39

Peter had gelijk gekregen. De media hadden de volgende dag inderdaad voor haar deur gestaan. Toen ze iedereen vriendelijk maar beslist meldde geen commentaar te geven, werd ze gek gebeld. De verzoeken liepen uiteen van uitnodigingen voor een talkshow tot de verkoop van haar verhaal aan weekbladen. Ze boden aanzienlijke bedragen. Hoewel ze het er moeilijk mee had, bleef ze haar mond houden. Later zou blijken dat dit de juiste beslissing was geweest.

De belangstelling van de media had vijf dagen geduurd. Op wat vasthoudende types na, ebde de belangstelling voor haar verhaal gelukkig snel weg.

Tijdens die hectische dagen was Peter haar steun en toeverlaat geweest. Hij sleepte haar erdoorheen op de ogenblikken dat het er echt om spande. Bijvoorbeeld als er weer een televisieploeg voor de deur stond en zij haar verhaal wilde vertellen om er in één keer vanaf te zijn.

Peter bleef haar duidelijk maken dat het op de lange duur voor alle partijen beter zou zijn als ze nu bleef zwijgen. Later kon ze alsnog met haar verhaal komen. Eerst de rechtszaak en de financiële afwikkelingen afwachten.

Op zijn aanraden had ze meteen contact gezocht met een advocaat in Eindhoven. Ze kon wel wat hulp gebruiken omdat ze niet onder huwelijkse voorwaarden was getrouwd, onroerend goed bezat en vrij recent een aanzienlijk bedrag van de verzekering had ontvangen. Gezien het feit dat haar echtgenoot aangeklaagd was, zag haar advocaat voldoende mogelijkheden om uiteindelijk het huis op haar naam te krijgen. Het verzekeringsgeld was een ander verhaal. Een kwestie van langdurige onderhandelingen. Haar uitstekende relatie met Peter was hierbij een groot voordeel.

Nadat ze het advocatenkantoor had verlaten, had het in haar hoofd geduizeld. Veel dingen waren langs haar heen gegaan. Wat ze wel begrepen had, was de bizarre ontwikkeling die in deze zaak had plaatsgevonden. Hoewel het niet hardop werd gezegd, waren de misdaden die Frank had begaan inmiddels aan de kant geschoven. Dat viel onder het strafrecht. In een rechtszaak bepaalden de rechters zijn straf en daarmee was de kous af.

Hoewel het tegen haar gevoelens indruiste, had ze zich aan haar afspraak gehouden. Diep in haar hart had ze haar verhaal aan de hele wereld willen vertellen. Om de mensen duidelijk te maken op wat voor een vreselijke manier ze er door haar man was ingeluisd. Hij had haar bedonderd, vernederd en bijna vermoord. Dát had ze willen vertellen, het liefst willen uitschreeuwen, zodat iedereen zou weten wat voor een grote schoft Frank Eldering was. Als zij erin slaagde om financieel de bodem onder zijn bestaan weg te slaan, had ze pas echt wraak genomen. Voor hem had alles in het teken van het grote geld gestaan.

Toen de mediacommotie een snelle dood was gestorven, had ze geprobeerd haar leven weer op te pakken. Ze was op bezoek geweest bij haar familie en had haar naaste collega’s gebeld. Haar advocaat had haar dat afgeraden, maar voor Heleen was het een compromis. Tenslotte kon ze niet tegen iedereen stommetje blijven spelen. Het had goed uitgepakt. Iedereen in haar directe omgeving die op de hoogte was, had zijn mond gehouden.

Alex was ook weer langsgekomen. Tijdens de mediadrukte had zijn moeder hem verboden om bij haar op bezoek te gaan. Volgens haar had Heleen toen genoeg aan haar hoofd gehad en kon zij het gezelschap van haar buurjongetje er even niet bij hebben. Hoewel ze het Alex niet had laten merken, was ze zijn moeder hier dankbaar voor geweest.

De weken waren voorbij gekropen. Ondanks de wedergekeerde rust, had ze slecht in haar vel gezeten. Aan werken had ze niet moeten denken. Alleen al het idee om naar kantoor te gaan had haar tegengestaan. Ze zat in een ritme dat niet het hare was. Ze voelde zich doodongelukkig. Alleen het bezoek van Alex gaf afleiding en zorgde ervoor dat ze alles bleef relativeren. En hoe ondankbaar het ook klonk, met de rest had ze het wel gehad. In haar visie maakten ze allemaal deel uit van een maatschappij waarin ze niet meer kon en wilde functioneren.

Dat gevoel zou alleen maar sterker worden. Omdat het zo niet langer ging, besloot ze het roer om te gooien. Het huis in Spanje was steeds vaker in haar gedachten geslopen. Het heerlijke klimaat en de relaxte manier van leven leken haar steeds aantrekkelijker ten opzichte van de manier waarop men in Nederland de dag doorkwam. Doorploeterde.

Misschien idealiseerde ze het leven in Spanje wel teveel. Tijdens de zoveelste regenbui of het zoveelste spelletjesprogramma op de televisie, was ze weer weggedroomd. Ze zag zichzelf met een glas vruchtensap op de patio van haar droomhuis zitten. Het zonnetje scheen en de Middellandse Zee zorgde voor een helderblauw, kalm decor. Die kalmte had ze in haar eerdere herinneringen niet gezien. Toen was het nog de woeste, zwarte duisternis geweest waarin ze bijna was verdronken.

Omdat ze verder wilde met haar droom, die eigenlijk een ontsnapping aan de verstikkende realiteit was, vocht ze tegen die pijnlijke herinneringen. Ze was niet bijna door de zee vermoord, maar door haar eigen man. Toen dat besef goed was doorgedrongen, kon ze de zee beter loskoppelen van de gebeurtenissen en leek het haar steeds minder een gek idee om die plek weer op te zoeken.

Natuurlijk speelde dit zich allemaal af in haar verbeelding, maar toch… Het voelde aan als een overwinning. Op haar verleden en op zichzelf. Wat zich in Blanes had afgespeeld mocht geen belemmering zijn voor haar toekomst. En voor haar gevoel zou ze die ketenen helemaal verbreken door haar eigen weg te kiezen. Eentje die voor de buitenwereld wellicht onbegrijpelijk zou zijn.

Soms verklaarde ze zichzelf voor gek om terug te keren naar die onheilsplek. Welk zinnig mens koos het avontuur in Spanje boven de zekerheden in Nederland? Nog wel in een oord dat haar zoveel verdriet had bezorgd!

Frank had met behulp van een smak geld in de zon oud willen worden. Wat was er mooier dan zijn droom op haar eigen wijze te beleven? Niet hij, maar zij ging van het Spaanse leven genieten. Terwijl hij en die Spaanse hoer van hem wegrotten in hun cel.

Ze had opeens zoveel wraaklust gevoeld. Dat kende ze niet van zichzelf, maar het hielp haar wel om erbovenop te komen, zich sterker te voelen. Ze zou niet meer met zich laten sollen. Niet meer.

Ze had de knoop doorgehakt en een ticket naar Barcelona gekocht. Op het vliegveld had ze een auto gehuurd en was richting Blanes gereden. De eigenaar van het huis had haar met open armen ontvangen. Hij nam de tijd voor een uitgebreide rondleiding. Hun conversatie ging met handen en voeten, in een mengelmoes van Engels en een paar Spaanse woorden die zij uit een woordenboek had opgepikt. Toch wist ze aan het eind van de ontmoeting wat er wel en niet mogelijk was.

In eerste instantie had ze het voor een jaar willen huren terwijl hij in principe wilde verkopen. Vanwege het slechte onderhoud kon er nog wat van de prijs af, had hij met gespeelde tegenzin gezegd. Gaandeweg de rondleiding had zij de indruk gekregen dat hij graag van het pand af wilde, misschien wel moest. Hoewel zij voldoende mogelijkheden zag om het huis op te knappen en dolgraag naar Spanje wilde vertrekken, kon zij onmogelijk een bod doen. Er waren nog te veel onzekerheden. Ze zou eerst het proces tegen Frank moeten afwachten en daarna pas een definitieve beslissing kunnen nemen. Ze kwam daarom met een tussenoplossing. Zogenaamd om de eigenaar tegemoet te komen, zou ze niet voor één, maar voor twee jaar huren. In die periode zou ze de kosten van de opknapbeurt voor haar rekening nemen. Na die twee jaar zouden ze weer om de tafel gaan zitten om een definitieve verkoop te bespreken. In die deal konden ze dan het een en ander verrekenen. Toen het voorstel tot de eigenaar was doorgedrongen, haalde hij zijn schouders op. Hij zou het overdenken en nog contact met haar opnemen. Maar de hartelijkheid van zijn afscheid verried zijn enthousiasme.

Toen ze van het huis was weggereden, had ze even getwijfeld of ze terug naar Barcelona zou rijden of een kleine omweg langs Blanes en de haven zou nemen. Het leek alsof ze naar de onheilsplek werd getrokken. Was ze gek geworden? Hoofdschuddend was ze richting Barcelona gereden. De haven, het huis… Alleen al het idee om daar voor je lol te gaan kijken! Ramptoerist van je eigen verleden. Idioot.

In de periode die tussen dit bezoek aan de villa en het begin van de rechtszaken lag, was haar verlangen naar een nieuwe start gegroeid. Ze had zich thuis op een cursus Spaans gestort. Met ongekend fanatisme had ze de stof tot zich genomen. Het tempo van haar schriftelijke begeleider was lager geweest dan haar drang om gas te geven. Hoewel het grammaticale gedeelte lastig bleef, kon ze na een paar maanden een aardige conversatie voeren.