23

 

Maandagochtend

‘Ik heb op lijn één Miranda’s echtgenoot, Jeremy. Accepteren of afwijzen?’

‘Accepteren.’ Klik. ‘Hoi, Jeremy, waaraan heb ik het te danken-’

‘Miranda is zwanger.’

‘Gefelici-’

‘Ze heeft drie miskramen gehad in de afgelopen acht maanden en haar gynaecoloog zegt dat ze volledig rust moet nemen. Absoluut GEEN werk. Dat betekent dat haar volgende boek niet op tijd af komt. Zeg het tegen Dalkin Emery -’

‘Oké -’

‘Dag.’

‘Wacht!’

Maar hij had al opgehangen. Ze belde onmiddellijk terug en kreeg het antwoordapparaat. ‘Jeremy, met Jojo. We moeten hierover praten -’

De telefoon werd opgenomen. ‘Er valt niets te zeggen. We krijgen een baby, ze moet rusten, ze schrijft dat boek niet voor ze ertoe in staat is.’

‘Jeremy, ik kan horen dat je van streek bent -’

‘Ze laten haar werken tot ze erbij neervalt. Elk jaar een boek en al die promotietoestanden. Die verrekte journalisten die de kleur van haar onderbroeken willen weten. Geen wonder dat ze steeds weer haar baby’s kwijtraakt.’

‘Ik begrijp het volkomen. Miranda werkt heel erg hard.’

‘En ik weet dat ze een contract heeft getekend, maar ze kunnen het geld terugkrijgen. Er zijn belangrijker dingen.’

Jojo deed haar ogen dicht. Hij zei er niet bij dat ze twee jaar geleden een voorschot van zes cijfers voor Miranda had weten te krijgen. De grootste fout die een agent kon maken: de auteur zoveel geld bezorgen dat ze niet meer hoefde te werken.

‘Wanneer is de baby uitgerekend?’

‘Januari. En je hoeft niet te denken dat ze meteen weer gaat schrijven als het kind er is, dus zeg maar tegen Dalkin Emery dat ze naar hun boek kunnen fluiten. En ze hoeven geen moeite te doen ons te bellen om te proberen ons van gedachten te doen veranderen. Dat doen we niet, en Miranda kan geen stress verdragen.’

Hij hing weer op en deze keer nam Jojo niet de moeite hem terug te bellen. De boodschap was luid en duidelijk overgekomen. Wat nu? Ze zou Tania Teal maar bellen om te proberen haar duidelijk te maken dat haar melkkoe in staking was gegaan.

Tania was er niet en ze liet een gedetailleerd bericht achter bij haar asistente.

Tien minuten later belde Tania terug. ‘Ik heb Miranda’s fantastische nieuws gehoord. Ik heb geprobeerd haar te bellen, maar ik kreeg haar voicemail.’

En dat zou zo blijven als het aan Jeremy lag.

‘Jojo, Miranda’s zwangerschap is groot nieuws, maar ik voel de hete adem van de verkoopdirecteur in mijn nek. Hoe groot is de kans dat Miranda’s boek op tijd afkomt?’

Jojo koos haar woorden zorgvuldig. ‘Het is altijd mogelijk dat Miranda en Jeremy van gedachten veranderen, maar als ik eerlijk ben? Ik zou zeggen, vergeet het. Ze willen deze baby dolgraag hebben, en ik denk dat ze precies zullen doen wat de dokter zegt. Om het in mei uit te brengen, zou ze het boek eigenlijk nu al ingeleverd moeten hebben, en ze is pas halverwege met het schrijven ervan.’

‘Maar als ze weer begint te schrijven zodra ze baby heeft? Als ze ons het manuscript in maart opstuurt, maken we er haastwerk van. Als het moet kunnen we het hele manuscript in vijf weken klaar hebben. Dan nog drie weken bij de drukker en we kunnen van start gaan.’

Jojo zou het onthouden als een uitgever weer eens achter haar aan zat omdat een auteur te laat was met het afleveren van een manuscript.

‘Niemand kan schrijven met een pasgeboren kind in huis,’ zei Jojo. ‘Tania, dit gebeurt gewoon niet.’

Tania zweeg en zei toen, bijna aarzelend: ‘Ze staat onder contract.’

‘Het kan haar niet schelen. Jeremy zegt dat je het geld terug, kunt krijgen.’

Tania zuchtte. ‘Arme Miranda, ze kan dit soort narigheid missen als kiespijn. Wens haar het beste van me, Jojo. Bloemen zijn natuurlijk onderweg.’

 

AAN: Jojo.harvey@LIPMAN HAIGH.co

VAN: Mark.avery@LIPMAN HAIGH.co

ONDERWERP: Lunchafspraak

Ik moet je wat vertellen.

AAN: Mark.avery@LIPMAN HAIGH.co

VAN: Jojo.harvey@LIPMAN HAIGH.co

ONDERWERP: Lunchafspraak

Vertel het nu. Vooral slecht nieuws.

AAN: Jojo.harvey@LIPMAN HAIGH.co

VAN: Mark.avery@LIPMAN HAIGH.co

ONDERWERP: Lunchafspraak

Niet slecht, maar vertrouwelijk. Antonio’s in Old Compton Street 12.30.

AAN: Mark.avery@LIPMAN HAIGH.co

VAN: Jojo.harvey@LIPMAN HAIGH.co

ONDERWERP: Lunchafspraak

ANTONIO’S??! De laatste keer dat ik in die bouwval was werkte ik er achter de bar en liep Becky een vergiftiging op. Je kunt maar beter met iets goeds komen.

 

Mark was er al toen ze aankwam, een dikke witte kop waterige cappuccino stond voor hem.

‘Leuke tent,’ zei Jojo lachend, terwijl ze zwaaiend tussen de dicht op elkaar staande formicatafeltjes door liep. ‘Niet dus.’

‘Maar niemand zal ons hier zien.’

‘Dat zou je ook kunnen zeggen van een zaal in de Ritz. Wat is er?’

‘Jocelyn Forsyth gaat met pensioen.’ Ze hield haar adem in. ‘Je méént het. Wanneer?’

‘November. Het zal worden aangekondigd als hij het zijn klanten heeft verteld, maar ik dacht dat jij het wel zo gauw mogelijk zou willen weten.’

‘Dank je.’ Ze keek hem opgewonden en met stralende ogen aan ‘Soms kan het heel nuttig zijn om met de managing partner naar bed te gaan. Dus Lipman Haigh zoekt een nieuwe partner, hè?’

‘Precies.’

‘Wie wordt het?’

Hij lachte spijtig. ‘Zoveel macht heb ik niet, Jojo. Dat moeten alle partners beslissen.’

‘Dus zal ik maar erg aardig zijn tegen alle partners.’

‘Te beginnen met mij.’ Hij duwde zijn dij tussen haar benen en ze verschoof wat op haar stoel, liet haar benen uiteen wijken.

‘Bingo,’ zei ze. ‘Ik denk dat ik het hier best nog leuk zou kunnen gaan vinden.’

‘Jojo,’ zei hij zacht. Hij pakte haar hand vast en staarde naar haar mond, toen naar haar hard geworden tepels, die zich door haar beha en haar shirt heen leken te willen dringen.

Hij bewoog net zijn knie tegen haar aan en ze nam zijn hand in haar mond, toen ze plotseling rechtop ging zitten en zijn hand los liet alsof ze zich eraan gebrand had; iemand die ze herkende was binnengekomen. Ze voelde het voordat haar hersens de boodschap hadden overgebracht – het was Richie Gant. En hij was notabene met Olga Fisher!

Een snel vierweg-oogcontact, en iedereen verstarde in een gemeenschappelijke gêne.

Verrek, dacht Jojo, ik dacht dat Olga voor míj was.

‘Verrassend goede lasagne hebben ze hier,’ zei Olga vlot. ‘Maar misschien kunnen we toch beter naar de Chinees gaan.’

Ze liepen weg en Jojo en Mark keken elkaar aan.

‘Hoeveel mensen weten dat Jocelyn met pensioen gaat?’ vroeg Jojo achteloos.

‘Ik zou de enige zijn, maar die ouwe gek heeft het kennelijk aan iedereen verteld.’

‘Ik dacht dat Olga aan mijn kant stond. Wat doet ze met die engerd?’

‘Misschien hebben ze een relatie.’

Ze lachte, al was het allesbehalve grappig. En toen was het grappig. De verfijnde Olga die seks had met de wandelende reclame voor acne, wat een idee.

‘Het is oké,’ zei ze grinnikend. ‘Van jou, Dan Swann en Jocelyn kan ik op aan.’

‘En Jim.’

‘Dat denk ik niet.’

‘Dat denk ik wél. Echt,’ hield hij vol. ‘Hij vindt je geweldig. En de jongens in Edinburgh ook.’

‘Echt waar? Weet je, misschien moet ik eens een uitstapje naar Edinburgh maken. Zien hoe Nicholas en Cam het maken.’

‘Goed idee. En ik moet er eigenlijk al heel lang naar toe, misschien ga ik met je mee.’

Opgevrolijkt zei ze: ‘Zo, waar waren we gebleven?’

 

Toen ze terugkwam had Tania Teal een boodschap achtergelaten op haar voicemail. ‘We hebben net een verkoopbijeenkomst gehad over de Miranda-situatie. We vroegen ons af of we er misschien iets op konden bedenken.’

Jojo belde terug en Tania begon over de plannen die ze hadden bedacht. ‘We zouden voor een secretaresse kunnen zorgen om naar Miranda’s huis te gaan en haar dictaat op te nemen. Miranda hoefde zelfs niet uit bed te komen. Ze kan blijven liggen -’

‘Maar dan zou ze toch gestrest raken. Het moeilijkste is niet het rechtop zitten, maar het creatief zijn.’

‘Maar -’

‘Je kunt het volgend jaar uitgeven.’

‘Maar dan hebben we de grote zomerverkopen gemist. We hadden gehoopt op een enorme toename -’

‘Tania,’ zei Jojo waarschuwend.
‘Sorry,’ zei ze snel. ‘Sorry, sorry.’

 

AAN: Jojo.harvey@LIPMAN HAIGH.co

VAN: Mark.avery@LIPMAN HAIGH.co

ONDERWERP: Ik heb erover gedacht…

Misschien moeten we wachten tot na de benoeming van het partnerschap in november voor we het officieel maken. Ik wil niet dat ‘wij’ je carrière schade berokkenen.

M xxx

 

Jojo staarde ontsteld naar haar scherm. November was nog heel ver weg, zo ver dat het misschien nooit zou gebeuren. Kreeg hij koude voeten?

Die mogelijkheid joeg haar zoveel angst aan dat het haar verbaasde.

Ze ging naar zijn kamer en liep naar binnen. ‘Wat is er aan de hand?’

‘Waarmee?’

‘We waren het eens over augustus en nu wil je het uitstellen tot november.’

Mark trok zijn wenkbrauwen op. ‘Sommige partners – Jocelyn Forsyth, Nicholas in Schotland – zijn huisvaders.’ Hij sprak kalm, maar op koele toon, en Jojo kende hem goed genoeg om te weten dat hij kwaad was. ‘Het zal geen goede indruk op ze maken als we een gezin kapotmaken. Ik denk trouwens dat geen van de partners dat zal appreciëren. Ik wil niet het risico lopen dat je daardoor stemmen verliest.’

Ze knikte. ‘Maar Jim weet het al. Olga heeft het waarschijnli|k geraden. En ik durf te wedden dat Richie Gant overal heeft rond gebazuind dat hij ons samen gezien heeft.’

‘Misschien, maar een relatie is iets anders dan mijn vrouw en kinderen in de steek laten en met jou samen gaan wonen.’

Ze dacht erover na: hij had gelijk. Het was beter om te wachten. Het was alleen dat…

‘Ik ben meestal degene die onze grote dag blijft uitstellen,’ gaf ze toe.

‘Dat was me al opgevallen,’ zei hij droog.

‘Je bent erg geduldig geweest.’

‘Op jou zou ik eeuwig wachten.’ Toen voegde hij eraan toe: ‘Al zou ik dat duidelijk liever niet doen.’

‘November dus. Wanneer? De dag van de beslissing?’

‘Waarom wachten we niet tot het officieel bekend gemaakt is en in Book News gepubliceerd?’

‘Nu doe je het weer.’

‘Wat?’

‘Me bang maken.’

‘Er is niets om bang voor te zijn.’

‘Behalve de angst zelf.’

‘En kleerkastmonsters.’

‘En reusachtige stenen die uit de lucht vallen en op je hoofd neerkomen.’

‘Precies.’

 

Dinsdagochtend

De eerste post die ze opende was een brief van Paul Whitington, die Gemma’s boek afwees. Bleef alleen nog over Knoxton House en daarna werd het tijd om over te schakelen op de onafhankelijken. Ze moest zichzelf bekennen dat er een goede kans was dat ze het boek niet zou kunnen verkopen, en als ze het deed voor een heel klein voorschot – misschien duizend pond.

‘Kies je volgende uitgever heel zorgvuldig,’ zei Manoj. ‘Het kan je laatste zijn.’

Ze besloot Nadine Steidl te bellen en dwong zich enthousiast te klinken. ‘Ik heb een juweeltje voor je.’

Maar het was niet voldoende om Nadine te overtuigen en donderdagochtend belde ze Jojo terug met een nee.

 

Donderdagmiddag

‘Tania Teal op lijn één. Accepteren of weigeren?’

‘Accepteren.’

‘Jojo, dankzij Miranda is ons zomerschema in de war. We hebben een populaire vrouwenroman nodig om het hiaat van Miranda op te vullen en we hebben niets. Ik dacht aan dat Ierse manuscript dat je hebt gestuurd,’ zei Tania. ‘Dat zou misschien iets zijn. Heb je het al kunnen verkopen?’

Ze bedoelde Gemma Hogans boek, dat Jojo aan de straatstenen niet kwijt kon.

Maar dat zou ze Tania niet vertellen! ‘Misschien heb je geluk,’ zei ze. ‘Het is nog beschikbaar, maar het is kantje-boord. Ik heb twee uitgeverijen die op het punt staan toe te happen -’

‘Hoeveel?’ viel Tania haar in de rede. ‘Tienduizend?’

‘Eh -’

‘Twintig? Dertig dan.’

Jojo reageerde niet. Waarom zou ze. Tania deed het bieden voor haar.

‘Vijfendertig?’

Jojo deed er een gooi naar. ‘Honderd voor twee.’

‘Allemachtig. Is er een tweede boek?’

‘Ja.’ Ze wist het niet zeker, maar waarschijnlijk was het er wel.

‘Zestig voor één,’ zei Tania. ‘En dat is het, Jojo. Ik heb helemaal geen behoefte aan een nieuwe auteur, ik heb er al te veel. Ik zoek een noodoplossing.’

Perfect was het niet. Een deal voor twee boeken was altijd beter omdat het betekende dat de uitgeverij zich inzette voor de toekomst op lange termijn van de auteur.

Maar zestigduizend was beter dan duizend. En wie weet, als het boek goed liep, zou ze een tweede deal voor Gemma kunnen sluiten tegen een veel hoger bedrag.

‘Oké. Runaway Dad is voor jou.’

Ze kon voelen hoe Tania ineenkromp. ‘Die titel moet veranderd.’

Toen belde Jojo Gemma, die verrukt was dat ze aan Lily Wrights uitgever was verkocht.

‘Bedankt dat je het weer voor me geprobeerd hebt. Ik wist dat jij haar zou kunnen overhalen.’

Auteurs, dacht Jojo. Ze wisten van niks. Toen vertelde Jo Gemma over het geld.

‘Zestigduizend. Zestigduizend. Goeie genade. Geweldig. Fantastico!’