31
Jojo had bijna een prullenbakje gekocht voor haar badkamer, maar voelde zich te ontmoedigd om in de rij voor de kassa te gaan staan.
Terug op kantoor begon haar hart te bonzen toen Manoj belde dat er telefoon voor haar was. Kon het Patricia Evans zijn?
‘Olive Liddy.’
Jojo zuchtte diep. ‘Verbind maar door.’
‘Olive? Wat kan ik voor je doen?’ Wil je er nog vijf bij doen?
‘Love and the Veil? Ik hoop dat ik niet te laat ben. Ik wil een bod doen.’
‘Je hebt al geboden. Ik moest erom lachen, weet je nog?’
‘Ik wil het verhogen.’
‘Tot hoe hoog?’
‘Zeshonderdduizend.’
‘Wa-? Hé, wat is er aan de hand, Olive?’ Hoe is het je gelukt om binnen drie uur goedkeuring te krijgen voor nog eens vijfhonderdvijftigduizend ?
‘Ik heb de waarde van het boek verkeerd ingeschat. Ik heb me vergist.’
Toen snapte Jojo het. Olive had gehoopt dat niemand anders belangstelling had en dat ze het goedkoop in handen zou kunnen krijgen. Wat een lef! Maar wat deed het ertoe? De zaak was weer aan het rollen! Goddank.
‘Ik bel je terug.’
Maandag 15.07
‘Tania? Een paar uitgevers hebben hoger geboden dan jij.’
‘Hoeveel hoger?’
‘Je weet dat ik dat eigenlijk niet mag zeggen…’
‘jojo!’
‘Zes.’
‘Oké. Zeven.’
‘Dank je. Ik bel terug.’
15.09
‘Olive? Ik heb nog een bod binnengekregen. Hoger dan dat van jou.’
‘Hoeveel hoger?’
‘Je weet dat ik dat eigenlijk niet mag zeggen…’
‘Hoeveel?’
‘Zeven.’
‘Goed. Acht.’
‘Tania? We hebben weer een ander bod.’
‘Ik heb meer tijd nodig. Ik ben niet gemachtigd om hoger te gaan.’
‘Wanneer bel je terug?’
‘Gauw.’
Dinsdag 10.11
‘Jojo, met Olive. Is het boek voor ons?’
‘Ik wacht op een telefoontje van een andere geïnteresseerde.’
‘Ik moet het gauw weten.
‘Ik snap het.’
10.15
‘Tania, ik moet je vragen om haast te maken.’
‘Sorry, Jojo. We hebben geprobeerd de directeur te pakken te krijgen. Hij moet toestemming geven voor meer geld, maar hij is aan het zeilen in het Caribisch gebied.’
‘Hoe snel kun je me terugbellen?’
‘Ik zal proberen vóór sluitingstijd vandaag.’
16.59
‘Olive, met Jojo, kun je me de tijd geven tot morgenochtend?’
‘Eh, ik weet niet…’
‘Alsjeblieft, Olive. We zijn ouwe vriendinnen.’
‘Oké.’
Woensdag 10.14
‘Tania?
‘Jojo! Het spijt me dat ik gisteren niet heb teruggebeld. Ik heb hem nog steeds niet te pakken gekregen.’
‘Sorry, Tania, maar de andere partij zit me op mijn huid.’
‘Geef me tot na de lunch. Alsjeblieft, Jojo, we kennen elkaar al zo lang.’
14.45
‘Jojo?’
‘Tania?’
‘Negenhonderd!’
14,47
‘Olive?’
‘Jojo?’
‘Je moet boven een bedrag van negenhonderd komen.’
‘Verdraaid! Ik dacht dat ik het voor elkaar had. Hm, ik zal hogerop moeten gaan om meer geld goedgekeurd te krijgen.’
‘Wanneer kun je me terugbellen?’
‘Heel gauw.’
Donderdag, 10.08
‘Jojo, met Tania.’
‘Ik wacht nog steeds op bericht van de anderen.’
‘Ik moet het weten, zie je. Negenhonderd is een enorm bedrag en ik weet dat Olive Liddy de andere uitgeefster is.’
‘Hoe kom je daaraan?’
‘Het nieuws verspreidt zich. En meer krijgt ze nooit goedgekeurd. Ik ken ze daar.’
‘Tania, alsjeblieft, kun je me de tijd geven tot na de lunch?’
‘Half drie, maar dan trek ik mijn bod in.’
10.10
‘Olive, met Jojo.’
‘Ja, sorry, we hebben vanmiddag een spoedvergadering met de hoofden van verkoop, marketing en publiciteit. Ik bel je zodra die is afgelopen.’
‘Kun je die vergadering niet wat vervroegen? Ik word onder druk gezet…’
‘Helaas niet. Onze marketing manager laat vanmorgen een ingegroeide teennagel weghalen, hij wacht al maanden op die afspraak en hij komt pas om half één uit de kliniek.. Dan komt hij meteen hiernaartoe. Alsjeblieft, Jojo, je zei gisteren dat we ouwe vriendinnen zijn…’
‘Ja, ik weet het, maar ik moet snel zekerheid hebben. Anders zal ik het aan de andere bieder moeten geven.’
‘Dat kreng van een Tania Teal, hè? Luister niet naar haar, ze heeft het lef niet om het af te laten weten.’
‘Hoor eens -’
‘Half vier. Dan bel ik je terug. Meer kan ik niet doen.’
14.29
‘Met Manoj. Ik heb Tania Teal aan de lijn.’
‘Het is nog niet eens half drie!’
‘Wat moet ik tegen haar zeggen?’
‘Verzin maar wat. Geef me nog een uur.’
15.31
‘Jojo, met Olive. Oké.’ Diepe ademhaling. ‘Een miljoen.’
15.33
‘Tania, ze hebben een miljoen geboden.’
‘Een miljoen! Hoe kunnen ze dat suffe kind zoveel geld laten bieden?’
‘Doe je mee of niet?’
‘Ik doe mee, maar ik moet wat meer geld zien los te peuteren.’
Nu ze terug was op het bod van een
miljoen, het oorspronkelijke preëmptieve bod, voelde Jojo zich
uitgelaten.
‘Wat gaat er nu gebeuren?’ vroeg Manoj.
‘Dit is het voor vandaag, maar morgen komen ze terug. Ze zijn
allebei dol op het boek – en ze gunnen het
elkaar niet, wat alleen maar goed nieuws voor ons is.’
‘Hoe ga je het vanavond vieren? Yoga?’
‘Yoga, aan m’n reet. Wilde seks met mijn vriendje.’ Verdomme, dat had ze niet moeten zeggen. Die juichende stemming maakte haar onvoorzichtig.
Manoj kreunde. ‘Wie is het?’
‘Doet er niet toe.’
‘Richie Gant, hè?’
‘Nee, dat is jouw vriendje.’
‘Hij was eerst jouw vriendje, maar
hij dumpte je en jouw hart was gebroken en je smeekte hem je terug
te nemen.’
Jojo haalde een borstel door haar haar. ‘Hoe zie ik
eruit?’
‘Buig voorover en schud je haar
omhoog en omlaag.’
Jojo bekeek hem met een koele blik. ‘Je moet me wel voor een
volslagen idioot houden.’
‘Nee! Dat geeft het meer volume. Het was niet om in je decolleté te kunnen kijken.’
‘Oké,’ gaf hij toe, ‘dat was het niet alleen.’
Donderdagavond 19.15, voor Jojo’s
flatgebouw
Het eerste signaal dat Mark haar liet
zitten was toen ze bij de gemeenschappelijke ingang tegen de
bloemenbezorger opbotste.
‘Waar bleef u zo lang?’ vroeg hij. ‘Ik wilde net naar huis gaan. Ik werk tot zeven uur, ziet u.’
‘Zijn die voor mij?’ Ze keek naar de bloemen. ‘O, shit.’
Ze nam de bloemen onder haar arm, naast de fles champagne die ze kennelijk alleen zou moeten opdrinken, en zette haar mobiel aan. Er waren drie berichten van Mark; de pony van zijn dochtertje Sophie had op haar voet getrapt en twee van haar tenen gebroken. Het speet hem verschrikkelijk. (Eerste bericht) Het speet hem meer dan hij kon zeggen. (Tweede bericht) Negeerde ze hem? (Derde bericht)
Ze belde hem op zijn mobiel.
‘Cassie zou met haar naar de dokter gaan,’ legde hij uit. ‘Maar ze was zo van streek dat ze vroeg of ik met haar meeging.’
Ze luisterde naar zijn gekwelde stem: zijn dochtertje had pijn en verlangde naar haar vader. Ze zuchtte; ze kon toch niet kwaad blijven?
‘Zaterdag? Zondag?’ vroeg Mark.
‘Kun je morgenavond niet? Dan moet ik naar die rookhypnotiseur en ik wil een smoesje hebben.’
‘Sorry, Jojo, ik moet met die Italiaanse uitgevers op stap. Maar als je niet gehypnotiseerd wilt worden, ga dan niet. Je hebt geen excuus nodig.’
‘Je hebt gelijk. Oké. Zaterdag dan? Zeg tegen Sophie dat ze uit de buurt blijft van dat verwenste paard en als er geen andere lichaamsdelen worden gebroken, hebben we een afspraak.’
Om de tijd te verdrijven belde ze Becky, maar zowel haar telefoon thuis als haar mobiel werd overgenomen door voicemail, dus belde ze Shayna.
‘We gaan uit,’ zei Shayna.
‘Kun je op zo korte termijn een babysitter krijgen?’
‘Een babysitter? Die heb ik niet nodig, ik heb Brandon. O! Brandon! Ik ga wat drinken met Jojo. Jojo, over een uur in de King’s Head.’
‘Tot straks.’
Ze praatten over de veiling, over Jojo’s afkeer van Richie Gant, en toen, een paar drankjes later, beging Jojo de fout Shayna te vertellen over haar mislukte afspraak met Mark.
‘Dat gaat niet goed, meid!’ Shayna schudde minachtend haar hoofd.
Minachting voor haar, besefte Jojo, en gaf haar lachend een duw. ‘Kijk niet zo naar me.’
‘Weet je wat je moet doen?’ verordonneerde Shayna. Zonder Jojo de kans te geven te antwoorden zei ze: ‘Je moet hem meenemen om kennis met ons te maken – met mij en Brandon, Becky en Andy. Dat is wat mensen doen, ze leren elkaars vrienden kennen.’
‘Maar hij is getrouwd.’
‘Ja, maar als hij het zo serieus met je meent als jij zegt, zal hij ons waarschijnlijk wel willen ontmoeten.’
‘Je bedoelt dat jij hem wilt ontmoeten. Nee, Shayna -’
‘Je zult er een beetje een normale toestand van moeten maken. Kom zondag brunchen. Ik zal mams vragen te koken en op de kleine monsters te passen. We worden dronken en sluiten een hechte band. Half twee?’
‘Nee, Shayna. Mijn tijd met hem is te kostbaar. Ik wil hem met niemand anders delen.’
‘Half twee,’ zei Shayna vastberaden.
‘Nee.’ Jojo keek haar strak aan.
‘Half twee.’
‘Nee.’
‘Half twee.’
‘Nee.’
‘O, hemel!’
‘Wat is er?’
‘Een van de Wyatts.’
Jojo draaide zich om en keek naar de menigte die uit het theater kwam en de bar inliep, en zag een lange blonde vrouw.
‘Het is Magda.’ Haar favoriete. En die van Shayna.
Magda kreeg hen in het vizier. ‘Jojo! Hallo, spetter!’ Ze omhelsden elkaar. ‘En Shayna! Wat enig je te zien.’
Ze was minder uitbundig tegen Shayna dan tegen mij, dacht Jojo.
‘Is Becky er ook?’
‘Nee, alleen wij,’ mompelde Shayna. Het klonk verontschuldigend.
‘We gaan souperen.’ Magda gebaarde naar de nimbus van schoonheid die haar omringde. Zeven of acht perfecte mannen en vrouwen. ‘Ga met ons mee.’ Ze legde met een smekend gebaar haar hand op Jojo’s arm.
Ze klonk alsof ze het echt meende, maar Jojo vond het niet prettig om zich op te dringen, dus mompelde ze een zwak excuus dat ze de volgende dag vroeg op haar werk moest zijn.
‘Als je het zeker weet… Maar je moet
beloven me te bellen. Dan gaan we uit. Beloof het me!’
Toen was Magda verdwenen.
‘Ze was aardiger tegen jou,’ zei Shayna kalm.
‘Ja. Ze noemde me “spetter”.’
Even was het stil, toen vielen ze schuddebuikend van het lachen tegen elkaar aan. ‘Weet je wat we zijn?’ zei Shayna. ‘We zijn zielig.’