19
Nog later vrijdagavond
Jojo, vertel me over je vader,
……………Eh……………………Dat meen je toch niet serieus,
hè?………………………
Vertel me eens over je vader.
…………………………………Waar zijn we, in een Woody Allan-film?…………………Sorry, hoor je me wel goed?
Ik hoor je uitstekend.
Waarom praat je dan niet tegen me?
We zijn hier om jou te laten praten, niet mij.
Hé, wacht eens even, wat is hier aan de hand, ik ben gekomen om gehypnotiseerd te worden zodat ik stop met roken.
Ik moet je kennen voor ik je kan helpen.
Nee, nee, dat moet je niet. Ik heb hypnotiseurs gezien op de tv, die mensen lieten denken dat ze kippen waren die hun achterste verloren hadden. En ze hadden ze nooit eerder in hun leven gezien, ze wisten niets van die mensen.
Ik ben een hypnoterapeut, geen
hypnotiseur.
Is daar verschil tussen?
Een heel groot verschil. Hypnotisurs zijn entertainers, misschien zelfs charlatans. Ik ben een professional.
………………………………………………………
……………………O… mijn… god. Je bent een zielenknijper.
Is dat een probleem voor je?
Nee. Eh, ja! Ik wilde hier komen, diep in je ogen kijken, me slaperig voelen en dan weggaan en nooit meer roken.
Roken is een verslaving. Er zijn geen magische oplossingen.
………………………………………………………
……Ja, nou ja, ik wil een magische oplossing………Dus als ik hier wegga rook ik nog steeds?………………………
Correct.
En ik moet volgende week weer terugkomen?
Correct.
En je over mijn vader vertellen?
Correct.
Hou alsjeblieft op met voortdurend correct te zeggen. Hoeveel weken moet ik blijven komen?
Hoe lang is een touw?
Niet zo kort als mijn geduld. Hoeveel weken?
Het gemiddelde ligt tussen de zes en
negen weken.
Dank je.
Je schijnt een probleem te hebben met vertrouwen.
Ik heb geen probleem met vertrouwen. Ik heb een probleem met tijd.
Je kunt nu meteen naar buiten, als je wilt.
Dat zou kunnen, ja, maar ik heb Friends al gemist, dus kan ik net zo goed blijven. Laten we dus maar aan de gang gaan! Hoe eerder we beginnen, hoe eerder ik een niet-roker kan zijn. Je wilt iets weten over mijn vader. Hé, mag ik hier roken? Nee?………………
Nou ja, je kunt het altijd proberen. Oké. De naam is Charlie, half Iers, kwart Italiaans, kwart joods. Ongeveer een meter zevenentachtig, weegt honderdtien, misschien honderdtwintig. Eerst was hij politieagent, toen brandweerman. Wat valt er nog meer te zeggen?
Wat voor man was hij toen je
opgroeide?
Eh… tja, hij was gewoon… mijn
vader.
Je bent zijn jongste kind en enige dochter. Behandelde hij je anders dan je drie broers?
O, nee, ik was een van de boys, een vierde zoon. Ik ontdekte pas dat ik een meisje was toen ik een jaar of vijftien was!
Waarom is dat grappig?
Sorry?
Waarom lach je ? Waarom is het humoristisch om in de war te zijn over je sekse?
Goed, ik geef het op, ik maakte maar gekheid. Ik bedoelde alleen maar dat ik niet een van die lieve mooie meisjes was die feestjurkjes droegen en nooit vuile handen hadden. Kan ik hier op kauwgum kauwen? Nee?
Wat droeg je dan?
De sigaretten kan ik begrijpen maar kauwgum. En het is niet eens gewone kauwgum, het is Nicorette. Medicinale! Ik zal het heus niet onder mijn stoel plakken als ik wegga, hoor. Nou, wat zeg je?
Dus wat droeg je dan?
Ik neem aan dat dat nee is, ja? Verdomme. Wat ik droeg? De gebruikelijke dingen – jeans, sneakers. Skibril. Valse staarten. Veren boa’s……………
…………………….Sorry. Alleen jeans en sneakers.
Die van jezelf?
Sommige.
Van wie nog meer?
Die van mijn broers. Hé zeg, we hadden niet veel geld en mij en mijn moeder kon het niet veel schelen wat we droegen.
Wat doen je broers?
Ze zijn bij de politie.
Alledrie? Eh… ja…
Je huiselijke omgeving komt nogal macho over. Sorry, maar ik denk niet dat mijn moeder het erg op prijs zou stellen als ze dat hoorde! Ze is een echte dame. Als we alleen maar ‘verdomme’ zeiden kregen we al een oorvijg.
Vertel eens wat meer over je moeder.
Ze is Engels, ze heet Diana, ze is verpleegster. Ze heeft mijn vader leren kennen toen hij het slachtoffer van een schietpartij het ziekenhuis binnenbracht.
Als je ziek was, moet het prettig zijn geweest om een moeder te hebben die verpleegster was.
Wat een grap! Ze zei dat ze op haar werk de hele dag al voor zieke mensen moest zorgen en dat niet ook nog eens in haar vrije tijd wilde doen.
Wat gebeurde er toen je vijftien was? Toen je ontdekte dat je een meisje was?
Hoor eens, ik heb altijd geweten dat ik een meisje was, het was alleen, weet je, ik was een van de boys………… Maar toen ik vijftien was versloeg ik een jongen met biljarten…… We hadden een biljarttafel in ons souterrain thuis en ik speelde met mijn vader en mijn broers, tegen wie ik niks had in te brengen. Maar deze jongen versloeg ik en ik vond hem aardig.
Hoe aardig?
Ik vond hem gewoon aardig. Ik vond het een leuke jongen.
Was dat je eerste verliefdheid?
Neeee, ik was vijftien, ik was sinds ik acht was al voortdurend verliefd geweest – maar niet op echte mannen, meestal op filmsterren. Ik was gek op Tom Cruise en op Tom Selleck… misschien wel op mannen die Tom heetten. Nu ik erover nadenk, ik vond Tom Hanks ook heel goed in Big.
Hoe heette de jongen op wie je verliefd was?
Melvin. Niet Tom. Misschien was dat een teken dat het niets zou worden.
Wat gebeurde er?
Het was mijn eerste echte afspraakje. Hij kwam me thuis halen en mijn vader vertelde hem dat hij hem zou vermoorden als hij me maar met een vinger aanraakte. Toen zei hij: ‘Amuseer je, kinderen’, alsof we in Happy Days speelden. Dus ik en Melvin gingen uit en biljartten en ik versloeg hem. Dat viel niet in goede aarde en later wilde hij er niets van weten.
Hoe vond je dat?
Ik vond hem een zak. Ik wilde geen jongen die per se beter moest zijn dan ik.
Nu komen we ergens.
Heus?
Maar we hebben geen tijd meer. Tot volgende week, zelfde tijd.