Epiloog

Bijna negen maanden nadat Owen het met mij had uitgemaakt, kregen hij en Lorna een dochtertje en noemden haar – raad eens! – Agnes Lana May. Niets dat ook maar enigszins herleid kon worden tot ‘Gemma’. Ze vroegen me niet haar peetmoeder te zijn. Er zijn ook nog geen plannen voor een gezamenlijke vakantie in de Dordogne.

Mijn boek kwam half mei uit en het werd een flop. Ze gaven de schuld aan het omslagontwerp, de titel en de erbarmelijke recensies.

Het was afgrijselijk vernederend. De enige goede kritieken stonden in ordinaire tijdschriften die een hoop verhalen publiceren als ik stal de man van mijn dochter’. Een ervan noemde het Wraakliteratuur en dat klonk duidelijk goedkeurend.

Maar zelfs dat was niet genoeg om boeken te doen verkopen en ik moet toegeven dat ik ook niet erg hielp: vlak voordat het boek uitkwam vroeg mijn vader me niet mee te werken aan enige publiciteit waarin het ware verhaal achter het boek uit de doeken werd gedaan en iets in me moest zijn verzacht, want ik kreeg medelijden met hem en gaf toe. (Het maakte me niet erg populair bij de publiciteitsafdeling van Dalkin Emery.)

Er komt geen tweede boek; ik heb geen fantasie, en er is me niets ergs overkomen, afgezien van het feit dat mijn eerste boek afschuwelijke kritieken kreeg. Mijn leven is te plezierig en er zijn ergere klachten.

Op het ogenblik beperk ik mijn artistieke pogingen tot het verzinnen van verhalen voor verlaten vrouwen over hun weggelopen vriendjes. Daar ben ik erg goed in en in mijn kring heb ik een hele reputatie verworven. Dat vind ik genoeg. Ik heb nog steeds het grootste deel van mijn voorschot (ik hoefde het niet terug te geven ook al zijn er bijna geen boeken verkocht). Jojo Harvey heeft nu een fabelachtig mooie kantoor in Soho met moderne glas-in-loodramen, en er werken vier mensen voor haar, inclusief haar oude assistent Manoj.

Lily’s carrière gaat steeds beter. Ze heeft een nieuw boek geschreven, A Charmed Life, waarvan er net als Mimi’s Remedies miljoenen verkocht zijn. Toen werd Crystal Clear, het boek dat Dalkin Emery bijna failliet maakte, tot ieders verbazing genomineerd voor de Orange-Prize, en werden er ook van dat boek miljoenen verkocht. Blijkbaar is ze nu weer met iets nieuws bezig, en iedereen is erg opgewonden en nieuwsgierig.

Ik heb Anton en Lily ontmoet tijdens een publiciteitsparty, kort nadat Chasing Rainbows was uitgekomen en mijn uitgever nog met me praatte. Ik bewoog me door de menigte en plotseling stonden Lily en ik tegenover elkaar.

‘Gemma?’ zei Lily schor. Ze keek doodsbang.

En na alle fantasieën die ik in de loop der jaren had gekoesterd – haar een glas rode wijn in het gezicht gooien, luid roepen dat ze een vals kreng was – pakte ik haar hand, hield die vast en zei met een zekere mate van oprechtheid: ‘Ik heb genoten van Mimi’s Remedies, en mijn moeder ook.’

‘Dank je, dank je wel, Gemma. En ik hield van Chasing Rainbows.’ Ze lachte haar lieve-meisjesglimlach en toen verscheen Anton en dat was ook in orde. We babbelden een paar minuten en toen ze weggingen probeerde Anton Lily’s hand vast te pakken, maar ze wilde niet en ik hoorde haar zeggen: ‘Je moet een beetje consideratie tonen.’ Met mij, denk ik.

En ja, ik voelde me bedroefd. Die opmerking was echt iets voor Lily; ze hield altijd rekening met de gevoelens van een ander. Het was jammer dat we geen vriendinnen konden zijn, omdat ze (afgezien van die ene keer dat ze mijn vriend had afgepakt) een lief mens was. Ik was vroeger erg dol op haar.

Maar het leven gaat door.

Toen mam Johnny de Apotheker voor het eerst ontmoette, keek ze naar zijn brede schouders, zijn beminnelijke uitstraling en de glinstering in zijn ogen, die tegenwoordig permanent aanwezig is nu hij niet langer rond de klok werkt, en ze boog zich naar me toe en mompelde: ‘Ik zie dat de professionals zijn gearriveerd.’

Ze vindt hem aardig. Shit.

Maar zelfs dat was niet voldoende om me afkerig van hem te maken.

Colette bleef niet lang alleen. Ze ontmoette iemand anders – een vriend van een vriend van de zwager van Trevors broer – en omdat Dublin zo klein is, kwam ik erachter. Ik heb begrepen dat – die nieuwe vriend een heel wat betere keuze is dan mijn vader.

Wat mam en papa betreft… nou ja, hij lost zijn kruiswoordraadsels op en golft, zij koopt kleren, ze kijken samen naar thrillers op de tv en maken uitstapjes met de auto. Behalve het feit dat er een boek van me is gepubliceerd en we nu kunnen beschikken over al het verbandgaas dat we ons kunnen wensen, zou je zweren dat hij nooit is weggeweest.