31

Dawn gaf Wainwright zijn mok aan en ging op de punt van zijn bureau zitten. Terwijl ze haar handen aan haar beker warmde keek ze naar hem. Zijn ogen zaten nog half dicht van de slaap. Ze wist dat hij elke ochtend om zes uur opstond om op tijd op kantoor te zijn, net als de meesten die in het centrum van Londen werkten. De huizenprijzen waren voor gewone stervelingen niet op te brengen. Vier uur per dag reizen om naar en van je werk te komen was hier de normaalste zaak van de wereld. Ze was dolblij dat ze bij haar tante inwoonde die hier niet al te ver vandaan een huurflat had.

‘En?’ Hij leunde achterover en legde zijn handen op zijn hoofd.

‘Ik denk dat u gelijk hebt, dat hij iets achterhoudt bedoel ik, maar dat staat los van zijn schuld. Hebt u hem er trouwens nog naar gevraagd of hij een boek heeft weggehaald?’

‘Ja, hij zei van niet. Hij liegt. Ik ben ervan overtuigd dat hij het heeft meegenomen.’

Ze zette haar beker neer. ‘Niet de dader?’

‘Nee, dat kan niet. Het bloed op zijn handpalmen was al deels opgedroogd toen het boek uit zijn handen werd gepakt. Nee, degene die het boek meenam, heeft dit later gedaan. Kijk maar.’

Hij pakte een stapel kleurafdrukken en gaf ze aan. Ze keek naar de eerste kopie. Het hoofd van Schoeller lag opzij. Zijn ogen waren gesloten en zijn gezicht zag er vredig uit. De linkerschouder van zijn pyjamajasje was dieprood van het bloed dat uit de hoofdwond was gestroomd. Zijn handpalmen waren naar boven gericht, en er was duidelijk een rechthoekige afdruk te zien.

‘Wat weet je verder nog van Alec? Vrouw? Familie? Vrienden? Nog iets opzienbarends?’

‘Geen vrouw, naar mijn weten ook geen vriendin.’

Wainwright trok zijn wenkbrauwen op en knikte haar bemoedigend toe.

‘Vergeet het maar sir, als je ziet met welke vrouwen hij eerder is gesignaleerd. Er zitten topmodellen tussen, actrices. Ik maak geen enkele kans.’

‘Dawn, je weet het, schoonheid...’

‘... zit van binnen en blablabla. Ze vergeten erbij te zeggen dat als de verpakking je niet aanstaat, je het ook niet openmaakt. Goed, Frank Schoeller was de enige familie die hij nog had.’

‘En die Damian Vanlint?’

‘Dat is zijn beste vriend, die kennen elkaar al jaren. O ja, dat moest ik u nog laten zien. Wacht, ik pak het even.’

Ze liep de deur uit en kwam even later terug met een map in haar hand.

‘Zal ik het even samenvatten, sir?’

‘Steek maar van wal.’

‘Damian Floris Vanlint. Geboren op 4 september 1970 in Amsterdam. Zijn vader is Florian Vanlint, een steenrijke vastgoedmagnaat.’

‘Die leeft nog?’

Ze knikte.

‘Ouders zijn gescheiden. Moeder is een paar jaar na de scheiding hertrouwd. Ze woont in Italië. Damian is op zijn vijftiende in Engeland op kostschool gegaan.’

‘O ja, daar kennen die twee elkaar van, toch?’

‘Ja. Hij heeft daar ook zijn vrouw leren kennen, Emma Caen, van oorsprong een Française. Op zijn eenentwintigste kreeg Vanlint toegang tot een deel van het familiefortuin.’

‘Is het wat?’

‘Nou, behoorlijk wat, sir. In Nederland wordt eens per jaar de top vijfhonderd van de rijkste Nederlanders samengesteld. Hij schommelt al een paar jaar tussen de nummers 200 en 220.’

‘Wat moet ik me daarbij voorstellen, wat voor bedrag hoort bij die fantastische positie in deze Nederlandse top vijfhonderd?’

‘Ik pak het er even bij.’ Ze bladerde in de map en mompel-
de: ‘Hier heb ik het, deze is van het afgelopen jaar. Kijk, hier staat het.’

Ze gaf het tijdschrift aan Wainwright. Hij pakte het briefje dat tussen de bladzijden zat en las de uit het Nederlands vertaalde tekst hardop voor.

Nummer 218. Antiekhandel. € 98 miljoen.

Als erfgenaam van het Vanlint-imperium is het zeer waarschijnlijk dat Damian Vanlint de rest van zijn leven in de top 500 zal blijven staan. Ondanks het feit dat onze redactie jaarlijks een brief van hem ontvangt waarin hij meldt geen prijs te stellen op een vernoeming in onze lijst, kunnen wij het natuurlijk niet laten. Vanlint vult zijn dagen met de handel in antiek, iets wat hem geen windeieren heeft gelegd. Ook is hij een graag geziene gast op feesten en partijen, maar dan voornamelijk op die feesten waar onze BN’ers slechts van kunnen dromen. Nu is het wachten op een erfgenaam die zijn imperium voort kan zetten. Wellicht dat zijn beeldschone vrouw daar een bijdrage aan gaat leveren.

‘Mijn hemel, 98 miljoen euro. Dus die vent heeft dat niet over de balk gesmeten.’

‘Nou nee sir, helemaal niet zelfs. In het begin heeft hij een aantal grote investeringen gedaan om zijn antiekhandel op te zetten. Hij bezit inmiddels twee antiekzaken in het Spiegelkwartier, de kunst- en antiekwijk van Amsterdam. Hij woont in een groot huis aan de Herengracht en heeft een huis ergens in het noorden van Nederland en een op de Seychellen.

‘Zijn er ook minpunten te noemen?’

‘Hij is ook menselijk, sir.’ Ze pakte een paar A4’tjes en knipsels uit haar map. ‘Kijk maar.’

Aan de lettertypes en slechte kwaliteit van de foto’s kon Wainwright opmaken dat ze uit de roddelbladen kwamen. En er zaten ook wat Engelse krantenknipsels tussen.

‘Damian Vanlint verlaat liefdesnestje!’ las Wainwright voor. ‘O, hier nog een, Vanlint dumpt erfgename. Aha, dus onze meneer Vanlint is een hartenbreker. En agressief zie ik.’

Hij hield een foto omhoog, een onscherpe afbeelding waarop Damian een fotograaf een klap verkocht terwijl hij met zijn andere hand aan het fototoestel trok dat om de nek van de fotograaf hing.

‘Hij kreeg een proces-verbaal. Maar ze zijn er behoorlijk coulant mee omgegaan, want de paparazzi vielen hem toen bijna dagelijks lastig.’

‘Waarom?’

‘Omdat hij met Lindsay Bancroft omging.’

‘Die erfgename van het hotelimperium?’

‘Die ja.’

‘Even iets anders, heb je de opnames al bekeken?’

Ze knikte kort.‘Niets.’

‘Dan hebben we een paar problemen.’ Hij tikte zijn vingers af. ‘Een: Schoeller wil niets loslaten, twee: ik heb geen idee wat voor boek hij heeft weggepakt, drie: van Tibbens worden we niets wijzer, vier: geen vingerafdrukken, vijf: geen verdachte.’ Hij hield zijn vuist omhoog. ‘Wat houden we dan over?’

‘Niets.’

‘Ik wil dat je de opnames nog een keer bekijkt.’ Hij stak zijn vinger omhoog. ‘Deze keer door mijn ogen, door het oog van de meester.’