Lily

Jojo hield de veiling van A Charmed Life een week later, maar kreeg een stroom van preëmptieve biedingen. Pelham Press bood een miljoen voor drie boeken. ‘Nee,’ zei ik. ‘Geen tweede of derde boek. Dit is eenmalig.’

Knoxton House bood achthonderdduizend voor twee boeken, Southern Cross vijfhonderd voor één.

‘Accepteer het,’ zei ik tegen Jojo.

‘Nee,’ zei ze, ‘ik kan meer voor je krijgen.’

Drie dagen later verkocht ze het voor zeshonderdvijftigduizend aan B&B Calder. Giechelend zei ze: ‘We moeten het vieren. Kom, we gaan een borrel drinken. Wees maar niet bang, ik zal het niet laat maken.’

We spraken af om zes uur in een wijnbar in Maida Vale. Toen ik kwam zat Jojo er al, achter een fles champagne.

Na een paar glazen vroeg ze: ‘Waarom wilde je per se voor maar één boek tekenen? Ik had miljoenen voor je in de wacht kunnen slepen.’

Ik schudde mijn hoofd. ‘Ik schrijf geen ander boek meer. Ik ben van plan me weer fulltime met copywriting bezig te houden. Dat is een vast inkomen en ik vind het leuk werk. Oké, niemand weet wat er kan gebeuren. Maar als ik het voor het zeggen heb schrijf ik geen boek meer.’

‘Wat ga je doen met je voorschot?’ vroeg Jojo. ‘Investeren?’

Ik moest lachen. ‘Alles wat ik investeer zakt onmiddellijk naar het nulpunt. Ik zou het het liefst in een koekjesblik onder mijn bed bewaren, dat voelt nog het veiligst, maar ik ga er heel verstandig woonruimte voor kopen.’

En deze keer zou ik het goed doen.

Een tijdje later keek Jojo op haar horloge. ‘Half acht. Ik moet er vandoor. Ik heb een afspraak met mijn nichtje Becky. Ze gaat vanavond met me naar de auteursparty van Dalkin Emery.’

 ‘De auteursparty van Daikin Emery? Daar was ik vroeger toch ook. Ze hebben mij niet uitgenodigd.’

‘Raad eens? Mij ook niet, tot ongeveer vijf minuten geleden. Ze hebben me gisteren per koerier een uitnodiging toegestuurd. Dankzij jou en je fabelachtige nieuwe boek doe ik weer helemaal mee.’

‘Wat onhebbelijk van ze! En je gaat? Ik zou zeggen: vlieg maar op!’

‘Ik moet erheen,’ zei ze onverwacht somber.

Ik zei niets, maar net als ieder ander, had ik de geruchten gehoord. Iets over een relatie met haar baas en dat ze daar weg moest omdat hij met haar gebroken had of zoiets.

Toen kwam haar nichtje en ze gingen weg.