Jojo

Woensdagochtend

Toen Jojo tien dagen later ongesteld werd, voelde ze zich eigenlijk gegeneerd. Omdat de test negatief was gebleven, had ze nooit echt geloofd dat ze zwanger was, dus had ze niet het gevoel dat ze een baby had verloren. Maar ze was vaag geïnteresseerd in de reden waarom haar menstruatie zo lang was weggebleven: ongerustheid dat Mark Cassie zou verlaten? Te lang moeten wachten op de stemming over de nieuwe partner? Stress op het werk? En, ja, er was wel het een en ander om gestrest van te raken.

De tweede week van de verkoop van Lily Wrights boek had enige verbetering laten zien, maar lang niet voldoende. Ze ‘schoot omhoog’ van 168 naar 94 en verkocht niet meer dan 1743 exemplaren. Gezien het feit dat er geen station in het land was dat niet beplakt was met advertenties voor Crystal Clear, was dat een veeg teken.

Dalkin Emery zat met de handen in het haar. Ze hadden honderdduizend ingebonden exemplaren gedrukt – een eerste editie, hadden ze indertijd gedacht, de eerste van vele – maar nu waren ze al bezig te berekenen hoe zwaar hun winst- en verliesrekening getroffen zou worden.

De derde week klom Lily naar nummer 42, maar elk gejuich was prematuur, want de vierde week zakte ze terug naar 59.

Jojo bleef bij Dalkin Emery aandringen op meer advertenties en meer kortingen. Patrick Pilkington-Smythe gaf toe en dat maakte haar angstig. De regel was dat agenten aandrongen en marketingmensen zich verzetten. Als ze het met elkaar eens waren, zag het er slecht uit.

Toen plaatste Book News een hatelijk stukje over de situatie, en al hield Dalkin Emery vol dat het nog te vroeg was om iets te zeggen en dat de verkoop tegen Kerstmis zou stijgen, Jojo wist dat ze niet erg optimistisch waren.

Wat haar de meeste kopzorgen baarde was dat Dalkin Emery draalde met Lily’s nieuwe contract. Lily – of Anton – hing dagelijks aan de telefoon en vroeg bedeesd en angstig: is er nog nieuws? Al iets gehoord over het nieuwe contract?’

Ze waren ontzet dat Dalkin Emery er zo lang over deed, maar Jojo kon niets forceren; de situatie was te hachelijk.

Jojo had diep medelijden met Lily. Niemand vond het prettig een met veel bombarie aangekondigd boek te zien floppen, maar het had serieuze consequenties voor Lily’s carrière. Lily aanraden te wachten op een nieuw contract was een gok geweest. Nu was het duidelijk dat ze misgegokt hadden; na een ramp als Crystal Clear was de kans groot dat Dalkin Emery haar geen contract meer zou aanbieden. En geen enkele andere uitgever.

Dinsdagmiddag, eind november
‘Tania Teal op lijn één.’

‘Accepteren!’

Dit was het langverwachte telefoontje, Jojo wist het. Het telefoontje dat Lily Wright zou veroordelen of redden.

‘Hoi, Tania.’

‘Sorry, Jojo, het lukt niet met Lily Wright.’

‘Kalm aan -’

‘We vernieuwen haar contract niet.’

‘Tania, dat meen je niet. Heb je haar nieuwe boek al gelezen, besef je wel hoe goed dat is -’

‘Jojo, ik ga zeggen wat iedereen denkt. Mimi’s Remedies was een eenling, een eenmalige voltreffer. De loftuitingen van de lezers zijn niet voor Lily Wright de auteur, maar voor Mimi’s Remedies. Het boek Crystal Clear is de grootste ramp die we ooit gehad hebben.’

‘Goed, de gebonden editie loopt een beetje traag, maar weet je wat dat betekent?’ Jojo dwong zich tot geforceerde opgewektheid. ‘De paperback wordt een enorm succes! Net als Mimi’s Remedies!’

Tania zei niets. Ze was niet dom. En er hadden zoveel mensen tegen haar geschreeuwd in haar leven bij de uitgeverij, dat ze zich niet van de wijs liet brengen.

‘Ik vind het boek waar Lily nu aan werkt uitstekend,’ hield Jojo vol.

‘Als Lily Wright een tweede Mimi’s Remedies wil schrijven, zal ik het graag publiceren,’ zei Tania. ‘Anders kun je het vergeten. Het spijt me, Jojo, echt waar.’

Ondanks haar frustratie begreep Jojo het. Tania had een boek geaccepteerd, het voor de hele firma opgepept als het boek van het jaar, en het was een enorme miskleun gebleken. Haar carrière was op een zijspoor gezet. Geen wonder dat ze voorzichtig was.

‘Lily Wright is een van de populairste auteurs,’ zei Jojo. ‘Als jullie haar niet meer willen uitgeven, zijn er genoeg anderen die dat wél willen.’

‘Ik begrijp het, en ik wens je veel succes.’

‘Jouw pech,’ zei Jojo, smeet de hoorn op de haak en staarde somber voor zich uit. Een van de populairste auteurs, het mocht wat.

Ze verborg haar gezicht in haar handen. Verdikkeme, nu zou ze het Lily moeten vertellen en ze schoot zich liever een kogel door haar hoofd. Zuchtend nam ze de telefoon weer op. Ze kon het maar beter achter de rug hebben.

‘Lily, ik heb bericht van Dalkin Emery over het nieuwe contract. Het spijt me heel erg, maar het is slecht nieuws.’

‘Hoe slecht?’

‘Ze willen het nieuwe boek niet kopen.’

‘Ik kan een ander boek schrijven.’

‘Tenzij het een tweede Mimi’s Remedies is, willen ze het contract niet vernieuwen. Het spijt me vreselijk,’ zei Jojo, en ze meende het.

Na een poosje te hebben gezwegen zei Lily kalm: ‘Het is goed. Alsjeblieft, Jojo, het is in orde.’

‘Ik voel me ellendig dat ik je niet in mei heb laten tekenen.’ Toen ze je nog graag wilden hebben.

‘Niet doen. Niemand heeft me gedwongen te wachten,’ zei Lily. ‘Het was mijn keus, die van mij en Anton. Nog één ding. Is er enige hoop dat er in dit stadium nog een kans is op een opleving van Crystal Clear?’

‘Er komen nog een paar advertenties.’

‘Misschien bedenken ze zich nog als Crystal Clear op het laatste moment nog bijtrekt. Of misschien wil een ander me uitgeven.’

‘Goed zo, meid. Zo mag ik het horen.’

Jojo hing uitgeput op. Arme Lily.

En, egoïstisch bezien, arme Jojo: dit was een slecht moment om de boel te verknallen. Ze maakte niet vaak fouten, en ze haatte het als het gebeurde. En nu het partnerschap in het verschiet lag, was zo’n opvallende miskleun niet welkom.

De volgende ochtend

Jojo zocht op internet de bestsellerslijst op, hield haar hart vast, bad om een wonder. Ze ging lager, lager, lager… Toen stopte ze.
‘En?’ vroeg Manoj.

Jojo zuchtte. ‘Als een steen van een klif.’
Haar telefoon ging en ze wist wie het was: Patrick Pilkington-Smythe. ‘We stoppen met Lily Wrights advertenties. Het is geld in het water smijten.’

‘Haal je de stop eruit? Jammer. Dat laatste duwtje voor Kerstmis had al het verschil kunnen maken.’

Hij lachte schamper. ‘Nooit de moed laten zakken, hè, Jojo?’
Gefrustreerd hing Jojo op.