x

Knutas vergat alles om zich heen toen hij ’s avonds in de kantine van het politiebureau naar Regionalnytt keek. De eerste reportage ging niet over Viktor Algård, maar over de mishandeling voor de Solo Club die uiteindelijk tot de dood van Alexander had geleid. Het interview met de vader van een van de getuigen, de woorden van de zus en ook van de rector en van andere jongeren raakten hem diep. Toen hij plotseling zijn eigen zoon in beeld zag verschijnen, hapte hij naar lucht. Johans speakerstem sprak:

‘Een aantal jongeren was getuige van het drama. Een van hen is Nils Knutas. Uit angst voor represailles heeft hij eerst niets willen zeggen over wat hij heeft gezien, maar vandaag heeft hij besloten om zijn verhaal te doen.’

Nils stond buiten bij de plek van het misdrijf. Hij wees aan waar hij en zijn vrienden hadden gestaan, maar enkele meters bij de plek vandaan, en hadden gezien hoe Alexander in elkaar werd geslagen zonder dat iemand van hen had durven ingrijpen. Hij vertelde over zijn schuldgevoelens, over zijn angst en zijn machteloosheid. En hoe hij, toen de daders van de plek waren weggerend, naar Alexander toe was gegaan en zijn zwakke pols had gevoeld, het bloed had gezien en hoe zijn vrienden de politie en de ambulance hadden gebeld. Zelf was hij gewoon weggelopen, had de plek verlaten, niet in staat om ook maar iets te doen.

‘Wat heeft je doen besluiten om vandaag je hart te luchten?’ vroeg Johan.

Nils keek met een ernstig gezicht recht in de camera toen hij antwoordde: ‘Het was Alexanders zus, de toespraak van Olivia in de aula. Als zij voor honderden mensen kan vertellen wat ze voelt, hoe kan ik dan blijven zwijgen?’

Toen was de reportage afgelopen. Daarna volgde een studio-interview met een aantal gasten. Knutas zag hen als in een mist, begreep niet wie ze waren, hoorde niet meer wat er werd gezegd. Hij zat als verstijfd op de bank. Karin, die naast hem zat, gaf hem een schouderklopje en stond op zonder iets te zeggen.

Toen ze de kamer had verlaten en de deur achter zich had dichtgetrokken, gebeurde er iets wat al jaren niet meer was voorgekomen.

Knutas huilde.