29

Zondagmiddag 15.05

Jojo keek op van de zondagskrant en vroeg, met plotselinge nieuwsgierigheid: ‘Vraagt Cassie zich nooit af waar je bent?’

Mark was kort na tien uur gekomen. Ze waren naar bed gegaan, hadden ontbeten, waren toen weer naar bed gegaan, en nu worstelden ze zich door een stapel tijdschriften en kranten heen. Hij scheen geen haast te hebben om naar huis te gaan. Mark legde Jojo’s Harpers neer. ‘Ik verdwijn niet zo maar. Ik vertel haar altijd wel iets.’

‘Zoals?’

‘Dat ik ga werken, of golfen, of…’

‘En ze gelooft je?’

‘Als ze dat niet doet, laat ze het niet merken.’

‘Misschien heeft ze zelf wat aan de hand.’

‘Denk je dat?’

‘Zou het je storen?’

Na een lange pauze zei Mark: ‘Het zou een opluchting zijn.’

Jojo kon zich niet echt voorstellen dat Cassie een gepassioneerde relatie zou hebben. Ze had haar een keer gezien, maar dat was lang voordat ze in Mark geïnteresseerd was, dus had ze niet erg op haar gelet. Ze herinnerde zich dat Cassie eruitzag als de basis-schoollerares die ze was. Ze was begin veertig, maar dat wist Jojo alleen omdat Mark het haar verteld had.

Zij en Mark waren ongeveer vijftien jaar getrouwd. Jojo kende het verhaal. Mark was een vriend van haar broer – was dat nu nog – en hij had Cassie leren kennen toen ze met z’n allen een flat hadden gedeeld.

Jojo vroeg zich vaak af of hij nog steeds van haar hield. Ze had het hem kunnen vragen, maar ze was bang dat hij ja zou zeggen en bang dat hij nee zou zeggen.

‘O,’ zei Jojo, ‘het spijt me dat ik over Cassie begonnen ben. Nu voel ik me echt schuldig.’

‘Maar -’

‘Vertel eens iets leuks.’

Mark zuchtte, leefde toen weer op. ‘Oké. Kijk eens naar haar.’ Hij wees naar een foto van een tennisspeelster in het tijdschrift. ‘Ze krijgt tien miljoen per jaar van sponsors, denk eens aan de provisie. We hebben het verkeerde beroep gekozen, Red.’

‘We zouden kunnen proberen Coca Cola zover te krijgen dat ze auteurs sponsoren. Nee, je hebt gelijk, boeken zijn niet sexy genoeg.’ Ze lachte. ‘O, goed dan, wat zou je zeggen van product placement?’

‘Wat bedoel je?’

‘Nou, een paar populaire topschrijvers aan een product koppelen waarover ze in hun volgende boek in jubelende termen schrijven.’

‘Ja, de producenten zouden het prachtig vinden.’

‘Goed, in het begin zou het wel wat opschudding veroorzaken, maar voor geld doen mensen veel.’

‘Geef eens een voorbeeld van dat product placement.’

Jojo legde haar handen achter haar hoofd en staarde peinzend naar het plafond. ‘Neem bijvoorbeeld… laat eens zien. Ja – Miranda England – haar nieuwste paperback is goed voor een kwart miljoen exemplaren, en wordt bijna uitsluitend door vrouwen tussen de twintig en veertig gelezen.’

‘En welk product zou je dan kiezen?’

‘Eh…’ Jojo beet peinzend op haar lip. ‘Cosmetica ligt natuurlijk voor de hand. De hoofdpersoon zou altijd een bepaald merk gebruiken als ze uitgaat. Laten we zeggen Clinique. Je hoeft je lezeressen er niet mee om de oren te slaan, maar je zou het duidelijk genoeg naar voren kunnen laten komen. Subtieler dan adverteren en veel doelgerichter.’

‘Tjonge, je bent goed!’ Mark schudde bewonderend zijn hoofd.

‘Ik maak maar een geintje,’ zei Jojo plotseling ongerust.

‘Dat weet ik, maar ik vind het leuk. Ga door.’

‘Oké.’ Ze begon warm te lopen voor haar onderwerp. ‘Mannen en auto’s. Pik een van die mannenboeken eruit en laat de held in een Ferrari rijden. Nee, geen Ferrari, die is te duur, gewone mensen kunnen zich geen Ferrari veroorloven. Een Mercedes misschien, of een BMW.’

Haar fantasie raakte op volle toeren. ‘Nee, nee, ik weet het. Zoiets als een Mazda. Een matig geprijsde auto die zijn sexy imago probeert op te voeren. Behalve het in zijn boek te vermelden zou de auteur een jaar in die auto moeten rijden. En de antiheld in het boek zou een van de concurrerende merken kunnen hebben. Mogelijkheden te over… En nog iets! We zouden een boek naar het product kunnen noemen. Niet alleen nieuwe publicaties, maar ook oude titels zou je kunnen veilen. The Horse Whisperer zou Coca Cola’s Horse Whisperer kunnen worden. Of Bridget Jones’s Diary – ‘uitgebracht door Clinique’. Ze doen het met sport, dus waarom niet met boeken?’

Mark glimlachte zonder haar aan te kijken. ‘En hoe zou je de auteurs willen overhalen daaraan mee te werken? Dat is een lastig en elitair volkje, weet je.’

‘Als ze er genoeg voor kregen…’ zei Jojo glimlachend.

‘Je bent briljant,’ zei Mark. ‘Briljant. Dus,’ ging hij plagend verder, ‘moet ik morgen meteen vergaderingen beleggen met autofabrikanten en frisdrankmaatschappijen.’

‘Hé zeg, het was mijn idee!’

‘Pech. De zakenwereld is hard.’

Jojo verviel in gepeins. ‘Zou het niet afgrijselijk zijn?’

‘Walgelijk.’