32

Vrijdagochtend

Tania kwam terug met vijftigduizend extra, wat minder was dan Jojo verwacht had. Toen kwam Olive met een tegenbod van twintigduizend.

‘Waarom zo somber?’ vroeg Manoj. Maar hij wist het. ‘Je denkt dat je niet boven de 1,1 miljoen pond komt die Richie Gant kreeg voor Fast Cars.

‘Het is nog niet voorbij.’

Maar beide uitgeefsters hadden hun maximum vrijwel bereikt en het bod stond op 1,09 miljoen pond.

‘Je hebt nog tienduizend nodig,’ zei Manoj.

‘Twintig. Ik wil hem verslaan, niet alleen evenaren.’

Er volgde nog een bod van vijf van Tania, toen vijf van Olive – toen nog drie van Tania! Ze was Richie Gants mijlpaal gepasseerd. Ternauwernood, maar dat deed er niet toe.

Met kleine beetjes wist Jojo het bedrag op te werken tot beide uitgeefsters op 1,12 miljoen pond stonden.

‘Twintigduizend meer,’ merkte Manoj op. ‘Nu kun je stoppen.’

Maar Jojo zou toch moeten stoppen. Er kwam niet nog meer geld, en omdat er een gelijk bedrag geboden was, zou er een competitie worden gehouden. Nathan zou naar beide uitgeefsters worden gebracht, die een kleine show zouden opvoeren, waarna Nathan moest besluiten met wie hij in zee wilde.

Manoj maakte de afspraken. ‘Aanstaande donderdagochtend,’ zei hij. ‘Dalkin Emery om tien uur en Southern Cross om half twaalf.’

Vrijdag middernacht, Jojo’s flat

De bel van haar voordeur ging. Mark. Hij had de groep luidruchtige Italianen het bos ingestuurd en verscheen onuitgenodigd bij Jojo.

‘Ik wilde je zien. Ik ben die Italianen kwijt,’ brulde hij een beet je dronken in de intercom. ‘Ik heb een taxi genomen.’

‘Wat wil je, een medaille?’

Ze was blij hem te zien, heel blij, maar ze wilde absoluut niet dat hij er een gewoonte van zou maken elk moment dat hij daar zin in had bij haar binnen te komen vallen voor een snelle wip, voor hij naar huis ging naar zijn vrouw.

Ze bleef in de deuropening staan terwijl hij de laatste treden beklom.

‘Mijn andere vriendje had wel hier kunnen zijn. Bof jij even?’
Hij was boven en trok haar tegen zich aan, met alle hartstocht van een dronken man. ‘Er kan maar beter niemand anders zijn.’

‘De getrouwde man vertelt me dat ik maar beter geen ander kan hebben!’

‘Je hebt gelijk.’ Hij haalde zijn mobiel uit zijn zak. ‘Dit heeft lang genoeg geduurd, ik ga Cassie vertellen dat ik van je hou en -’
Ze rukte de telefoon uit zijn hand. ‘Geef hier, dronkelap. Nu je toch hier bent, heb ik plannen met je.’

Twintig minuten later

Jojo liet zich van hem afrollen; ze waren allebei nat van het zweet en snakten naar adem.

‘Dat was… dat was…’ hijgde hij.
‘Ontzettend?’

‘Ja. Jij?’

‘Erger dan ooit.’

‘Opgewonden na de veiling?’

‘Ja.’ Ze grijnsde. ‘Al die testosteron.’

‘Je hebt hoog spel gespeeld.’

‘Maar het is gelukt.’

‘Dus vertel op, was het je bedoeling Richie Gant te verslaan?’

‘Natuurlijk.’

Ze likte met het puntje van haar tong over zijn schouder. Toen begroef ze haar gezicht in zijn hals en ademde zijn geur in. Hij rook verrukkelijk!

De volgende ochtend 5.45

Ze werden tegelijk met een schok wakker en staarden elkaar met verwilderde ogen geschrokken aan.

‘Shit!’ zei Jojo. ‘Mark, gauw, ga naar huis.’

‘Verrek!’ Bleek en met een duidelijke kater holde Mark de kamer uit, terwijl hij zich onderweg aankleedde. ‘Ik bel.’

‘Oké. Succes.’

Seconden later hoorde Jojo met een benauwd hart de voordeur dichtslaan. Dit was het kritieke moment. Cassie zou het weten. Mark zou het haar vertellen, ze zouden het de kinderen vertellen, het zou afschuwelijk zijn, hij zou weggaan uit Putney, hij zou hierheen verhuizen, ze zouden een koppel zijn, en ze wist niet zeker of ze daar wel klaar voor was.

De dag duurde eindeloos, wachtend op bericht van hem. Toen ze na yoga naar huis ging verwachtte ze half en half dat hij met zijn koffer voor haar deur zou staan. Maar nee. En geen enkel bericht. Niet best. Geen nieuws is slecht nieuws. Mark en Cassie waren waarschijnlijk verstrikt in een afschuwelijke cyclus van tranen en wederzijdse beschuldigingen.

Eindelijk belde hij op zaterdagavond toen Jojo bij Becky en Andy was.

‘Is hij het?’ mimede Becky.

Jojo knikte, stond op en liep de gang in. ‘Wat is er gebeurd? Zijn jullie uit elkaar?’

‘Nee.’

Ze liet haar adem ontsnappen. Maar haar opluchting was vermengd met enige teleurstelling. In haar verbeelding woonde hij al hij haar. Ze had zich verzoend met het idee, was er feitelijk heel blij mee.

‘Vertel op.’

Het bleek dat Cassie de hele nacht had doorgeslapen en pas gemerkt had dat Mark er niet was toen hij om vijf voor zeven kwam binnenstormen met zijn steeds opnieuw gerepeteerde excuus – lange-week-late-avond-rumoerige-Italianen-hotelbar-comfortabele-sofa-in-slaap-gevallen-hier-is-hun-nummer-als-je-me-niet-gelooft.

Maar Cassie geloofde hem en Jojo en Mark brachten een groot deel van de zondag door met een stemmig post-mortem. ‘Dat was te veel op het nippertje,’ waren ze het met elkaar eens. ‘We zullen ervoor zorgen dat zoiets nooit meer gebeurt.’

Het gebeurde weer, vier nachten later. Ook al waren ze de vorige keer hevig geschrokken, het had niet het eind van de wereld betekend; ze waren er ongedeerd van afgekomen. En het lukte opnieuw.