lang geen prioriteit was voor de mensen die Lasch Hospital en Remington bestuurden.' Fran boog zich wat dichter naar hem toe en liet haar stem dalen. 'Hij heeft me zelfs verteld dat dokter Morrow, de jonge dokter die twee weken voor de dood van Gary Lasch bij een overval om het leven kwam, Lasch en zijn partner dokter Black een keer een stel moordenaars noemde.'

'Dat is nogal krasse taal,' zei Tim, terwijl hij een stukje brood afbrak. 'Maar ik moet toch zeggen dat mijn eigen ervaringen een stuk positiever waren. Zoals ik zei, ik mocht Gary Lasch wel en ik vond dat mijn grootmoeder verdraaid goed verzorgd werd. Ik dacht aan iets waarover ik het misschien nog niet heb gehad. Heb ik je verteld dat Annamarie Scalli een van de verpleegsters was die voor haar zorgden?' Fran keek hem verbaasd aan. 'Nee, dat heb je me niet verteld.'

'Het leek niet belangrijk. Alle verpleegsters waren uitstekend. Ik herinner me Annamarie als toegewijd en heel, heel zorgzaam. Toen we het telefoontje kregen dat mijn grootmoeder overleden was, gingen we natuurlijk meteen naar het ziekenhuis. Annamarie zat naast haar bed te huilen. Hoeveel verpleegsters reageren op die manier, helemaal als ze de patiënt maar kort hebben gekend?' 'Niet zo veel,' gaf Fran toe. 'Ze zouden het niet volhouden als ze emotioneel betrokken raakten bij al hun patiënten.' 'Annamarie was een heel knap meisje, maar ze maakte op mij een nogal naïeve indruk,' herinnerde Tim zich. 'Goeie genade, ze was nog maar voor in de twintig. Toen ik later hoorde dat Gary Lasch het met haar aangelegd had, kreeg ik een afkeer van hem als man, maar ik kan me niets voor de geest halen waarbij ik kritiek op hem had als dokter. We maakten grapjes dat mijn grootmoeder verkikkerd was op Lasch,' herinnerde Tim zich. 'Het was werkelijk een knappe en charmante vent, maar hij gaf je ook het gevoel dat hij zich heel veel aan zijn patiënten gelegen liet liggen. De man wekte gewoon vertrouwen. Ik weet nog dat mijn grootmoeder zei dat hij soms om elf uur 's avonds nog bij haar kwam kijken. Hoeveel dokters doen dat?' 'Molly Lasch vertelde dat Annamarie Scalli had gezegd dat Gary Lasch de prijs die Molly had betaald voor zijn moord, als arts en als echtgenoot niet waard was geweest,' merkte Fran op. 'Ze zei dat Annamarie er heel stellig over was geweest.'

'Maar Fran, is dat niet het soort gepraat wat je mag verwachten van een vrouw in Annamaries positie?' 'Misschien dat ze zoiets als vrouw zou zeggen, ja. Maar ik krijg meer de indruk dat ze ook sprak vanuit het gezichtspunt van een verpleegster.' Fran zweeg even en schudde haar hoofd. 'Ik weet het niet, misschien dat ik overhaaste conclusies trek, maar als je daarbij optelt dat Jack Morrow Gary Lasch en Peter Black een stel moordenaars noemde, begin ik toch te denken dat er meer achter zit. Ik voel dat ik iets op het spoor ben, en ik vermoed dat een heleboel van dit verhaal nooit bekend is geworden.'

'Jij bent onderzoeksjournaliste, Fran. Ik geef je een grote kans dat je achter de waarheid zult komen. Ik heb Annamarie Scalli nauwelijks gekend, maar ik was dankbaar voor de zorg die ze mijn grootmoeder gaf. Ik zou graag zien dat haar moordenaar gepakt wordt, en als Molly Lasch onterecht beschuldigd is, is dat een tragedie.' De ober zette de salades voor hen neer.

'Voor de tweede keer onterecht beschuldigd,' zei Fran nadrukkelijk.

'Dat zou best kunnen, maar wat is je volgende stap?' 'Het is me gelukt voor morgen een afspraak met dokter Peter Black te maken. Kan interessant worden. Ik probeer nog steeds een afspraak te maken met mijn medestudente van Cranden, Jenna Whitehall, en haar man, de formidabele Calvin Whitehall.' 'Belangrijke mensen.'

Fran knikte. 'Ik weet het, maar ze zijn van het grootste belang in het verhaal, en ik ben vastbesloten ze te krijgen.' Ze zuchtte. 'Laten we het onderwerp maar laten rusten. En, wat denk je? Gaan mijn Yankees de kampioenschappen weer winnen dit jaar?' Tim glimlachte. 'Natuurlijk doen ze dat.'