42

Op een maandag begin februari belde Otalie. ‘Er staat een fantastische recensie van Mimi’s Remedies in de Flash! van deze week.
‘Wat is Flash!’ vroeg Anton.
‘Een soort glossy-tijdschrift.’

‘Ik ga het halen!’ Hij was al halverwege de trap af.

DOLKOMISCHE MIMI

 

Mimi’s Remedies door Lily Wright. Dalkin Emery 298 blz. £6,99

 

Jones-fan? Te dikke kont? Ontstoken tatoeage? In dat geval is het advies van Doctor Flash! je Jimmy Choo’s aan te trekken, naar je dichtstbijzijnde boekwinkel te gaan en jezelf te trakteren op Mimi’s Remedies. We weten dat jullie het te druk hebben om boeken te lezen, maar dit is de moeite waard, geloof me maar. Geestig, vrolijk en zo schattig als Kylie, je rolt over de grond van het lachen.

Het beste eruit: Het getrouwde stel dat elkaar naar de keel vliegt - om je te bescheuren! Mimi’s Remedies brengt de gein terug in alles wat slecht functioneert. Vooruit, meiden! Flash! Belofte: Je ligt krom van het lachen of ik eet mijn Philip Tracey op.

‘Ze hebben je vierenhalf stiletto’s gegeven,’ las Anton met verbazing voor. ‘Het maximum aantal dat je kunt krijgen is vijf. Het is een fantastische recensie.’
Dat was het inderdaad.

Toen belde Jojo. ‘Goed nieuws! Dalkin Emery geeft een herdruk uit van Mimi’s Remedies.’

‘Wat wil dat zeggen?’

‘De eerste druk is uitverkocht en ze verwachten een stijgende verkoop.’

‘Dat is mooi, hè?’ stotterde ik.

‘Ja, heel mooi.’

Ik belde Anton en vertelde hem het nieuws. Hij reageerde zwijgend.

‘Wat is er?’ vroeg ik ongerust.

‘Zie ik het verkeerd?’ zei hij schor. ‘Of is hier iets aan het gebeuren?’

Ongeveer een week later belde Jojo weer.

‘Je zult dit niet geloven!’

‘Wat niet?’

‘Er komt een herdruk.’

‘Dat weet ik, dat heb je me verteld.’

‘Nee! Ze geven nóg een herdruk uit. Deze keer een oplage van twintigduizend. De eerste druk had een oplage van vijf, de tweede tien. Je wordt door mond-tot-mondreclame verkocht.’

‘Maar Jojo, waarom? Wat is er aan de hand?’

‘Je boek heeft een snaar geraakt. Je moet je site op Amazon eens lezen, je oprechtheid en gebrek aan cynisme ontroeren de mensen. Er staat een stuk over in het Book News van deze week, met een grote foto van jou, waarop je luid lachend aan een boomtak zwaait. Ik zal hem meteen door Manoj laten faxen.’

‘Geweldig! Behalve… zie je… we hebben geen fax.’

‘Oké. Ik stuur een koerier.’

‘Eh, zou je het erg vinden om het gewoon op de post te doen?’ Ze brachten de kosten van koeriers en fotokopieën in rekening, en Anton en ik waren zo slecht bij kas…

‘Nee, met de koerier. Vergeet de kosten, die betalen wij.’

Wauw!

‘Lees de meningen op Amazon,’ zei Jojo voor ze ophing.

Ik vroeg Antons hulp om Mimi’s Remedies op Amazon op te zoeken. Er waren zeventien beoordelingen en ze hadden allemaal vier of vijf sterren, wat prachtig was, want de hoogste score was vijf sterren. Ik was verbluft. Ik had wel kunnen huilen van trots en blijdschap.

Toen kwam er een nare gedachte bij me op. ‘Anton, dit is toch geen truc, hè?’ vroeg ik behoedzaam. ‘Haalt iemand soms een grap met me uit?’

‘Nee, dit is echt. En dit is niet de norm, Lily,’ zei Anton. ‘Veel beoordelingen op Amazon zijn vreselijk slecht.’

Een week later kwam het nieuws van de vierde druk, met het verbijsterende getal van vijftigduizend exemplaren. Toen belde Tania Teal en vroeg: ‘Zit je?’

‘Nee.’

‘Oké. Jij, Lily Wright, auteur van Mimi’s Remedies, staat nummer vier op de bestsellerslijst van de Sunday Times van deze week.’

‘Hoe kan dat?’

‘Omdat er afgelopen week achttienduizend honderdtwaalf exemplaren zijn verkocht van Mimi’s Remedies.’

‘Echt waar?’

‘Echt waar. Gefeliciteerd, Lily, je bent een ster. We zijn allemaal zo trots op je.’

Later die dag stuurde Dalkin Emery bloemen. Een klein berichtje in de Daily Mail beschreef me als een ‘fenomeen’ en in de dagen daarop vroeg iedereen die belde het ‘fenomeen’ te spreken. In plaats van niet in voorraad te zijn in de boekwinkel in Hampstead, had ik nu een stand bij de voordeur en een uitstalling in de etalage. Ze vroegen me om mijn boeken te komen signeren en Anton drong erop aan dat ik zou zeggen dat ze konden opvliegen. Hij vroeg zelfs of hij het voorrecht mocht hebben het ze telefonisch mee te delen. Maar goedgunstig besloot ik hen te vergeven. Ik was niet verbitterd. Vreugde en geluk heersten alom.

En toen plaatste de Observer een recensie van mijn boek…