50

‘Ze bevinden zich twee kilometer voor ons,’ zei Juan Benitez. Hij keek onafgebroken op het beeldscherm van de laptop.

‘Ik kan me niet voorstellen dat ze naar Blanes rijden,’ antwoordde chauffeur Oscar Alderon. ‘Ríchting Blanes, oké. Maar het centrum? No way.’

Benitez knikte afwezig. Hij droeg een oortje waarmee hij in verbinding stond met de bestelbus die vlak achter hen reed. Hierin zaten twee rechercheurs die hem op de hoogte hielden van het gesprek tussen Heleen en Romina. Een piepkleine microfoon registreerde elk geluid dat in de door hen gevolgde auto werd gemaakt.

‘Ze moet ergens een afslag nemen,’ bromde Alderon. Af en toe keek hij vanuit zijn ooghoeken mee naar het stipje op het beeldscherm dat traag bewoog. De gps-ontvanger gaf tot op de meter nauwkeurig aan waar hun prooi zich bevond.

‘Binnen nu en pakweg tien minuten,’ beaamde Benitez. ‘Anders wordt de afstand tot Las Rocas Rojas te groot.’

Alderon knikte. ‘In theorie, ja. Misschien heeft ze die nacht wel een lift gekregen. In dat geval kan het geld zomaar dertig kilometer verderop liggen.’

Benitez gromde binnensmonds. Het benoemen en inschatten van externe factoren was onderdeel van hun vak. De realiteit leerde dat bij een moord op een welgestelde vrouw niet de tuinman, maar de echtgenoot haar had omgebracht. Niet vanwege het geld, maar in een vlaag van waanzin. Gepleegd met een voorwerp dat op dat moment voorhanden was. Een keukenmes, glasscherf of baksteen.

Het hoogste aantal zware misdrijven vond plaats in de relationele sfeer. Statistieken wezen uit dat bij een halsmisdrijf in ruim tachtig procent van de gevallen een van de partners een rol speelde. Als uitvoerder of opdrachtgever. In de twintig jaar dat hij bij de politie was, waren er slechts twee grote zaken geweest waarbij het om een dader ging die geheel buiten deze categorie viel. Een zware mishandeling van een jonge vrouw in haar eigen huis die een agressieve junk betrapte en een diefstal op klaarlichte dag van een juwelencollectie uit een bewaakte villa. Tijdens dit laatste onderzoek was hij ervan overtuigd geweest dat het een verzekeringszwendel betrof, omdat de eigenaar financiële problemen had. Maar daar had hij zich in vergist, want de recherche had in Barcelona een bende op heterdaad betrapt toen ze de ontvreemde juwelen bij helers aanboden.

Meestal waren de zaken die hij kreeg, terug te brengen tot de drie G’s: geld, genot en gekte. Gepleegd door personen die dicht bij het slachtoffer stonden.

Ondanks de merkwaardige voorgeschiedenis, behandelden ze deze zaak ook vanuit dit perspectief. Romina Castellano was veroordeeld voor haar misdaden. De bewijslast bleek voldoende om elke twijfel over haar rol naar het rijk der fabelen te verwijzen. Deze bewijzen, een gedegen analyse van de brief en het verhaal van Heleen van Rijnsburg, waren voldoende om de conclusie te trekken dat Castellano hen om de tuin had proberen te leiden. Om voor zichzelf speelruimte te creëren, stelde ze Heleen van Rijnsburg met valse aantijgingen in een kwaad daglicht. Ze wilde zelf met de verborgen buit en haar zoon verdwijnen.

Met deze insteek hadden ze geprobeerd de nacht van de ontsnapping te reconstrueren. Tot op het moment dat Romina het personeel vastbond om met de ambulance in de nacht te verdwijnen, lukte dit nauwkeurig. Wat zich daarna had afgespeeld, liet zich raden. De ambulance werd gevonden bij Las Rocas Rojas, en op de klippen lag haar overall met bloed, dat na een snelle dna -test overeen bleek te komen met dat van Romina Castellano. Maar ze was niet van de rotsen gesprongen en zeker niet dood.

Tijdens hun reconstructie namen ze aan dat Romina geen willekeurige plek had uitgezocht voor haar gefingeerde zelfmoord. In de gevangenis had ze voldoende tijd gehad om over de details na te denken. Omdat het hier om veel contant geld ging dat daadwerkelijk was verdwenen, lag het voor de hand dat ze in buurt van Las Rocas Rojas een deel van de buit had verstopt als vluchtgeld.

Voordat de zon opkwam en de autoriteiten een veel groter gebied konden bestrijken, moest zij minstens twee klussen zien te klaren. Het geld ophalen en een veilige schuilplaats vinden.

Tot nu toe liep de operatie volgens schema. Romina was gekomen om haar kind en ‘zondebok’ Van Rijnsburg te halen. Nu het geld nog. Als dit achter de rug was, moesten ze direct ingrijpen. Het leven van Heleen van Rijnsburg liep dan serieus gevaar.

Onder de collega’s die aan dit project meewerkten bestond groot respect voor deze Hollandse vrouw. Nadat ze haar op het bureau hun visie hadden voorgelegd, aarzelde ze geen moment. Ze zou meewerken aan het definitief oplossen van de verzekeringszwendel. Ook toen ze haar nadrukkelijk op de risico’s wezen, bleef ze bij dit besluit.

‘Snelheid minderen,’ zei Benitez. Hij zag dat het stipje op zijn beeldscherm duidelijk vertraagde en van richting veranderde. ‘Ze zijn afgeslagen. Ze rijden nu op het Hoerenpad.’

‘Eindelijk opwinding,’ antwoordde Alderon droog. Daarna trapte hij het gaspedaal in.