15

Book News, 10 juni

 

FILMRECHTEN VERKOCHT

 

De filmrechten voor Love and the Veil, de debuutroman van Nathan Frey, zijn verkocht aan Miramax voor een bedrag van zeven cijfers, volgens de geruchten 1,5 miljoen dollar. Brent Modigliani van Creative Artists Associates is als makelaar opgetreden voor de transactie met Jim Sweetman van Lipman Haigh. De roman – in handen van literair agent Jojo Harvey van Lipman Haigh – zal volgend jaar in het voorjaar worden uitgebracht door Southern Cross.

Ms. Harvey vertegenwoordigt ook Lily Wright, de auteur van de verrassende hit Mimi’s Remedies.

Geen woord over Miranda England, die sinds januari in de top tien had gestaan, maar nou ja, Jojo wilde niet kinderachtig zijn.
Het was lunchtijd. Bijna.

‘Manoj, ik ga weg. Het zal misschien wel even duren voor ik terugkom.’

Toen ze buiten op straat liep werd haar oog getrokken door een lichtblauw leren jack. Het leer was zo soepel en het jasje was zo mooi dat haar hele hart ernaar uitging. Het was ook duur en onpraktisch en zou niet meer dan één seizoen meegaan – als ze het volgend jaar droeg zouden ze haar uitlachen – maar wat deed het ertoe?

In gedachten had ze het al gekocht, maar toen dacht ze nog eens goed na. Het was wel erg duur voor een jack dat ze nooit buiten haar flat zou kunnen dragen. Ze zou er nog eens over denken. Terug op kantoor zei Manoj: ‘Jim Sweetman zocht je.’
Ze keek verlangend naar haar sandwich, maar Jim zou niet langer dan een minuut duren. Ze liep haastig naar zijn kantoor. ‘Wat is er?’

‘Ik heb goed nieuws. Kom binnen. Ga zitten.’

‘Mijn lunch wacht. Goed nieuws kan ik ook staande horen.’

‘Oké. Brent Modigliani van CAA wil een “relatie” met ons Met Lipman Haigh.’

Brent was de Amerikaanse agent die als tussenpersoon was op getreden bij de deal met Miramax.

‘Iemand ter plaatse hebben in LA, die aan onze kant staat, betekent dat het een stuk gemakkelijker zal zijn onze boeken op de bureaus van Hollywood-producers te krijgen. Jou komt iets van de eer toe. Love and the Veil heeft zijn belangstelling getrokken, zijn ogen geopend voor de kwaliteit van het werk dat we hier vertegenwoordigen.’

‘Je hebt me zover, ik ga zitten.’

‘Hij komt volgende week met een collega. We gaan ergens in een chique tent lunchen.’

‘Wie?’

‘Jij, ik en zij.’

Niets over Richie Gant. Yes! ‘Weet je, Miranda’s boeken zouden PERFECT zijn voor Hollywood. Maffe komedies blijven al tijd populair. En Mimi’s Remedies is geschapen voor de film.’

Jim moest lachen om haar enthousiasme. ‘Vanavond ga je mee een borrel drinken om het te vieren.’

Ze dacht even na. Ze had niets bijzonders die avond. Mark ging naar het toneelstuk van Sophies school. ‘Prima.’

‘Heb je de hypnotherapeut opgegeven?’

‘Nee. Nou ja, ik hou van roken, ik ben een roker. Ook al zijn we een uitstervend ras.’

‘Stervend, ja.’

‘Geen groter ijveraar dan een bekeerling.’

Terug achter haar bureau, at ze haar sandwich en controleerde haar e-mails. Eentje maar, van Mark.

AAN: Jojo.harvey@LIPMAN HAIGH.co
VAN: Mark.avery@LIPMAN HAIGH.co
ONDERWERP: Maandagavond?

 

Mag ik het noteren? Het spijt me van dit weekend. Het gouden trouwfeest van mijn ouders. Vanavond dat verrekte toneelstuk van mijn dochter. Heb een prettig – maar niet al te prettig -weekend zonder mij.
M xx

 

PSYvooluie

Het was de afgelopen paar maanden bijna vanzelf gegaan; zij en Mark hadden steeds meer tijd met elkaar doorgebracht. De meeste zondagen waren ze bij elkaar, bij Shayna voor haar dierbare brunch, en ze waren zelfs samen op stap gegaan: met Pasen voor een minivakantie van twee dagen naar Bath, waar ze volop van seks hadden genoten en door de straten waren gedwaald, hand in hand, ervan overtuigd dat niemand hen zo ver buiten Londen zou zien. Aan het eind van die twee dagen moest Mark terug om met zijn gezin in Oostenrijk te gaan skiën.

‘Weet je zeker dat skiën een goed idee is?’ had ze gevraagd. ‘Jouw kinderen krijgen zo gemakkelijk ongelukken. En hebben ze niet veel kaas in Oostenrijk?’

‘In Zwitserland. Jullie Amerikanen weten niets van Europa.’

‘Je vergist je.’ Speels duwde ze met de punt van haar laars in zijn kruis en bewoog die heen en weer. ‘Ik weet alles van French kissing, van tongzoenen.’

‘O ja?’

‘Alles.’

Zwijgend zagen ze haar laars de lucht in gaan, opgetild door iets eronder dat omhoog rees. ‘Doe het eens voor,’ zei hij.

‘Nee. Niet voordat je je verontschuldigd hebt.’

Hij verontschuldigde zich.

Sinds de avond met de Italianen, toen Mark per ongeluk tot de volgende ochtend had doorgeslapen, bleef hij eens per week ’s nachts bij Jojo. Cassie klaagde niet dat hij niet thuiskwam en Jojo was verbluft over haar passiviteit.

‘Wat zeg je in vredesnaam tegen haar?’

‘Dat ik met uitgevers op stap moet en haar niet wil storen door om drie uur ’s nachts binnen te komen stommelen, omdat zij de volgende dag moet werken.’

‘En gelooft ze dat?’

‘Blijkbaar. Ze wil alleen dat ik het haar vóór middernacht laat weten, zodat ze het nachtslot op de deur kan doen.’

‘Waar denkt ze dat je slaapt?’

‘In een hotel.’

‘Ik zou daar nooit intrappen. Nooit. Als mijn man plotseling ’s nachts weg begon te blijven, zou ik hem een aframmeling geven met een Engelse sleutel en pas ophouden als ik een paar antwoorden had gekregen.’

‘Niet iedereen is zoals jij, Jojo.’

‘Hm.’ Ze begreep dat het soms te pijnlijk is voor mensen om te zien wat er onder hun neus gaande is. Dat doet pijn. Ze wilde Cassie – wie dan ook – geen pijn doen.

Maar wat kon ze doen? Geen afspraakjes meer maken met Mark? Ondenkbaar.

AAN: Mark.avery@LIPMAN HAIGH.co
VAN: Jojo.harvey@LIPMAN HAIGH.co
ONDERWERP: Prettig weekend?

 

Maandagavond in orde. Ver weg, maar in orde. Alleen – neem me niet kwalijk? Prettig weekend? Hoe kan ik een prettig weekend hebben? Ik zal je nooit vergeven hoe je me behandeld hebt op mijn verjaardag.
JJ xx

 

PS Eoovilyu ook.

Vier weekends eerder, op 12 mei, was Jojo drieëndertig geworden. Een tijdje daarvoor had Mark tegen haar gezegd: ‘Ik neem je mee op een uitstapje voor je verjaardag.’

‘Ja?’ Warm van blijdschap omdat hij zo attent was. ‘Waarheen?’ Hij zweeg even.
‘Londen.’

‘Londen? Dit Londen?’

Voor ze tijd had te zeggen dat hij op kon vliegen, gaf hij haar een vel papier. ‘Dat is een tijdschema.’

JOJO’S VERJAARDAGSWEEKEND

‘Het Claridge! Ik heb altijd in het Claridge willen logeren!’ Het was een van haar dromen, Engeland in Agatha Christie-stijl. ‘Ik weet het,’ zei hij.

‘Suite! Ik hou van je.’

Ze keek weer op. ‘Bond Street is ontzettend duur.’

‘Ik weet het.’

Ze keek hem vol bewondering aan. ‘Wat een man!’

***

***

Het enige probleempje in die twee dagen was geweest toen hij haar naar de ringen in Tiffany had geleid.

‘Misschien wil je er een uitzoeken,’ zei hij.

‘Doe niet zo stom,’ zei ze, plotseling kwaad. Het laatste wat ze wilde was op dit moment eraan herinnerd te worden dat hij getrouwd was.

Die avond in het restaurant, toen ze de menu’s bekeken, pakte hij haar hand.

‘Mark,’ zei ze fronsend, ‘iedereen kan ons zien.’

‘En?’

‘Zolang we in Londen zijn moeten we het op veilig spelen.’

‘Op veilig spelen is het gevaarlijkste wat een vrouw als jij kan doen.’

Ze begon te lachen. ‘Moonstruck? Dat zegt Nicolas Cage tegen Cher. Heb ik gelijk?’

Mark zuchtte. ‘Het was mijn bedoeling je te laten denken dat ik het verzonnen had. Je bent de meest verbluffende vrouw die ik ooit ontmoet heb. Je weet alles.’