61

Elin Frank neemt een douche na het stoombad en loopt dan over de glanzende tegelvloer naar de grote spiegel boven de dubbele wasbak, waar ze zich afdroogt met een warm badlaken. Haar huid is nog steeds warm en vochtig als ze de zwarte kimono aantrekt die ze van Jack heeft gekregen in het jaar dat ze uit elkaar gingen.

Ze verlaat de badkamer, loopt door de lichte kamers, over de witte parketvloer haar slaapkamer in.

Op het tweepersoonsbed heeft ze al een koperkleurige, glanzende jurk van Karen Millen klaargelegd en een goudkleurig slipje van Dolce & Gabbana.

Ze doet de kimono uit en parfumeert zich met La Perla, wacht heel even en kleedt zich dan aan.

Als ze in de grote woonkamer komt, ziet ze haar adviseur met een plotseling gebaar zijn telefoon verbergen. Onmiddellijk slaat er een gevoel van pijnlijke onrust door haar heen die zwaar op haar maag drukt.

‘Wat is er?’ vraagt ze.

Het jongensachtige, gestreepte t-shirt is uit zijn witte spijkerbroek geglipt waardoor zijn ronde buik zichtbaar is.

‘De fotograaf van de Franse Vogue is er over tien minuten,’ zegt Robert zonder haar aan te kijken.

‘Ik heb nog niet de kans gehad om naar het nieuws te kijken,’ zegt ze in een poging luchtig te klinken. ‘Weet jij of de politie Vicky al heeft gevonden?’

De afgelopen dagen durfde ze ook niet naar het nieuws te luisteren of de kranten te lezen. Ze heeft een slaappil moeten innemen om om tien uur in te kunnen slapen en om drie uur nog eentje, om door te kunnen slapen.

‘Heb jij er iets over gehoord?’ herhaalt ze zwakjes.

Robert krabt zich onder zijn korte haar.

‘Elin, ik wil echt dat je je geen zorgen maakt.’

‘Dat doe ik niet, maar het...’

‘Niemand gaat je hierin betrekken.’

‘Het kan geen kwaad om te weten wat er gebeurt,’ zegt ze nonchalant.

‘Je hebt er niets mee te maken,’ houdt hij stug vol.

Ze heeft haar mimiek weer onder controle en glimlacht ongekunsteld en koel naar hem.

‘Moet ik boos op je worden?’

Hij schudt zijn hoofd en trekt het t-shirt weer over zijn buik.

‘Ik heb onderweg hierheen het laatste stukje van het nieuws op de radio gehoord, maar ik weet niet of het klopt,’ antwoordt hij. ‘Ze schijnen de gestolen auto teruggevonden te hebben, in een rivier... en ze gaan geloof ik zoeken met duikers.’

Elin wendt haar gezicht snel weer af. Haar lippen trillen en haar hart bonst alsof het zal barsten.

‘Dat klinkt niet goed,’ zegt ze toonloos.

‘Zal ik de tv aanzetten?’

‘Nee, dat hoeft niet,’ fluistert ze.

‘Het zou natuurlijk vreselijk zijn als ze verdronken blijken te zijn.’

‘Doe niet zo arrogant,’ zegt Elin.

Ze moet slikken. Het doet pijn in haar keel, ze kucht zachtjes en kijkt omlaag in haar handpalmen.