45

Als Flora de wc uit komt is het nieuws afgelopen. Een vrouw met een Duits accent bespreekt menu’s voor de herfst. Flora raapt de glasscherven bij elkaar, dweilt het sap op en blijft midden in de keuken staan. Ze staart naar haar witte, koude handen, loopt dan naar de telefoon in de hal en belt de politie.

Flora wacht en hoort droog gekraak in de hoorn terwijl hij overgaat.

‘Politie,’ antwoordt een vrouw met vermoeide stem.

‘Ja, dag, mijn naam is Flora Hansen en ik wil graag...’

‘Wacht,’ zegt de stem. ‘Ik verstond je niet.’

‘Nou,’ begint Flora opnieuw. ‘Mijn naam is Flora Hansen en ik heb een tip over die moord op dat meisje in Sundsvall.’

Het blijft even stil. Dan komt de vermoeide maar kalme stem terug: ‘Wat wil je vertellen?’

‘Krijg je geld voor een tip?’ vraagt Flora.

‘Nee, helaas.’

‘Maar ik... ik denk dat ik het dode meisje heb gezien.’

‘Bedoel je dat je daar was toen het gebeurde?’ vraagt de agente snel.

‘Ik ben een spiritueel medium,’ zegt Flora geheimzinnig. ‘Ik heb contact met de doden... en ik heb alles gezien, maar ik denk... ik denk dat ik het me beter zou herinneren als ik ervoor betaald kreeg.’

‘Je hebt contact met de doden,’ herhaalt de vrouw vermoeid. ‘Is dat je tip?’

‘Het meisje hield haar handen voor haar gezicht,’ zegt Flora.

‘Dat staat godbetert in alle kranten,’ snauwt de vrouw ongeduldig.

Flora’s hart trekt zich samen van schaamte. Ze zou zo weer kunnen overgeven. Het koude zweet loopt over haar rug. Ze had niet gepland wat ze zou gaan zeggen, maar begrijpt nu dat ze iets anders naar voren had moeten brengen. De boulevardkranten lagen al in de winkels toen ze eten en sigaretten voor Hans-Gunnar ging kopen.

‘Dat wist ik niet,’ fluistert ze. ‘Ik vertel alleen wat ik zie... ik zie ook heel veel andere dingen waar jullie misschien wel voor willen betalen.’

‘We betalen niet voor...’

‘Maar ik heb het moordwapen gezien, jullie denken misschien dat jullie het moordwapen hebben gevonden, maar dat klopt niet, want ik zag...’

‘Weet je dat er een boete staat op het onnodig bellen van de politie?’ onderbreekt de agente haar. ‘Het is zelfs strafbaar. Ik wil niet vervelend doen, maar je begrijpt ook wel dat je mijn tijd in beslag neemt terwijl er misschien iemand die echt iets gezien heeft probeert te bellen.’

‘Ja, maar ik...’

Flora wil net over het moordwapen beginnen als ze een klik hoort. Ze kijkt naar de telefoon en belt vervolgens nogmaals het nummer van de politie.