Tansy zat op haar bed en staarde naar de foto in het zilveren lijstje.
Zijn haar zat anders op die andere foto, dacht ze. Maar dat was logisch, het was zo'n veertien jaar later, of niet dan? Maar het hartvormige gezicht, de grote neus en de uitstekende oren: die waren exact hetzelfde.
Ze tuurde zorgvuldig naar de foto. Toen haar moeder de foto aan haar had gegeven, was hij op een paar plekken gescheurd en dat had zij met plakband gerepareerd. Het plakband verborg keurig het litteken op zijn... Het litteken! Had de man op Scotts foto een litteken? Ze pijnigde haar hersens, probeerde de foto's van Scott weer voor zich te zien. Ik moet erachter komen, dacht ze. Ik weet nog niet hoe, maar ik moet het weten.