47

Het waaide hard, en de meeste handelaren hadden hun boeken onder doorzichtig plastic gelegd dat ze met stenen hadden verzwaard. Op een verdwaalde toerist na was de boekenmarkt op het Spui nagenoeg leeg, in tegenstelling tot het café. Damian duwde de deur open.

De geur van koffie en geroosterd brood hing zwaar in de grote donkere ruimte. Hij keek om zich heen. Helemaal achter in de zaak zag hij Dick zitten en hij liep op hem af. Hij was zo in gedachten verzonken dat hij niet opmerkte dat Damian naast zijn tafeltje stond.

‘Dick?’

Hij keek op. Een weifelende glimlach verscheen op zijn bedrukte gezicht. Zijn ogen waren bloeddoorlopen.

‘Ha, Damian, ga zitten jongen.’ Zijn stem klonk bedeesd. Hij trok de tas op de stoel naast hem weg en klopte met zijn hand op de zitting.

Damian legde zijn jas over de rugleuning en ging zitten. Dick keek voor zich uit en wiegde licht van voren naar achter. Zijn handen klemden zich aan elkaar vast.

‘Dick? Wat is er aan de hand? Je klonk niet als jezelf door de telefoon.’

‘Ben ik ook niet.’

De ober kwam naar hen toe gelopen. Nadat de bestelling was opgenomen boog Dick zich naar Damian. Hij legde zijn hand op zijn knie en zei: ‘Voordat ik begin moet je iets weten. Iedereen die ervan weet kan in gevaar komen. Laat dat goed tot je doordringen. Je hebt gezien wat er met Frank en Simon gebeurd is. Als jullie niet oppassen kan jullie hetzelfde overkomen.’

Damian kneep zijn ogen tot spleetjes. ‘Dus jij weet er veel meer van dan je hebt losgelaten? Waarom heb je ons niet eerder alles verteld wat je wist? En waarom moest ik alleen komen?’

‘Omdat ik wil dat jij bepaalt wat je hiervan doorvertelt. Alec was Franks oogappel. Hij zou het mij nooit vergeven als ik Alec in gevaar zou brengen. Hij was als een zoon voor hem. Het is dus aan jou om te beslissen wat je gaat doen met wat ik je nu ga...’

‘Dus je legt die verantwoordelijkheid bij mij?’

‘Helemaal.’ Plotseling greep hij de schouder van Damian en keek hem met een intense blik aan. ‘Je kunt nu nog terug. Je kunt ervoor kiezen mijn verhaal niet te horen.’

‘Daar is het te laat voor. Er is geen weg meer terug. Dan hadden we ons hier vanaf het begin niet mee moeten inlaten.’

Dick knikte. Hij liet Damian los. De ober zette twee cappuccino’s neer. Toen hij weg was zei Dick: ‘Je wilt hier dus mee doorgaan?’

‘Niet alleen ik, Alec ook.’

Hij knikte. Na een diepe zucht zei hij: ‘Ik zal ter zake komen. Ik heb inderdaad informatie achtergehouden. Ik heb altijd geweten waar Frank zich mee bezighield.’

‘Dat weten wij ondertussen ook.’ Dicks wenkbrauwen schoten omhoog.

‘Je doelt neem ik aan op de scf ?’ vroeg Damian.

‘Van wie heb je dat gehoord?’

‘Van Tara.’

‘Dus je hebt haar gesproken? Dan weet je wat de achterliggende gedachte van de oprichting is.’

‘Die ken ik ja,’ zei Damian en vertelde wat hij van haar had gehoord.

‘Wist zij ook wie er allemaal bij de scf betrokken waren, naast Frank en Simon?’

‘Daar heeft ze verder niets over gezegd.’

‘Dan weet je dus niet dat ik ook lid ben.’

‘Jij? Ook lid? Sorry, maar ik dacht dat de leden...’

‘... zakenlieden waren met geld en een groot netwerk. Dat klopt. Ik ben er op een andere manier bij betrokken, als wetenschapper, onderzoeker.’

Toen boog hij zich naar voren. Hij keek angstig.

‘Damian, het gaat helemaal fout, het loopt helemaal niet zoals we gepland hadden. Dit hadden we niet voorzien.’

‘Is dat het? Ben je daarom zo gespannen, omdat je bang bent dat jij de volgende bent?’

‘Dat hangt ervan af.’

‘Waarvan af?’

‘Of Simon of Frank mijn naam hebben genoemd natuurlijk. Als ze hun mond hebben gehouden ben ik veilig en is er niets aan de hand, denk ik.’ Na deze woorden keek hij stuurs voor zich uit, zijn lippen stijf op elkaar geperst.

Damian voelde zich ongeduldig worden. Hij legde zijn ellebogen op zijn knieën en zei: ‘Wat wil je van me, Dick? Ga je mij er nog iets over vertellen of niet? Anders zit ik hier mijn tijd te verdoen. Je wilde toch met mij praten?’

Dick keek hem aan. ‘Als me even de tijd gunt, als je even het geduld kunt opbrengen naar mijn verhaal te luisteren, zul je het wel begrijpen. Tenminste, dat hoop ik. Want denk maar niet dat we het voor ons plezier doen. Dat hebben Frank en Simon aan den lijve ondervonden. Als je de ernst er niet van inziet kunnen we net zo goed nu meteen ophouden. Dan ga ik nu weg.’

Hij stond op en zei met zachte maar boze stem: ‘Je zegt het maar. Wil je weten waarom Frank is vermoord of zullen we het hierbij laten? Nou?’

‘Sorry, mijn oprechte excuses,’ zei Damian die ook opstond en zijn hand op Dicks arm legde. ‘Dat heb ik niet zo bedoeld. Maar je kunt je vast wel voorstellen dat wij hier ook gek van worden, vooral Alec. We komen er nu achter dat Frank een tweede leven leidde waar Alec niets van wist. Als Frank er ooit over had gesproken, het er ooit met Alec over had gehad, dan had het allemaal niet zo ver hoeven komen. Dan leefde hij misschien nu nog. Daarom reageer ik zo. Sorry.’ Hij keek even om zich heen. ‘Zullen we weer gaan zitten? Iedereen zit naar ons te kijken.’

Onwillig liet Dick zich terugvallen in de stoel. ‘Vergeet het maar. Denk maar niet dat jullie er iets aan hadden kunnen doen. Sterker nog, dan zat je hier misschien niet eens meer. Dan hadden ze jullie misschien ook al te pakken.’

Hij bleef even stil, liet zijn hoofd hangen en friemelde wat met zijn vingers. Toen hij opkeek zei hij: ‘Ik begrijp je reactie, maar onthoud één ding. Frank heeft Alec simpelweg niets verteld omdat hij niet wilde dat hem iets overkwam, om hem te beschermen. Dat geldt voor ons allemaal. Bij niemand van ons weten onze geliefden, onze familie en vrienden, er iets vanaf. Dat is maar goed ook, want je ziet wat er kan gebeuren. En ook wij zijn ons leven niet zeker.’

‘Waarom wist Tara er dan wel van?’

Dick trok zijn schouders op. ‘Het hangt ervan af wat Simon haar heeft verteld, hoe ver hij daarin is gegaan. Ze weet waarschijnlijk nog niet de helft van wat er allemaal speelt.’

‘Maar Frank heeft Alec er wel in betrokken, en niet voor niets. Hij moet gedacht hebben dat Alec iets kon doen om te helpen. Dan neem ik aan dat het om de scf gaat.’

‘Dat kan hij wel gedacht hebben, maar hij had op dat moment natuurlijk geen andere keus. Daarom wil ik dat je precies weet hoe het in elkaar zit.’