16

Vrijdagavond 18.30, de Coach and Horses

Veel mensen kwamen op de borrel af om het te vieren – per slot betaalde de zaak. Richie Gant liep rond, in een poging zich op de voorgrond te dringen, maar Jojo en Jim waren het middelpunt; ze zaten naast elkaar als een koning en een koningin wodkatini’s te drinken.

‘Zie je dat het best meevalt,’ zei Jim. ‘Ik herinner me nog dat we vrijdagavond altijd op jou konden rekenen.’

‘Je hebt gelijk. Ik heb het enorm naar mijn zin. Kan iets te maken hebben met al die alcohol, maar je hoort mij niet klagen. Hoe gaat het met jou, Jim? En met Amanda?’

‘Jojo, je loopt achter. Amanda heeft me weken geleden al gedumpt.’

‘Heus? Sorry. Heb je een nieuw meisje?’

‘Ik doe audities. Maar nee.’

Er viel een pijnlijke korte stilte en gewaarschuwd door een zesde zintuig zei Jojo: ‘Je hebt niet gevraagd of ik een vriend heb.’

‘Omdat ik weet dat je er een hebt.’

De tijd stond stil.

‘Ik weet het van Mark.’

‘Heeft hij het je verteld?’

‘Ik heb het geraden.’

‘Dus heeft hij het je verteld? Wanneer?’

‘Vandaag.’

Plotseling was ze volslagen nuchter en erg kwaad op Mark. Hij was niet de enige die er veel bij te verliezen had als hun relatie bekend werd. Het zou een slechte indruk maken op de besprekingen over het partnerschap. Ze dacht eraan dat Jim en Richie Gant erg vertrouwelijk met elkaar waren en voelde zich plotseling misselijk worden.

Mark had het haar moeten vertellen! Iemand die haar geheimen kende zonder dat zij het wist.

‘Wees niet te kwaad op Mark. Hij heeft iemand nodig om mee te praten.’

Ze kon Mark niet eens bellen om hem uit te foeteren. Wat een shit.

‘Wees maar niet bang,’ zei Jim. ‘Je geheim is veilig bij me.’

Jojo wist niet of ze hem kon geloven. Ze wist niet of ze hem kon vertrouwen. Plotseling voelde ze zich heel paranoïde.

‘Ik moet er vandoor.’ Ze pakte haar spulletjes bijeen, belde een nummer en hield een taxi aan. Ze ging naar Becky en Andy.

In de taxi barstte haar woede op Mark plotseling los en ze dacht, ik ga dit niet opzouten tot ik hem weer zie. Dus stuurde ze een sms: Bel me.

Bijna onmiddellijk belde hij terug.

‘Wat is dat met Jim Sweetman?’ vroeg ze.

‘Hij wist het al.’

‘Nee-dat-deed-hij-niet. Je zit er goed naast, Mark. Misschien dacht Jim dat hij het wist, maar hij wist het pas toen jij het hem vertelde. Capisce?’

‘Jojo, hij heeft me jongstleden zondagmorgen om half tien voor jouw flat gezien.’

‘O? Hoe?’

‘Hij reed langs.’

‘Waarom?’

‘Hij woont in West Hampstead. Niet zo ver bij jou vandaan. Ik werd op heterdaad betrapt. Geloof me, Jojo, al deed ik nog zo mijn best, dit was een situatie waar ik me niet uit kon praten. Anders had ik het heus wel gedaan.’

Ze hadden zoveel risico’s genomen dat het onvermijdelijk was dat ze op een gegeven moment betrapt zouden worden. Maar waarom moest het iemand zijn van hun werk?

‘Jim is te vertrouwen,’ zei Mark.

‘Ik hoop het van harte. Waarom heb je me niet verteld dat hij het wist?’

‘Dat heb ik gedaan. Ik heb je gemaild. Zodra hij mijn kamer uit was.’

‘Hoe laat?’

‘Vier uur, half vijf?’

Ze had haar e-mails niet gecontroleerd. Ze had niet de moeite genomen en was regelrecht naar de pub gegaan. Niets voor haar. Fout.

‘Oké.’ Mark viel niets te verwijten. ‘Je bent van de verdenking gezuiverd.’

‘Het spijt me dat ik je dit weekend niet kan zien.’

‘Geen probleem. Mazie Wyatt van de beroemde zusters Wyatt geeft morgenavond een party voor haar dertigste verjaardag. Gekostumeerd. Ik amuseer me wel.’

‘Op wie was je ook weer verliefd?’

‘Magda. Maar-’

‘Niet seksueel,’ zeiden ze samen.

‘Bedankt dat je het me laat weten,’ zei Mark plotseling serieus. Hè?

‘Ze is een geweldige schrijfster en we zouden haar niet graag’, kwijt zijn.’

Cassie moest zijn binnengekomen.

‘Tot maandag.’

Ze vertelde Becky en Andy wat er gebeurd was.

‘Als de mensen op kantoor erachter komen, weet de hele wereld het straks,’ zei ze.

‘Maar je kunt niet zeggen dat jullie nooit een risico nemen,’ zei Andy. ‘Jullie willen betrapt worden. Waarom doen jullie het niet op een fatsoenlijke manier en vertelt hij het zijn vrouw voordat iemand anders het haar vertelt?’

Jojo haalde diep adem. ‘Ik zal je vertellen waarom. Omdat het een van de rottigste dingen is om een huwelijk te verbreken. Niet alleen de echtgenote, maar het verdriet van zijn kinderen. Hoe moeten ze daar overheen komen?’

‘Ik weet het niet,’ zei Andy, ‘maar dit soort dingen gebeuren voortdurend. Nou ja, vaak genoeg.’

‘Dat is niets voor mij. Het is of je een oorlog begint. Ik zou het zelfs niet in overweging kunnen nemen. Als – wanneer – als Mark en ik dit bekendmaken, zal het afschuwelijk zijn.’

‘Maar zál het gebeuren?’ Zonder haar de kans te geven om te antwoorden ging Andy verder, ‘Je stelt me teleur, Jojo. De meeste vrouwen praten alleen maar over alles. Ze praten, praten, praten en dóen nooit iets. Ik had van jou iets beters verwacht, Jojo. Zeg dat ik me niet vergist heb. Ik moet ergens in kunnen geloven.’

‘Oké.’ Jojo slikte even. ‘Het gaat gebeuren, het is alleen de vraag wanneer. Maar als ik denk aan Sophie en Sam zonder hun vader…’

De tranen sprongen in haar ogen en ze snikte even terwijl Becky en Andy naar elkaar keken met een gezicht van ‘Jakkes’. Jojo werd niet geacht te huilen.

Die avond in bed zag ze het onder ogen. Ze wachtte op een moment in haar leven waarop het verdriet over het gemis van Mark groter zou zijn dan de schaamte en het verdriet dat ze zijn huwelijk kapot en zijn kinderen vaderloos maakte. En dat moment was nog niet gekomen.

Ze hield van Mark maar bleef een beetje terughoudend. Ze vertelde hem nooit – behalve bij wijze van grap – dat ze van hem hield. Ze wilde niet dat haar gevoelens haar zo zouden overheersen dat ze iets zou doen dat in strijd was met haar morele opvattingen.

Maar Andy had gelijk. Zij en Mark namen meer risico’s. Alsof ze betrapt wílden worden, zodat de beslissing hun uit handen zou worden genomen?

En hoe zou hun leven samen zijn? Waar moesten ze wonen? Zou ze haar flat moeten verkopen? Ja, en dat was niet erg. Misschien zouden ze een huis in een van de buitenwijken moeten kopen.

Maar dat beangstigde haar niet meer. Ik ben er klaar voor, besefte ze. Bijna. Zij en Mark zouden samen naar hun werk kunnen reizen, elke nacht samen slapen, elke ochtend samen wakker worden, en aan al dat stiekeme gedoe zou een eind komen.

En, nee, ze dacht niet dat haar verliefdheid op Mark ooit voorbij zou gaan. Afgezien van de seks, die nog steeds fantastisch was, deden ze rustige kleine dingen samen. Ze kookte voor hem, ze lazen tijdschriften, losten cryptogrammen op, praatten over hun werk. Het enige wat nog ontbrak waren de pantoffels. ‘Mark, moet je ons zien,’ had ze de vorige zondag uitgeroepen. ‘We zijn net een oud getrouwd stel.’

‘Dat kan geregeld worden.’

‘Hou op!’

Ze zuchtte in het donker. Ze zou anderen verdriet doen en zichzelf beschaamd voelen en ze zou er doorheen moeten.