„Tansy, bel de politie!" schreeuwde Scott.
De drie jongens liepen, gewapend met flessen, naar de woonkamer, waar ze neerploften op de twee banken. „Dit kun je niet maken!" schreeuwde Kyle. „Sodemieter op stelletje klojo's."
„We vertrekken als we klaar zijn," beet de langste van de jongens hem toe, die ging staan en expres tegen een van de boxen schopte, terwijl hij grote slokken van de whisky nam. „O, kijk eens: pizza's! Doe mij er maar eentje, Drew."
Drew pakte een van de dozen die Tansy op een stoel had neergezet en scheurde het kartonnen deksel open.
„Salami, getver!" Hij gooide de pizza over zijn schouder en die belandde ondersteboven op het tapijt. „Hé jongens, frisbees!"
Binnen enkele seconden vlogen de pizza's door de kamer en gingen de flessen drank van hand tot hand. Even later kotste Drew op het tapijt.
„Dit is allemaal jouw schuld," zei Jade snikkend tegen Brooke, terwijl de tranen over haar wangen stroomden. „Je had die twee nooit moeten uitnodigen."
„Ik wist niet dat ze zo tekeer zouden gaan," zei Brooke met trillende stem. „Shelley zei alleen dat de jongens wat drank zouden komen halen en daarna weer zouden vertrekken."
„Dus je wist het aldoor al?" Jade was sprakeloos. „Je hebt me erin geluisd. Hoe kon je?"
„Ik had geen keus," flapte Brooke eruit.
„Tuurlijk wel!" wierp Jade tegen. „Alsof je geen nee kunt zeggen."
„Ik was bang," fluisterde Brooke. „Doodsbang."