18

Byrne overwoog een overhemd aan te trekken, met een das, maar hij deed het toch niet. Hoe minder aandacht hij trok op de plaatsen waar hij naartoe moest, des te beter. Aan de andere kant was hij niet meer zo'n imposante figuur als vroeger. En misschien was dat maar beter ook. Vanavond moest hij klein zijn. Vanavond was hij een van hén.

Als je bij de politie zit, verdeel je de wereld in twee soorten mensen: burgerlullen en dienders. Zij en wij.

Die gedachte bracht hem weer bij dezelfde vraag. Opnieuw.

Kon hij er echt mee stoppen? Zou hij echt een van hen kunnen worden? Over een paar jaar, als alle oudere agenten die hij kende met pensioen waren en hij op straat werd aangehouden, zouden ze hem niet eens meer kennen. Dan was hij gewoon een burgerlui. Hij zou de agent vertellen wie hij was en waar hij had gewerkt, met een onnozele anekdote uit de praktijk. Hij zou zijn legitimatie als gepensioneerd politieman laten zien en het joch zou hem laten gaan.

Maar hij zou er niet meer bij horen. En erbij horen was alles. Het ging niet alleen om het respect en het gezag, maar om de spanning. Hij dacht dat hij zijn besluit genomen had, maar blijkbaar was hij er nog niet aan toe.

Hij koos voor een zwart overhemd en zwarte jeans. Tot zijn verbazing bleek zijn zwarte Levi’s hem nog te passen. Misschien had het ook voordelen om door je hoofd te worden geschoten. Je viel ervan af. Hij zou een boek kunnen schrijven: De mislukte moordaanslag: een nieuwe methode om af te slanken.

Het grootste deel van de dag had hij het zonder zijn stok gered, op de been gehouden door trots en vicodine. Hij overwoog de stok nu thuis te laten, maar dat was onzin. Hoe moest hij zich anders bewegen? Accepteer het nou maar, Kevin. Je hebt een stok nodig bij het lopen. Bovendien zou hij daardoor misschien een zwakke indruk maken en dat was gunstig.

Aan de andere kant zou hij ook meer opvallen met die stok en zouden mensen zich hem beter herinneren. Dat was niet de bedoeling.

Ja, ik weet het nog. Een grote vent, die kreupel liep. Dat is hem, edelachtbare.

Hij nam de stok mee.

En zijn wapen.