57

De helse pijn schoot door zijn hoofd en knalde via zijn nekwervels zijn rug in. Hij zakte door zijn knieën. Hij probeerde zich tegen het vallen van zijn lichaam te verzetten maar kon zichzelf niet meer overeind houden. Hard viel hij op zijn zij. De regen stroomde in zijn oor en ogen, en hij kneep zijn ogen dicht om het water eruit te persen. Iemand pakte zijn pols beet en begon aan zijn vingers te trekken . Nee, niet de sleutel. Hij balde zijn hand tot een vuist, voelde de tanden van de sleutel in zijn hand snijden. Hij sperde zijn ogen open. De man had zijn capuchon ver over zijn hoofd getrokken en hing als een vage schim boven hem. Opeens werd zijn hand losgelaten. Hij voelde een harde ruk aan het zwarte koord dat aan de sleutel was vastgemaakt en tussen zijn vingers uit stak. Het rukken hield op. Even ontspande hij zich. Hij moest zich concentreren, maar de pijn in zijn hoofd leidde hem af . Concentreer je Sytse, concentreer je. De plotselinge brandende pijn op zijn hand was ondraaglijk. Hij schreeuwde het uit. De tweede klap op zijn hoofd maakte daar een einde aan. Hij zakte weg in de ondiepe modder. Zijn hand viel open.

*

Met elke windvlaag week het kleine motorbootje meer naar links uit. Coetzer dreef steeds verder af van zijn doel: de smalle watergang die hem naar de aanlegsteiger van het eiland zou brengen. Hij zag geen hand voor ogen. De regen kwam met de kracht en dichtheid van een tropische regenbui naar beneden. Hij trok aan het roer en de boot kwam weer in de goede richting te liggen. Als hij de boot vanaf nu recht kon houden zou hij precies goed uitkomen, wist hij.

Plotseling doemde iets voor hem op. Het torende boven hem uit. Met een ruk trok hij het roer zo ver mogelijk naar zich toe. De boot draaide direct naar rechts, maar hij kon de boei niet meer ontwijken. Met een doffe dreun botste hij ertegenaan. Zijn lichaam schoot naar voren, en zijn kin sloeg op de rand van de kleine stuurcabine. Vloekend krabbelde hij overeind en veegde over zijn kin .

Hij tuurde door de regen en zag dat hij aan de goede kant van de vaart lag. Links zag hij vaag de contouren van het huis. Toen hij de hendel naar beneden duwde veranderde het geronk van de motor in een zacht getuf. Een paar minuten later stuurde hij de boot voorzichtig naar de aanlegplaats.