46

Dit heb ik nooit gewild. Dit had ik nooit kunnen weten. Dit is een samenloop van omstandigheden waarvan ik de uitkomst nooit had kunnen raden. Dit is een ramp die ik nooit had kunnen zien aankomen. Niemand had dit kunnen vermoeden. Dus ik ook niet.

Toch? Jezus, wat zit ik mezelf voor de gek te houden. Ik ben een leugenaar die categorisch blijft ontkennen. De vermoorde onschuld spelen, de nietsvermoedende zielenpoot uithangen… dáár ben ik een ster in. Het is werkelijk om kotsmisselijk van te worden als iemand zichzelf zo nadrukkelijk in de slachtofferrol plaatst. Ja, ik wilde hem kwetsen. Nee, ik wilde niet dat hem wat overkwam. Tenminste, niets ergs. Een huilbui, een woedeaanval, een desolaat gevoel. Een pijnlijke ervaring, bezorgd door de vrouw die hij tot in het diepst van haar ziel heeft gekwetst. Payback time , wraak. Op subtiele wijze. Dat was de insteek, niets meer of minder.

Het was een impulsieve daad waarover ik me niet eens echt had verkneukeld.
’s Avonds op de patio zag ik hem voor me in zijn cel, zijn gezicht verborgen in zijn handen. Aangeslagen en berouwvol. Het drong eindelijk tot hem door dat hij verkeerde keuzes had gemaakt. Mij belazeren was het slechtste wat hij ooit in zijn leven had gedaan.

Ik was inmiddels met andere dingen bezig. Dit was hoogstens de trap na die hij verdiende.

Hoe moet ik verder? Wat moet ik morgenvroeg tegen David zeggen? Moet ik wel wat tegen hem zeggen? Hoe leg ik een jochie van vier uit dat zijn vader dood is? Dat hij zichzelf heeft opgehangen vanwege foto’s die ik hem heb toegestuurd? Plaatjes waarop David en ik zichtbaar van het leven genieten.

Zal ik Ana bellen, of juist niet? Na mijn telefoontje onderbreekt ze ongetwijfeld haar trip en komt meteen naar huis. Vanaf het vliegveld zal ze rechtstreeks hiernaartoe rijden. Als voogd van David is ze verplicht om David tegen slechte invloeden van buitenaf te beschermen. Dit zou kunnen inhouden dat ik David voorlopig niet meer zal zien. Misschien wel nooit meer.

De begrafenis zal ongetwijfeld over enkele dagen plaatsvinden. Wel of niet gaan? Het liefst blijf ik thuis. Tegenover David zo normaal mogelijk doen, hoe moeilijk dat ook wordt.

Even geen beslissing nemen is beter dan de verkeerde beslissing nemen. Als ik David de waarheid vertel, maak ik misschien onbeheersbare krachten los. Het is onmogelijk te voorspellen hoe hij zal reageren. Ik moet het in de hand zien te houden.

David, hij is het belangrijkste. De rest is bijzaak.