Gemma

Die donderdag was ik niet met mijn gedachten bij mijn werk – de opwinding! – omdat ik Johnnie die avond eindelijk zou zien. Maar alles zat tegen omdat ik tot half zeven moest werken en toen moest ik mijn vader afhalen van de dagverpleging in het ziekenhuis. Hij had een kleine operatie ondergaan – iets met zijn prostaat. Toen we het ziekenhuis verlieten was het kwart voor acht. De apotheek ging om acht uur dicht, dus vastberaden zei ik: ‘Papa, voor ik je thuis afzet moet ik eerst naar de apotheek.’

Ik parkeerde voor de deur en hij maakte zijn riem los. Ongerust zei ik: ‘Papa, blijf in de auto. Je bent ziek.’

Geen schijn van kans. Hij had in de gaten dat er iets aan de hand was. ‘Ik moet zelf ook wat kopen.’

‘Wat dan?’

‘Eh…’ hij keek naar de advertenties op het raam. ‘… Evening Primrose Olie.’

Met zijn handen tegen zijn lies gedrukt volgde hij me naar binnen.