Op glad ijs
'P' van Patrick, dacht Jade. 'ON' van Onslow en 'GO', de eerste twee letters van 'Goodlove'...
„Dit is de beste foto van mij," zei Scott. Hij schoof dichter naar Jade toe en legde zijn hand op haar knie.
Jade schoof een stukje de andere kant op en bekeek de stapel foto's. „Deze vind ik gaaf." Ze pakte een afbeelding van Scott en Steves oom.
„Die? Ik kijk niet eens in de camera."
„Nee, maar je kunt er zo dromerig uitzien en..." Zodra ze het had gezegd, kon ze zichzelf wel voor het hoofd slaan voor die stompzinnige opmerking.
„Ik zou nog veel dromeriger kijken," zei Scott en hij leunde half over haar heen, zijn lippen gevaarlijk dicht bij haar nek, „als jij en ik gewoon eens.
„Jade, lieverd, willen jij en Scott een kop thee?" Voor de verandering kon Jade haar tante wel zoenen dat ze onaangekondigd de kamer binnen kwam vallen. „Koekje erbij? Of een chocoladereep?"
Jade moest onwillekeurig lachen. Haar tante kwam altijd met voedsel op de proppen als er jongens bij hen thuis kwamen; ze dacht kennelijk dat ze zo hun romantische avances de kop in kon drukken.
„Lekker, dank je!" lachte Jade. „Daarna moet ik even weg."
„Weg?" vroeg haar tante streng. Ze liet haar jovialiteit snel varen. „Jij gaat nergens naartoe, jongedame. Je hebt huiswerk."
„We zouden het samen doen, weet je nog?" zei Scott. „Als u dat tenminste goed vindt, mevrouw Webb," en hij schonk haar een charmante glimlach.
„Uitstekend!" reageerde ze. „Ik ga de thee halen."
„Je wordt bedankt!" Zodra haar tante de deur uit was, viel Jade uit. „Wat moet Tansy nu..." Ze zweeg.
„Tansy?" wilde Scott weten. „Wat heeft Tansy ermee te maken?"
Ze pakte de foto en staarde ernaar. Jade kneep haar ogen tot spleetjes, beet op haar lip en keek hem strak aan. „Kun je een geheim bewaren?" vroeg ze.