„Tansy, ben je klaar?" riep haar moeder naar boven.
Tansy zat in haar ondergoed op haar bed. Het had geen zin. Ze was niet in de stemming voor een feestje. „Ik ga niet," riep ze terug. „Ik kan het niet." Ze hoorde haar moeder de trap op stampen.
„Hoor eens, dat soort onzin wil ik niet horen. Dit is het feestje van Jade. Je weet wel, Jade, jouw vriendin? Die vorig jaar haar beide ouders verloor? Die zelf waarschijnlijk ook nogal gespannen is als ze denkt aan hoe het was?"
„Het komt gewoon door dat gedoe met Pongo en..." Haar moeder legde een arm rond Tansy's schouders. „Luister schat, trek het je niet te veel aan. Je hebt een paar moeilijke dagen achter de rug en ik begrijp best hoe je je voelt. Maar uiteindelijk komt het hierop neer: je moet een keer diep ademhalen, je hoofd niet laten hangen en verder gaan met je leven." „Je hebt vast gelijk," knikte Tansy. „Goed, ik ga wel."