x

Emma schoot overeind en rende naar het tafeltje. Het gezicht van de oudere vrouw was blauw geworden, ze greep met beide handen naar haar keel. Hapte naar lucht. In haar ogen was een verschrikkelijke angst te zien en haar lichaam kronkelde in hevige stuiptrekkingen. Plotseling lag ze in het gras.

‘Help!’ schreeuwde Emma zo hard als ze kon.

‘Help! Hier! Er wordt hier iemand onwel!’

‘Wat is er?’

De jonge serveerster verscheen en staarde ontzet naar Emma.

‘Bel een ambulance! Nu!’

De serveerster knikte angstig en verdween.

Emma herinnerde zich vaag iets uit een verplichte cursus eerste hulp voor onderwijzend personeel, maar dat was al heel wat jaren geleden. Aangezien de vrouw dood leek te gaan, moest ze proberen haar te reanimeren. Ze duwde het hoofd van de vrouw achterover en boog zich over haar heen. Kneep met één hand haar neus dicht en opende met de andere hand haar mond. Toen ze haar mond erop wilde drukken, deinsde ze terug. Er kwam een geur uit de mond die ze niet kon thuisbrengen.

Ze vermande zich en begon te blazen.