Nabespreking
„Ik vind nog steeds dat het Jades schuld is," hield Andrea vol toen ze met het hele gezin aan de ontbijttafel zaten. „Als zij niet zo had aangepapt met die Brooke Sylvester, was dit allemaal niet gebeurd."
„Ik had medelijden met haar," wierp Jade tegen. „Hoe kon ik weten dat ze ons erin zou luizen?" „Als je je hersens had gebruikt..." begon Andrea. „Ophouden, meiden," riep Jades oom uit en hij sloeg
met zijn krant op tafel. „Wat gebeurd is, is gebeurd. Het belangrijkste is dat..." Hij zweeg ineens omdat de deurbel schril rinkelde. „Wie is dat nu weer op de vroege zondagmorgen? Jade, ga jij eens kijken."