34

Vrijdagochtend.

‘Het staat erin,’ zei Manoj, die een exemplaar van Book News op haar bureau mikte. ‘Pagina vijf.’

Book News, 2 maart

RECORDBREKENDE VERKOOP

Love and the Veil, een debuutroman die zich afspeelt in Afghanistan, is verkocht aan Olive Liddy van Southern Cross voor naar men zegt 1,12 miljoen pond, het hoogste bedrag dat in Engeland ooit betaald is voor een eerste roman. De auteur van de roman, die door mevrouw Liddy wordt omschreven als ‘het boek van het decennium’, Nathan Frey, is een ex-leraar, die zes maanden als vrouw in Afghanistan heeft geleefd terwijl hij research deed voor het boek. De verkoop werd bemiddeld door literair agent Jojo Harvey van Lipman Haigh, die een reeks recente successen op haar naam heeft staan. Ze vertegenwoordigt ook Miranda England, die deze week met haar vierde roman nummer één staat op de lijst van best verkochte boeken. De op een na hoogste bieder, Tania Teal van Dalkin Emery, is er, naar men zegt, ‘kapot’ van.

Kapot is wel de juiste omschrijving, dacht Jojo. Ze had snikkend geluisterd toen Jojo haar de vorige middag had gebeld met het nieuws. Dat was een van de moeilijkste aspecten van haar werk, mensen te moeten teleurstellen, maar er kan maar één winnaar zijn.

‘Manoj, wil jij even een taart gaan kopen?’

‘Vieren we iets?’

‘Nee, Louisa komt vanmiddag, met baby Stella.’
Manoj was geschokt. ‘Louisa?’ Maar hij beheerste zich snel. ‘Misschien kan ze me vertellen waar ze het Miranda England contract heeft opgeborgen. En jij zei dat ze zo efficiënt was.’

Vrijdagochtend 9.45

Jocelyn Forsyth klopte op haar deur. ‘Van harte gelukgewenst, lieverd.’

‘Dank je.’

‘Alles voor elkaar? De kleine lettertjes, enzovoort, enzovoort?’

‘Alles geregeld.’

De volgende die kwam was Jim Sweetman, die stralend haar kamer rondkeek.

‘Gefeliciteerd. Moet leuk zijn om de filmrechten te verkopen.’

‘Wil dat zeggen dat ik een reis naar L.A. krijg?’

‘Hangt ervan af. Hoe goed is je golf?’

‘Mijn golf?’

‘O, ja, je moet kunnen golfen om contact te krijgen met die filmmensen.’

Vrijdagochtend 10.56

ik zie dat je geluk hebt gehad, Cagney.’

Jojo keek op. Richie Gant stond in de deuropening van haar kamer en ze legde haar pen neer. ‘Wat? Bedoel je mijn deal van 1,12 miljoen pond voor Nathan Frey?’

‘Geluk toch?’

‘Ja.’ Jojo glimlachte. ‘En zal ik je wat vertellen? Hoe harder ik werk, hoe meer het geluk me toelacht.’

Zijn mond bewoog alsof hij iets wilde zeggen maar de woorden niet kon vinden. Hij was duidelijk in de ban van een hevige emotie.

Jojo keek op de klok. ‘Tijd voor de wekelijkse vergadering. Ik loop zover met je mee.’ Ze probeerde haar hand op zijn rug te leg gen, maar hij schudde die van zich af.

Op de vergadering werd een hoop drukte gemaakt over Jojo’s deal, ‘het boek van het decennium’. Vooral de partners waren en thousiast omdat ze een aandeel kregen van de provisie, maar zelfs de gewone agenten waren verrukt; allemaal behalve Richie Gant.

‘Hoeveel boeken van het decennium zijn dat nu?’ vroeg hij. ‘Moeten er minstens zes zijn.’

Dat bracht enige onrust teweeg. Iedereen werd jaloers, maar de meesten waren slim genoeg om dat te verbergen.

‘Dat is niet erg sportief,’ protesteerde Dan Swann.

‘Wat wil je?’ vroeg Jocelyn Forsyth met vreemd gesmoorde stem. ‘Die vent is een broekie. Ik ben ervoor om hem af te rukken en het bos in te sturen.’

‘Trekken,’ fluisterde Jojo in de geschokte stilte. ‘Trekken, niet rukken.’

Vrijdagmiddag

Vanaf half drie verzamelde het vrouwelijke personeel van Lipman Haigh zich in Jojo’s kantoor.

Het hoofd van Louisa verscheen om de hoek van de deur. Grijnzend riep ze: ‘Hoiiiiii.’

‘Je haar!’ gilde Jojo. Louisa’s korte haar was gegroeid zodat haar gezicht erdoor omlijst werd, wat haar er jonger en liever deed uitzien dan Jojo zich kon herinneren.

‘Hé!’ Louisa wees op het bundeltje dat voor haar borst hing. ‘Let maar niet op mijn haar. Wat zeg je hiervan?’

‘Laat zien!’ krijste Pam.

‘Ga netjes in de rij staan,’ beval Jojo. ‘Achter me. Ik heb de taart gekocht, dus ik mag eerst. Hallo, schat.’ Ze bukte zich om Louisa een kus te geven. ‘Mijn gelukwensen. Geef nu hier.’

‘Zeg eens hallo tegen tante Jojo.’ Louisa gaf Stella aan haar.

‘Wauw.’ Jojo staarde naar het kleine gezichtje met de zwarte wimpers en de ongefocuste blauwe ogen.

‘Is het geen beeldje?’ zei Louisa.

‘Een schoonheid. En ze ruikt heerlijk.’ Poeder en melk. Louisa zelf rook ook naar poeder en melk; vroeger was ze omgeven door een wolk van Dior.

‘Mag ik nu?’ vroeg Pam smekend.

Terwijl iedereen stond te kirren tegen Stella, deelde Manoj taart uit en keek hij met samengeknepen ogen naar Louisa.

‘Louisa,’ zei hij luid, ‘nu je er toch bent – we kunnen Miranda Englands contract niet vinden. Heb jij enig idee waar het kan zijn?’

‘Hmmm?’ Louisa glimlachte vaag. ‘Miranda Wie?’

‘Miranda England. Herinner je je het laatste contract dat ze heeft getekend? Weet je nog waar je dat hebt opgeborgen?’

Weer een vage glimlach. ‘Nee, geen idee.’

En nog minder belangstelling, besefte Jojo.

Toen kwam Mark binnen en het groepje vrouwen week uiteen om hem door te laten. ‘Gefeliciteerd.’ Hij kuste Louisa en keek omlaag. ‘Ze lijkt op haar moeder.’

‘Wil je haar even vasthouden?’

Mark nam Stella voorzichtig van haar over en hield haar in de kromming van zijn arm, glimlachte naar haar en zei zachtjes: ‘Hallo, knapperd.’

Omegod. Het stuk taart dat op weg was naar Jojo’s mond bleef steken en keerde terug naar het papieren bordje.

‘Ik ben verliefd,’ kirde Mark en streek met zijn vinger over Stella’s gezichtje. Louisa lachte en zei: ‘Het spijt me, maar ik moet er echt vandoor.’

‘Wat, nu al?’ vroeg iedereen onthutst.

‘Ik ben met de bus gekomen zodat ik haar de borst kon geven, maar als ik nu niet wegga zit ik straks in het spitsuur en duurt het uren voor ik thuis ben.’

Met tegenzin lieten ze haar gaan. Jojo verzamelde alle cadeaus, liep met Louisa naar de lift en vroeg, met de bedoeling dat Louisa het op haar beurt zou vragen: ‘Gaat het goed met je?’

Louisa liet weer een van haar verzaligde glimlachjes zien en zei: ‘Jojo, ik ben nog nooit in mijn leven zo gelukkig geweest.’

‘Ik ben nog steeds met Mark samen.’

‘Hij is een schat van een man. Kijk maar eens hoe lief hij was met Stella.’

Jojo gaf haar een zoen bij het afscheid. ‘Hou contact. We zien elkaar… wanneer zou je terugkomen? Juni?’

‘Mmm, juni. Tot dan.’

‘Wauw!’ zei Manoj sputterend tegen Jojo toen ze terugkwam. ‘Heb je dat gezien?’

‘Wat?’

‘Toen Mark Avery die baby vasthield kirden alle vrouwen “Ahhhh!” Vrouwen houden voortdurend baby’s in hun armen en niemand zegt “Ahhhh!” Wat is dat toch?’

Jojo nam hem aandachtig op. ‘Vertel jij het maar.’ Ze wilde graag weten waarom het zien van Mark met de baby in zijn armen haar trek in de lekkere taart had bedorven.

‘Dat lijkt me nogal duidelijk!’

‘Omdat hij er mannelijk maar toch zachtaardig uitzag?’

Hij rolde met zijn ogen. ‘Omdat hij de baas is en ze zijn hielen likten.’

Vier weken later

‘Ik denk dat je dit eens moet bekijken.’ Pam overhandigde Jojo een stapeltje paperassen. ‘Ik geloof dat het een manuscript is.’

‘Dat geloof je?’

‘Ja. Het zijn e-mails en zo.’

‘Non-fiction?’

‘Niet precies. En degene die het heeft geschreven is niet degene die het heeft ingestuurd. De auteur heet Gemma Hogan, maar haar vriendin Susan heeft het ons gestuurd.’

‘Hmm. Lijkt me niet veel.’

Pam haalde haar schouders op. ‘Ik zou het maar eens bekijken. Ik weet het niet zeker, maar ik denk dat het weleens heel goed zou kunnen zijn.’