Worstelen met natuurkunde
Ik kan het niet. Ik snap het niet. Het klopt niet.
Peggy staarde naar haar huiswerk. Ze wilde het liefst in huilen uitbarsten.
Wat gebeurt er toch met me, dacht ze. Ik was altijd goed op school, geen probleem.
Maar de laatste tijd was het alsof haar hersens in aardappelpuree waren veranderd. Het lag niet aan haar, het kwam door het stompzinnige systeem. Ze zouden je de kans moeten geven om alleen maar vakken te doen waar je goed in bent, zodat je de rest gewoon kon laten vallen.
Maar eigenlijk was ze in weinig vakken goed. Alleen in handenarbeid en Engels. En Frans, als ze een goede dag had. Voor alle andere vakken zou ze onvoldoendes halen, ze wist het gewoon zeker.
Misschien zou voedsel haar hersens stimuleren. Na het avondeten ging het vast beter.