57

Ze staken de straat over en zochten de schaduw op. Jessica vroeg Byrne niet wat hij daar deed. Dat kwam later wel. Ze wilde net teruglopen naar de surveillancewagen toen Eric Chavez zich meldde via de portofoon.

‘Jess.’

‘Ja?’

‘Er komt muziek uit het huis.’

Bruno Steele was al binnen.

Byrne keek toe terwijl het team zich gereedmaakte voor de inval. Jessica had hem haastig op de hoogte gebracht. Met elk woord dat ze zei zag Byrne zijn carrière en zijn leven verder afbrokkelen. Alles viel op zijn plaats. Julian Matisse was de Acteur. Byrne was er zo dichtbij geweest, maar hij had het niet gezien. Het systeem zou nu doen waar het systeem het beste in was. En Byrne zou onder de wielen worden vermorzeld. Een paar minuten, dacht Byrne. Als hij maar een paar minuten voor het overval team was gearriveerd zou het nu allemaal voorbij zijn. Maar als ze Matisse nu ontdekten, vastgebonden op die stoel, bloederig en in elkaar geslagen, zouden ze bij hem terechtkomen. Wat Matisse ook met Victoria had gedaan, Byrne had de man ontvoerd en gemarteld. Conrad Sanchez zou hem minimaal van buitensporig geweld beschuldigen. Misschien zou hij zelfs strafrechtelijk worden vervolgd. De kans was groot dat Byrne vannacht nog in een cel naast Julian Matisse zou zitten.

Nick Palladino en Eric Chavez gingen voorop bij de inval in het rijtjeshuis. Jessica en Nicci sloten de rij. De vier rechercheurs doorzochten de begane grond en de bovenverdiepingen. Niemand te vinden.

Ten slotte daalden ze de smalle keldertrap af.

Er heerste een vochtige, smerige hitte in het huis, een rioolstank met de zoute lucht van zweet en nog iets veel primitievers erdoorheen. Palladi-no was als eerste beneden. Jessica volgde. Ze lieten het licht van hun zaklantaarns door de kleine ruimte spelen.

En zagen het kwaad in al zijn verdorvenheid.

Het was een slachting. Bloed en darmen overal. Vlees plakte tegen de muren. Eerst was de oorzaak van al dat bloed niet eens duidelijk. Totdat ze langzaam beseften dat waar ze naar keken, dat ding dat over die metalen stang hing, ooit een mens moest zijn geweest.

Hoewel het nog meer dan drie uur zou duren voordat de vingerafdrukken het zouden bevestigen, wisten de rechercheurs op dat moment met zekerheid dat de man die bij fans van harde seks films bekendstond als Bruno Steele - maar bij de politie, de rechtbank en zijn eigen moeder Edwina als Julian Matisse - doormidden was gezaagd.

De met bloed besmeurde kettingzaag aan zijn voeten was nog warm.