De grote ontsnapping
„Mam, papa is terug!" Peggy deed een schietgebedje en keek haar vader stralend aan toen hij wankelend de voordeur in kwam, een grote stapel ringbanden en mappen onder zijn arm.
„De deur nog niet dichtdoen, Peggy," zei hij hijgend en puffend. „Er ligt nog meer in de kofferbak."
„Ik haal het wel, papa," zei ze lief glimlachend en ze trok haar fleecejack aan. „Ga jij maar zitten. Je weet wat..."
„...de dokter heeft gezegd," vulde haar vader droog aan. „Niemand hier geeft me de kans dat ook maar één moment te vergeten. Goed Peggy, dank je."
Hij gaf de keukendeur een zet met zijn voet, waarop Peggy de voordeur uit vloog en de oprit af rende, Weston Way in, de open kofferbak totaal negerend.
Goed, ze kreeg de volle laag als ze straks thuiskwam, maar dat risico moest ze dan maar nemen. Op dit moment was een uitbrander van haar moeder niets, vergeleken bij een gemiste kans om al haar vrouwelijke charmes in de strijd te gooien om Kyle Woodward voor zich te winnen.