195

Op een plastic stoel in de isoleercel zit een man in een blauwe spijkerbroek en een spijkeroverhemd. Hij zit voorovergebogen, met zijn ellebogen steunend op zijn knieën. Plotseling kijkt hij met zijn lichte blik op naar de deur en Roland Brolin doet een stap naar achteren.

Jurek Walter is gladgeschoren, zijn grijze haar is in een scheiding gekamd en hij heeft een pony. Zijn gezicht is bleek en erg gegroefd door diepe rimpels, een netwerk van smart.

Roland loopt terug naar de traliesluis, doet een donkere kast van slot en haalt drie glazen flesjes met brede halzen en aluminiumcapsules tevoorschijn. Alle flesjes bevatten een geel poeder. Hij voegt tien milliliter water toe aan elk flesje, beweegt ze heen en weer, laat de vloeistof voorzichtig ronddraaien zodat het poeder oplost en trekt dan de vloeistof uit de flesjes omhoog in een spuit.

Ze lopen weer naar het gepantserde glas in de deur. Jurek Walter zit nu op bed. Roland doet de oordoppen in en opent dan het luik in de deur.

‘Jurek Walter,’ zegt hij met lijzige stem. ‘Het is tijd...’

Anders ziet de man opstaan, zijn blik op het luik in de deur richten en dichterbij komen terwijl hij zijn overhemd openknoopt.

‘Blijf staan en trek je overhemd uit,’ zegt Roland hoewel de man daar al mee bezig is.

Jurek Walter komt langzaam naar de deur.

Roland doet het luik dicht en vergrendelt het met iets te snelle en nerveuze bewegingen. Jurek blijft staan, opent de laatste knopen en trekt zijn spijkerhemd uit. Hij heeft drie ronde littekens op zijn borstkas. Zijn huid hangt slap om zijn geaderde spieren. Roland opent het luik weer en Jurek Walter zet de laatste passen naar de deur.

‘Steek je arm uit,’ zegt Roland en een hikje in zijn inademing verraadt dat hij heel bang is.

Jurek kijkt hem niet aan. In plaats daarvan kijkt hij geïnteresseerd naar Anders.

Door het luik in de deur steekt hij zijn oude arm met pigmentvlekken naar buiten. Twee lange littekens van brandwonden lopen langs de binnenkant van zijn arm.

Roland drukt de spuit in de dikke ader en injecteert de vloeistof heel snel. Jureks hand schokt verrast, maar hij trekt hem niet terug voor hij toestemming krijgt. De chef-arts sluit het luik en vergrendelt het gauw en kijkt dan naar binnen. Jurek Walter strompelt naar zijn bed. Met schokkerige bewegingen gaat hij zitten. Roland laat de spuit per ongeluk vallen en ze zien hem wegrollen over het beton.

Als ze zich naar Jurek Walter wenden, zien ze dat de binnenkant van het gepantserde glas beslagen is. Hij heeft erop geademd en met zijn vinger ‘joona’ geschreven.

‘Wat staat er?’ vraagt Anders met zwakke stem.

‘Hij heeft “Joona” geschreven.’

‘Joona?’

‘Wat betekent dat in jezusnaam?’

De wasem verdwijnt en ze zien Jurek Walter op het bed zitten, net als voorheen, alsof hij zich niet heeft bewogen.