Op nog gladder ijs
„Dus je wilde niet echt een foto van mij?" snauwde Scott. „Je wilde er gewoon eentje voor Tansy regelen, klopt dat?" Zijn gezicht was vuurrood en zijn kaken maalden alsof hij op een toffee kauwde.
„Natuurlijk wilde ik een foto, rare," hoorde Jade zichzelf zeggen. „Dit vind ik de mooiste." Ze pakte een van de close-ups van Scott en liet die in haar schooltas glijden.
„Tansy wist dat ik een foto wilde hebben en zo kwam ze op het idee om er via mij gelijk ook een te vragen."
Wat moest ik anders, zei ze tegen het zeurende stemmetje in haar hoofd dat haar een schuldgevoel bezorgde. Ik had geen keus.
„Maar waarom kon ze het me zelf niet vragen?" wilde Scott weten. Hij nam nog een stukje van de chocoladereep.
Jade zuchtte. „Kom op. Zou jij al je vrienden en vriendinnen alles vertellen over zoiets belangrijks en het risico willen lopen later voor paal te staan?"
„Ik denk het niet," zei Scott en hij knikte. „Maar jemig, ik zou de oorzaak kunnen zijn dat Tansy haar vader vindt! Dat zou mooi zijn."
Waarom, dacht Jade, praat hij voortdurend alsof hij in een slecht geschreven soapserie zit? „Dus je begrijpt wel," babbelde ze vrolijk verder, „dat ik even naar Tansy moet om deze foto af te geven."
„Kun je hem morgen niet geven?" vroeg Scott. „Ze heeft de beste man nog nooit gezien - een dagje langer wachten maakt toch zeker geen verschil."
„Ik heb het beloofd," legde Jade uit. „Het spijt me echt."
„Zo erg dat ik met je mee mag?" vroeg Scott en hij staarde haar diep in de ogen.
Ik peins er niet over, dacht Jade. Andrea zou me vermoorden. „Tansy zou me vermoorden," zei ze vlug. „Je weet hoe ze is."
„Ik zeg niks," beloofde hij. „En je hebt me nodig."
„Hoezo?"
„Nou ja, dat is wel duidelijk, toch? Ik heb al eerder gezegd dat Patrick - ik bedoel, Pongo - deze week voor een
conferentie of zoiets in het land is." Jade staarde hem aan. „Pongo? In Engeland?" Scott grijnsde. „Hm-mm. Mag ik dan nu mee?" „Jade! Huiswerk! Nu!" klonk de stem van haar tante luid vanuit de keuken.
„En trouwens, zonder mij laat je tante je helemaal nergens heen gaan," concludeerde Scott triomfantelijk.