„Geweldig! Spannend! Tot dan! Ciaol"
Cleo's moeder legde de hoorn neer en draaide als een danseres in de rondte. „Yes, yes, yes!" riep ze uit en ze klapte in haar handen. „We zitten erin!"
„Waarin precies?" vroeg Cleo.
„De show, lieverd," zei haar moeder stralend. „Jij en ik. Natuurlijk moeten we over een paar weken eerst auditie doen, maar dat wordt een makkie."
„Mam, ik heb toch gezegd dat ik niet wil!" schreeuwde Cleo. „Wat gemeen!"
„Je zult het prachtig vinden, lieverd," verzekerde haar moeder haar. „Ze waren heel enthousiast, zeiden dat ze werden overspoeld met opvallende, trendy tieners en het enige wat ze nog zochten, was een stel verstandige, gewone... nou ja, ik bedoel..." Is dat zo? dacht Cleo. Heel boeiend. „Ach, misschien worden we helemaal niet uitgekozen," ratelde Diana verder. „Maar wat hebben we te verliezen?"
Tussen nu en dan? Ongeveer drie kilo, vijf puistjes en een hele rits afgebroken vingernagels, dacht Cleo.
„Mijn principes," antwoordde ze. Om maar te zwijgen over mijn o-zo-saaie imago.