Jojo

 

Maandagochtend, 9.00

Waarschijnlijk de belangrijkste ochtend van Jojo’s hele carrière. Op weg naar haar kantoor liep ze langs de bestuurskamer – ze waren er allemaal, achter de gesloten deur, zelfs Nicholas en Cam. Stem voor mij. Ze wás een uitstekende agent.

Ze was doodzenuwachtig.

‘Met de lunch weten we het,’ zei Manoj sussend.

‘Ja.’

Maar even over tienen verscheen er iemand in de deuropening van haar kamer. Mark! Maar dat was veel te vroeg. Zouden ze een pauze hebben ingelast?

‘Hallo…’

Zwijgend deed Mark de deur achter zich dicht, leunde ertegen en keek haar aan. Ze wist het meteen. Maar ze kon het niet geloven. Ze hoorde zichzelf zeggen: ‘Ze hebben Richie Gant gekozen?’

Een knikje.

Ze kon het nog steeds niet geloven. Dit was niet echt. Dit was weer een gefantaseerd ‘ergste-geval’- scenario. Maar Mark bleef staan en keek haar bezorgd aan en ze wist dat het de realiteit was.

Mark kwam naar haar toe en probeerde haar te omhelzen, maar ze maakte zich los uit zijn armen.

Ze ging voor het raam staan en staarde naar niets. Het was voorbij. De stemming was achter de rug en ze had niet gewonnen. Maar het was te snel. Ze waren maar een uur in die kamer geweest.

‘Komt het door jou en mij, denk je?’

‘Ik weet het niet.’

Mark zag er bleek en uitgeput uit en Jojo besefte even hoe erg dit voor hem was. ‘Wie heeft er voor mij gestemd? Behalve jij?’

‘Jocelyn en Dan.’

‘Ik heb met drie tegen vier verloren. Op het nippertje, maar geen sigaar, hè?’ Ze glimlachte wrang. ‘Ik kan gewoon niet geloven dat Nicholas en Cam niet voor mij hebben gestemd. Ik had echt gedacht dat ze dat zouden doen.’

Weer een machteloos schouderophalen van Mark.

‘Ik begrijp het niet. Ik heb geweldige auteurs met een voorspelbaar lange carrière. Op korte en op lange termijn ben ik een betere gok. Wat denk je dat er gebeurd is? Ik breng meer geld in dan Gant.’

‘Nét iets meer.’

‘Sorry?’

‘Dat kwam er verkeerd uit. Wat ik bedoel is dat ze het inkomen van dit jaar hebben bekeken en jij en Richie liggen nek aan nek.’

‘Dat is niet waar. Ik ben hem mijlen vóór. Hoe kunnen we nek aan nek liggen? Vertel.’

‘Ik vind het heel erg.’ Zijn ogen glinsterden van ingehouden tranen. ‘Je verdient het en het betekent zoveel voor je. Maar de manier waarop zij het bekijken is dat als Richie zelfs maar één corporatieve deal weet te sluiten, hem dat ruimschoots aan de kop brengt.’

‘Maar hij heeft niets ervan waargemaakt. Het enige wat hij doet is praten en daar zijn ze ingetrapt. Het is een rottig, waardeloos idee, en ik wed dat niemand eraan mee wil werken. Schrijvers hebben nog zelfrespect.’

Mark haalde zijn schouders op en bleef zwijgend en verslagen staan.

Toen drong het tot Jojo door, en verbazing, meer dan wat ook, deed haar eruit flappen: ‘Het is omdat ik een vrouw ben!’ Ze had erover gehoord, maar had nooit gedacht dat het haar zou overkomen. ‘Het glazen plafond!’ Ze had altijd gedacht dat ze even goed was als een man en dat ze naar haar eigen verdiensten behandeld zou worden. Maar nee! Ze had zich vergist.

‘Dit heeft niets te maken met het feit dat je een vrouw bent.’

‘Waar het op neerkomt,’ zei Jojo langzaam, ‘is dat ze hem tot partner benoemen omdat hij een deal zou kunnen sluiten met een van zijn golfvriendjes.’

‘Nee, ze hebben hem tot partner benoemd omdat ze denken dat hij op lange termijn meer geld kan binnenhalen.’

‘En hoe wil hij dat doen? Door met mannen te golfen? Dit is het glazen plafond.’

‘Dat is het niet.’

‘O, jawel. We praten er een andere keer nog wel over.’ Ze wilde dat hij haar kamer uitging. Ze moest nadenken.

‘Wat ga je doen?’

‘Wat denk je? Gant zijn hersens inslaan?’ Ze wees naar haar bureau. ‘Er ligt werk op me te wachten.’

Hij keek opgelucht. ‘Tot straks.’ Hij probeerde weer haar te omhelzen en ze glipte weg. ‘Jojo, straf mij niet.’

‘Dat doe ik niet.’ Maar ze wilde niet dat iemand haar aanraakte. Ze wilde helemaal mets. Ze stond op de automatische piloot tot ze wist wat ze moest doen.

 

Tien minuten later

Manoj kwam binnen. ‘Wat is er gebeurd?’

‘Richie Gant is de nieuwe partner, niet ik.’

‘Maar -’

‘Exact.’

‘Dat is niet eerlijk! Jij bent veel beter dan hij.’

‘Exact. Maar, nou ja, er is niemand dood.’

‘Jojo.’ Hij klonk verbaasd, bijna teleurgesteld. ‘Dit laat je toch niet zomaar op je zitten?’

‘Manoj. Ik zal je iets vertellen wat ik maar heel weinig mensen heb verteld.’

‘Omdat je me aardig vindt?’

‘Omdat je de enige in mijn kamer bent. De reden waarom ik de politie in de steek heb gelaten en naar Londen ben gekomen?’

Manoj knikte bemoedigend.

‘Omdat mijn broer iemand doodgeschoten heeft. Hij was politieman – is dat nog steeds. Had overwerkgeld nodig, dus ging hij op jacht om iemand te arresteren. Gebeurt vaak in oktober, als politiemensen Kerstmis willen financieren met overwerk. Hij vond een dealer die tijdens zijn arrestatie een pistool op hem richtte. Mijn broer trok zijn eigen pistool en schoot doodde dood. En ja, misschien kon hij niet anders, schiet voordat ze op jou schieten, zoals ze zeggen, maar ik wilde geen baan waarin ik misschien iemand zou moeten doodschieten. De volgende dag nam ik ontslag en drie weken later ging ik naar Engeland. Werkte in een bar, toen als lector, en toen ik een baan kreeg als literair agent was ik blij omdat ik, wat er ook gebeurde, niemand hoefde te doden.’

Manoj knikte.

‘Dus Richie Gant wordt partner, terwijl ik dat had horen te zijn. Het is helemaal verkeerd, maar niemand is gewond, niemand is dood. En toch – het is een VERDOMDE SCHANDE!’

‘Dat is het zeker.’

‘Ik had die benoeming moeten krijgen. Ik ben een betere agent en ik verdien het.’

‘Je hebt groot gelijk. Je kunt je hier niet zomaar bij neerleggen.’
Jojo dacht na. ‘Nee. Ik ga naar Mark.’

Onmiddellijk had Manoj visioenen van Jojo op haar knieën voor Mark terwijl ze hem pijpte. Jojo bracht haar gezicht vlak bij dat van Manoj en siste: ‘Zoiets doe ik niet.’

Manoj slikte even en keek haar verdwijnende rug na. Hoe wist ze dat?

Marks kantoor

Het was niet haar bedoeling de deur tegen de muur te slaan. Ze wilde niet dramatisch doen, maar nou ja, die dingen gebeuren. Hij keek verbaasd op.

‘Mark, ik ga een aanklacht indienen.’
Hij keek nog verbaasder. ‘Tegen wie?’

‘Lipman Haigh.’

‘Waarvoor?’

‘Waarvoor? Seksuele discriminatie, waarvoor anders?’
Marks gezicht werd asgrauw. Plotseling leek hij tien jaar ouder. ‘Doe dat niet, Jojo. Richie heeft zijn benoeming op eerlijke wijze gekregen. Het zal de indruk wekken van zure druiven.’

Enigszins onthutst staarde ze hem aan. ‘Het gaat om mijn carrière. Het kan me niet schelen wat voor indruk het maakt.’
‘Jojo-’

Maar ze was al weg.

Terug in haar kamer ging ze achter de telefoon zitten. Ze belde Becky. ‘Bel Shayna. Brandon weet vast wel iemand.’

Brandon wist iemand. ‘Eileen Prendergast, een betere is er niet. Ze is net als jij: aardig, maar angstwekkend goed in haar werk. Wanneer wil je haar spreken?’

‘Nu,’ antwoordde Jojo verwonderd. ‘Wanneer anders?’

‘Je meent het wél serieus! Eileens agenda is altijd wekenlang vol, maar ik zal zien wat ik voor je kan doen.’

Drie minuten later belde hij terug. ‘Je staat dik bij me in de schuld. Ze heeft een lunch afgezegd. Kom meteen hiernaartoe.’

‘Ik ben er over twintig minuten.’ Ze pakte haar tas en zei tegen Manoj: ‘Als Mark me zoekt, zeg dan maar dat ik naar een advocaat voor arbeidsgeschillen ben, maar vertel het aan niemand anders.’

 

Maandag, lunchtijd

Toen ze de glazen toren in de City binnenging voelde ze zich duizelig. Hoe had het zo ver kunnen komen? En zo snel? Gisteren om deze tijd had ze zich met weliswaar enigszins aarzelend zelfvertrouwen erop verheugd haar partnerschap te vieren. En nu ging ze een aanklacht indienen.

Brandon kwam haar bij de receptie tegemoet en nam haar mee naar Eileen, die lang en mooi was.

Hij stelde hen voor en ging weg. Jojo ging zitten en begon te vertellen over Richie Gant. ‘Ik breng meer geld in dan hij. Maar ze hebben hem gekozen omdat hij kan golfen, vriendjes kan worden met de jongens van de corporaties om ze sponsorgeld uit de zak te kloppen. Als vrouw kan ik dat niet doen.’

Eileen luisterde, maakte aantekeningen op een blocnote, viel haar een enkele keer in de rede om een vraag te stellen.

‘Er is geen patroon dat je gepasseerd wordt ten gunste van hem of een andere man?’

Jojo schudde haar hoofd.

‘Dus dit is eenmalig, wat het moeilijker zal maken om het te bewijzen.’

ik ben niet van plan daar te blijven en af te wachten tot het weer gebeurt!’

Eileen glimlachte. ‘Ik kan je geen ongelijk geven. Goed, een paar dingen die je moet weten: zelfs als je wint, heeft het tribunaal niet de bevoegdheid een benoeming te bevelen. Met andere woorden, hoe de beslissing van het tribunaal ook uitvalt, je wordt geen partner.’

‘Waarom doe ik dit dan?’

‘Als je wint, worden ze veroordeeld je een compensatie te geven, en je reputatie wordt hersteld.’

Jojo trok een lelijk gezicht. ‘Beter dan een trap tegen je kop, neem ik aan.’

‘Verder komt dit voor een tribunaal en wordt het geen rechtszaak. Je hoeft niet door een advocaat vertegenwoordigd te worden, al doen de meeste mensen dat wel. Maar daarom kennen ze geen kosten toe. Dus, Jojo, zelfs als je wint, zul je misschien een rekening moeten betalen van tien-, twintigduizend pond of zelfs nog meer. Elke compensatie die je zou krijgen zou opgaan aan de juridische kosten. En dat alleen in het geval dat je wint.’

‘Hoe groot is mijn kans daarop?’

Eileen dacht even na. ‘Fiftyfifty. En zelfs als je wint, zal het misschien toch moeilijk zijn daar te blijven werken. En als je verliest, zal het vrijwel onmogelijk zijn. En waarschijnlijk heel moeilijk om een baan bij een ander agentschap te krijgen – je zou de reputatie kunnen krijgen dat je lastig bent.’

‘Waarom? Omdat ik doe wat juist is?’

‘Ik weet het, maar helaas maken sommige vrouwen misbruik van deze procedure. Als ze bijvoorbeeld een relatie hebben gehad met een mannelijke collega, waar op een onaangename manier een eind aan komt, schreeuwen ze soms “discriminatie” om problemen te veroorzaken… Wat is er?’

‘Eh.’ Jojo haalde diep adem. ‘Ik heb een relatie gehad, heb een relatie, met een van mijn collega’s. De managing partner. Maar we zijn niet uit elkaar, integendeel. Is dat een probleem?’

Eileen overwoog haar vraag. ‘Je kunt me verzekeren dat de relatie nog steeds voortduurt? Dat hij je niet heeft gedumpt en je dit uit wraak doet?’

‘Ik verzeker het je.’

‘En je bent bereid die relatie publiek te maken?’

‘Hoe bedoel je?’

‘De hoorzittingen zijn voor publiek toegankelijk en worden druk bezocht door leden van de pers die op zoek zijn naar een sappig verhaal. Ik heb zo’n idee dat jij daarbij zou kunnen horen.’

‘Journalisten? Persmensen?’

‘Ja.’

‘Maar moet ik dat tribunaal over Mark vertellen?’

‘Je zult het niet geheim kunnen houden.’ Eileens stem klonk streng. ‘Als je er niet vrijwillig mee komt, zou het tegen je gebruikt kunnen worden.’

Jojo dacht diep na. Het was niet bepaald stijlvol, maar het zou gauw genoeg toch algemeen bekend worden. ‘Oké. Ik heb dit dus goed begrepen? Mijn kans om te winnen is fiftyfifty. Mijn juridische representatie – jij toch? – kost me duizenden, maar als ik win krijg ik een compensatie die die kosten moet dekken. Als ik verlies zal ik me daarbij neer moeten leggen, maar – ik verlies niet want ik heb het recht aan mijn kant!’

Eileen moest onwillekeurig lachen, maar voegde er wel aan toe: ‘Het tribunaal is het misschien niet met je eens. Ze kunnen tot de conclusie komen dat Richie gewoon de betere agent was, dat hij de benoeming verdiende -’

‘Dat zullen ze niet. Ze hebben hem gekozen omdat die slijmbal golf speelt. Dat is de enige reden. Laten we het dus doen. Wat gebeurt er nu?’

‘We beginnen met een kennisgeving aan je werkgevers. Hun laten weten dat er een aanklacht tegen hen wordt ingediend.’

‘Wanneer kunnen we dat doen?’

‘Zo spoedig mogelijk.’

‘Goed zo.’

Maar toen ze in de taxi zat op weg naar haar werk begon Jojo’s optimisme te zakken. Ze was net begonnen aan een lange beproeving. Eileen had gezegd dat ze fiftyfifty kans had om te winnen.

Als ze eens verloor? Ze rilde van angst bij de gedachte aan die mogelijkheid.

Plotseling kwam er een hevig verlangen in haar op om de zaak niet door te laten gaan. Het zou gemakkelijk zijn om op dit moment te stoppen, voordat Lipman Haigh de kennisgeving had ontvangen. Wat had het voor zin hen te vervolgen? Zelfs als ze won zou Richie Gant op zijn plaats blijven; zij zou hem niet vervangen. Ze kon het besluit van de partners niet ongedaan maken. Wilde ze het risico lopen opnieuw vernederd te worden, deze keer in het openbaar?

Maar ze gaf het niet op, al wilde dat niet zeggen dat ze er erg gelukkig mee was. De komende drie maanden of hoe lang het proces ook zou duren, zouden een harde tijd worden. Gelukkig was zij ook een harde.

Terug op het werk

‘Mark heeft naar je gevraagd,’ zei Manoj.

‘Ik weet het.’ Hij had twee berichten achtergelaten op haar mobieltje. Hij vroeg of ze bij hem wilde komen zodra ze terug was. Dus dat deed ze.

‘Ik kan het gewoon niet geloven,’ zei hij. ‘Ben je echt naar een advocaat voor arbeidsgeschillen gegaan?’

‘Ja.’

‘En?’

Ze slikte, zag er tegenop het hem te vertellen. ‘Ik dien een aanklacht in tegen Lipman Haigh wegens discriminatie. De kennisgeving komt tegen het eind van de week.’

Hij keek of ze hem een klap in zijn gezicht had gegeven. ‘Dat geloof ik niet.’

‘Maar, Mark… Dat partnerschap kwam mij toe. Het was verkeerd dat hij het heeft gekregen.’

Hij keek haar met een wanhopig gezicht aan.

‘Kijk niet zo,’ zei ze smekend. ‘Ik ben je vijand niet.’

‘Denk eens na, Jojo. Je dient een aanklacht in tegen mijn firma.’

‘Het is niet jouw firma -’

‘Ik ben de managing partner. Wat zijn de gevolgen voor jou en mij? Jojo, alsjeblieft, ter wille van ons, hou hiermee op.’

‘Mark, niet doen. Het is oké voor jou, jij bent een partner, jij bent een managing partner. Alsjeblieft, Mark, ik heb je steun nodig.’

‘Dit zal onze relatie kapotmaken en het kan je niet schelen.’

‘Dat kan me wél schelen! En het zal niets kapotmaken. Ik wil nog steeds dat je het Cassie vanavond vertelt. Vertel het haar en kom dan naar mij toe.’

Hij wreef in zijn ogen ‘Oké.’

‘Het komt allemaal in orde, ik beloof het je.’

Maar later kreeg ze een sms van hem. Zelfs geen mondeling bericht. KAN HET VANAVOND NIET. M xxx

Zo stonden de zaken dus.

Tien minuten later

De telefoon ging en ze nam haastig op. Maar het was Anton Carolan, Lily Wrights partner.

‘Gemma Hogans boek? Chasing Rainbows? Ik moet er met iemand over praten, maar ik kan Jim Sweetman niet te pakken krijgen. Ik heb het proefexemplaar gelezen en we vinden het fantastisch voor Eye-Kon; het is gemaakt voor de tv. We hebben al een mondelinge toezegging van Chloe Drew voor de rol van Izzy.’

‘O ja?’ Waarom al die opwinding? Chloe Drew was hot, maar Eye-Kon had geen rooie cent.

‘Ik heb Gervase Jones gesproken, hoofd drama bij de BBC, en hij is ook enthousiast.’

Als de BBC belangstelling had voor een coproductie…

‘Oké, ik zal het Gemma meteen laten weten.’

Die avond ging ze zwaar gedeprimeerd naar huis. Ze wilde niemand zien.

Als dit eens een breuk zou veroorzaken tussen Mark en haar? Als Lipman Haigh haar eens schorste voor de duur van het proces?

Ze moest het bekennen – ze was kwaad op hem. Als hij genoeg van haar hield, zou hij haar steunen in haar besluit om een aanklacht in te dienen. Maar het was zijn firma, ze kon zien dat hij het gevoel had dat ze hém aanviel. Het was een rotzooitje! Hadden ze haar maar tot partner benoemd, dan zouden ze nu hun eerste officiële avond samen vieren…

Wat ging er nu gebeuren? Hoe kon ze bij Lipman Haigh blijven? Waar kon ze anders naartoe? Haar waarde was gedaald, andere firma’s zouden misschien niet erg happig zijn haar in dienst te nemen als ze niet goed genoeg was om partner te worden van Lipman Haigh. De enige andere optie was een zelfstandig bedrijf op te zetten en dat was te duur en alarmerend om haalbaar te zijn.

De hele avond tolden de gedachten door haar hoofd tot ze eindelijk in slaap viel op de bank, geholpen door uitputting en een fles merlot. Om kwart over tien ging de telefoon en maakte haar wakker.

‘Ja?’ zei ze slaperig.

Marks stem zei: ‘Hallo, partner.’

‘Hè?’

‘Hallo, partner.’

Ze was verward. Probeerde Mark geestig te zijn?

‘Ik kom net uit een spoedvergadering met de andere partners van Lipman Haigh,’ gilde Mark, ‘en ze willen je een partnerschap aanbieden.’ Hij leek onbezonnen en high.

Ze krabbelde overeind en ging rechtop zitten. ‘Hebben ze zich bedacht? Ik? In plaats van Gant?’

‘Nee, samen met Gant.’

‘Hoe? Ik dacht dat er niet meer dan zeven partners konden zijn.’

‘Als elke partner het ermee eens is, kunnen de voorwaarden van het partnerschap worden gewijzigd – en daartoe zijn ze allemaal bereid omdat ze jou aan boord willen hebben! Dit is geweldig, Jojo, ze willen de winst niet méér verdelen dan noodzakelijk is, maar ze waren ertoe bereid omdat ze je in hun hart hebben gesloten.’

En niet de negatieve publiciteit wensten van een proces, maar dat hoefde ze hun nu niet onder de neus te wrijven.

‘Kan ik naar je toe komen?’

‘Natuurlijk. Schiet op.’

 

De volgende ochtend

Een uitvoerige e-mail, waarin het nieuws bekend werd gemaakt, werd aan iedereen bij Lipman Haigh gestuurd. De officiële bevestiging zou vrijdag in Book News worden gepubliceerd.

‘Blij?’ vroeg Mark.

‘Mmmm.’

‘Dus vanavond wordt het de avond van Cassie.’

‘Laten we wachten tot vrijdag,’ zei Jojo. ‘Als alles keurig officieel is.’

Hij keek haar strak aan.
‘Het is geen truc.’

‘Mooi.’

In haar kantoor keek ze een en ander door met Manoj, toen een schaduw over hen heen viel. Ze kon de haarolie ruiken: Richie Gant. Hij grijnsde vals naar haar. ‘Ik zie dat je je vriend zover hebt gekregen dat ze je partner maken.’

‘Verdwijn,’ zei Jojo kalm.
‘Waarom heeft hij niet voor jou gestemd?’

‘Ga weg.’

‘Hij heeft niet voor jou gestemd. Hij heeft voor mij gestemd.’
Ze voelde zich doodsbleek worden maar wist rustig te blijven. Ze keek naar zijn magere gestalte en zei: ik ben minstens tien kilo zwaarder dan jij. Ik zou je arm als een takje kunnen breken. Zorg ervoor dat ik dat niet doe. En maak nu dat je wegkomt.’

Hij liep langzaam achteruit, nog steeds grijnzend, en toen hij uit het gezicht verdwenen was begon ze te rillen. Eén ding had ze geleerd: die klootzak loog niet. Als hij zei dat Mark niet op haar had gestemd, dan had hij niet op haar gestemd. Maar hoe kon ze daarachter komen? Wie kon ze het vragen? Want in dit stadium vertrouwde ze niemand meer.

‘Negeer hem. Hij heeft de pest in omdat hij niet de enige is. Hij probeert alleen onheil te stichten tussen jou en Mark.’ Misschien. Het was mogelijk. Er zat maar één ding op.
‘Ik ga naar Mark.’

 

Marks kantoor

Hij keek op toen ze binnenkwam.

‘Mark, vertel me de waarheid, want ik kom er toch achter. Heb jij voor mij gestemd?’

Een te lange stilte. Toen: ‘Nee.’
Ze bleef heel lang stokstijf staan.

Toen trok ze een stoel naar zijn bureau. ‘Waarom niet? En je kunt maar beter met een goede verklaring komen.’

‘Die heb ik.’ Hij klonk zo zelfverzekerd dat Jojo verbaasd was – en enorm opgelucht. Het zou goed komen, alles kwam in orde. Dit was Mark.

‘Tel alles eens bij elkaar op, Jojo,’ zei Mark. ‘Dat ik Cassie in de steek laat en wij samen gaan wonen, gaat kapitalen kosten. Richie zei dat hij weg zou gaan als hij geen partner werd en zijn lucratieve idee mee zou nemen. Bovendien, als jij partner werd, zou jouw – ons – inkomen drie jaar lang omlaag gaan. En na die angst dat je zwanger zou zijn, realiseerde ik me dat je misschien van plan was je werk toch wel op te geven. Het klinkt een beetje ais een tv-film, maar ik heb het voor óns gedaan. En er is nog meer. Iedereen weet dat wij een stel zijn en ze zoeken naar tekenen van vriendjespolitiek. Als ik het respect van mijn partners wilde behouden, kón ik niet voor jou stemmen – niet als het financieel volkomen zinvol was om voor Richie te stemmen.’

Zwijgend en gefrustreerd staarde ze hem aan. Alles wat hij zei klonk logisch – althans op papier. Het enige wat ze uit kon brengen was: ‘Waarom heb je er niet met me over gesproken?’

‘Omdat ik je ken, Jojo. Ik wist dat je je baan boven mij zou verkiezen. Boven ons.’

Ze kon haar woede niet langer bedwingen. ‘Je hebt mijn kans om partner te worden verknald, zodat we geld zouden hebben om bij elkaar te kunnen zijn.’

‘Je kunt het ook andersom zien. Jij zou de kans om bij elkaar te zijn op het spel zetten om partner te kunnen worden.’

Het duurde lang voor ze antwoord gaf. ‘Ik realiseerde me niet dat het een keus was.’

Gefrustreerd en bezorgd ging ze weg. Had Mark gelijk? Was ze te eerzuchtig? Maar die omschrijving werd nooit gebruikt voor mannen – zoals het voor een vrouw onmogelijk was om te slank te zijn, was het voor een man onmogelijk om te eerzuchtig te zijn.

Er kwam nog iets in haar op dat ze niet onder ogen wenste te zien – Mark had het recht niet dat besluit voor haar te nemen.

Maar ze hield van Mark. Iets wat haar vader vaak zei schoot haar door het hoofd: Wat wil je liever – gelijk hebben of gelukkig zijn? En zoals Mark had gezegd, ze was nu partner. Ze had haar zin gekregen. Alles was in orde, ze hoefde nu alleen nog maar te wachten tot haar gevoelens de feiten hadden ingehaald.

 

Dan Swanns kantoor

Ze moest met iemand praten en ze vertrouwde Dan, hij was een te grote gek om verraderlijk te zijn.

‘Blij dat je een partner bent,’ zei hij.

‘Dank je, en ik waardeer het dat jij en Jocelyn achter me hebben gestaan.’

‘En Jim.’

‘Jim? Jim Sweetman? Heeft Jim voor mij gestemd?’

‘Eh, ja.’

‘Waarom?’

‘Omdat hij vindt dat je goed bent in je werk.’

‘Oké, Dan, dank je. Ik moet ervandoor.’

Ze liep regelrecht naar Jims kantoor.

‘Jim, waarom heb je voor mij gestemd?’

‘Ook goeiedag.’

‘Sorry. Hallo.’ Ze ging zitten. ‘Dus waarom heb je voor mij gestemd?’

‘Omdat ik jou de beste vond voor de job.’

‘Niet Richie?’

‘Ik heb veel respect voor Richie, hij is een uitstekende agent, maar niet zo goed als jij. Zijn corporatieve sponsorship heeft de anderen overtuigd, maar ik vond – vind – boeken het verkeerde medium, ze zijn gewoon niet sexy genoeg. Ik kan me vergissen, maar ik geloof niet dat die beloofde miljoenen ooit werkelijkheid zullen worden.’

‘O, goed. Bedankt.’ Ze stond op om weg te gaan en ging toen weer zitten. ‘Jim, vroeger waren we zulke goede vrienden. Toen na die avond in de Coach and Horses, toen je zei dat ik je niet kon verleiden, werd de sfeer een beetje vreemd. Wat was er toch?’

Déja vu – ze had dit gesprek al eerder gehad. Wanneer? Toen herinnerde ze het zich: dat was met Mark – het was de aanzet voor hem geweest haar zijn liefde te verklaren. O, nee….

Jim schoof heen en weer op zijn stoel en lachte toen verlegen. ‘Ik kan het je net zo goed vertellen. Ik was een beetje verliefd op je. Wees eerlijk, Jojo, je bent een fantastische en mooie vrouw.’

Shit, dacht ze. Shit, shit.

‘Maar ik ben er nu overheen. Ik ga nu al drie maanden om met een bijzonder aardige vrouw. Ze is geweldig. Ik -’ hij zocht naar het juiste woord – ‘ik mag haar ontzettend graag.’

‘Fijn. Ik ben erg blij voor je.’

Terug in Jojo’s kantoor

Er klikte iets in haar en plotseling had ze geen keus meer. Het was in ieder geval de moeite waard om het te proberen…

Tegen Manoj zei ze: ik wil dat je de rest van de week elke avond overwerkt.’

‘Waaraan?’

‘Het is een geheim.’ Ze boog zich dicht naar hem toe. ‘En als je het tegen iemand zegt, vermoord ik je.’

‘Beloofd.’

‘Ik wil de telefoonnummers van al mijn auteurs.’

‘Waarom?’

‘Wat heb ik je net gezegd?’