Scott stond voor de ingang van het hotel al op hen te wachten toen ze daar rennend aankwamen, hun gezichten verkleumd van de kille wind die over de prachtig aangelegde tuinen waaide.
„Het is hartstikke druk," zei hij toen ze via de draaideur de foyer van het hotel in liepen. Onder een enorme kroonluchter stonden groepjes mannen en vrouwen met aktetassen en mappen druk met elkaar te praten. „Jade, kijk - moet je daar zien!" Tansy wees naar een standaard met een poster. „ Staverton Lakes Hotel heet de deelnemers aan de YummyScrum Conferentie van harte welkom," las ze.
„YummyScrum," riep Jade uit. „Is dat niet van die verrukkelijke wafels en gek gevormde donuts? Van dat reclamespotje met die drie buitenaardse wezens?"
„Hm," mompelde Tansy. „Die dingen zijn volgens mijn moeder vies en ongezond en ze weigert ze te kopen."
„Precies," siste Scott naar hen, toen ze bij de receptie kwamen. „Daar gaan we."
Tansy slaakte een diepe zucht en deed een schietgebedje.
„Neemt u me niet kwalijk," begon Scott, op een veel keuriger toon dan ze van hem gewend waren, „maar kunt u mij vertellen of de heer Patrick Goodlove bereikbaar is?"
De verveeld ogende receptioniste, die een badge droeg waarop stond Miranda - personeel, liep met haar knalrood gelakte vinger door de gastenlijst.
„Hij is hier te gast, dat klopt," zei ze. „Zal ik hem op zijn kamer bellen?"
„Ja, graag," antwoordde Scott.
Ze wachtten.
„Geen gehoor," merkte Miranda op en ze keek even op de klok boven de balie. „Het is half tien geweest, ik vermoed dat hij in de conferentiezaal is."
„O, mooi," zei Scott. „Hoe komen we daar?"
„U kunt daar niet zomaar binnenvallen," sprak Miranda bits. „Het is alleen voor deelnemers."
„Dat weet ik wel." Scott lachte en zwaaide met zijn notitieblok. „Maar wij zijn het groepje van West Green, begrijpt u wel?" Hij knipoogde naar Tansy. „We zijn hier om interviews af te nemen in het kader van het project 'Jeugd in de Zakenwereld'."
Scott had net zo goed de weersvoorspelling kunnen opsommen, zo geïnteresseerd keek Miranda. „Hackleton Suite," zei ze gapend. „Lift naar de vierde verdieping, rechtsaf, door de dubbele deur en dan de eerste zaal links."
„Hartelijk dank," zei Scott en hij liep weg. Hij grijnsde naar Jade en Tansy, die hem met open mond aanstaarden. „Kom nou," gebaarde hij. „Waar wachten jullie op?"