13.10 uur

Het betere speurwerk

„Vertel eens wat meer over Amerika," zei Jade. Ze toverde een enthousiaste blik op haar gezicht en scheurde intussen een zakje chips met haar tanden open. „Heb je veel vrienden en familieleden van Steve ontmoet?"

Scott knikte. „Er was een groot feestweekend met kerst," zei hij en hij nam een hap van zijn broodje kaas. „Maar ik miste jou. Het voelde niet goed om zo ver bij je vandaan te zijn."

„Hm," mompelde Jade. „Maar goed, in Dunchester had je geen wedstrijd American football kunnen meemaken. Die oom die jullie meenam, hoe..."

„Een snelle jongen," antwoordde Scott, terwijl hij zijn wenkbrauwen optrok. „Hij praatte tegen me alsof ik een negenjarig joch was dat geen flauw idee had van alles wat Amerikaans is."

Slecht begin, dacht Jade.

„Maar ik mag niet klagen," erkende Scott, de kruimels van zijn bovenlip blazend. „Hij had een eigen skybox in het stadion met zijn naam in gouden letters op de deur."

Bingo! dacht Jade. „Hoe heette hij dan?" Ze merkte dat ze haar adem inhield.

Scott grijnsde. „Je zult je oren niet geloven," zei hij. „Patrick Onslow Goodlove. Een hele mondvol."

Patrick, dacht Jade. Arme Tansy, alle hoop was vervlogen.

„Hij komt hier komende week naartoe, hij gaat met mijn ouders uit eten. Mam is in alle staten, omdat.

Jade luisterde niet meer. Het had geen zin.