Hoofdstuk 39

‘Ik heb iets voor je geschreven, mijn liefste.’

Raven lag op Fanes bed met zijn hoofd over de rand naar haar te kijken, terwijl ze een boek over oude runen bestudeerde. Ze keek op, legde het boek neer en kroop door de kamer naar hem toe. Toen ze hem had bereikt, liet ze haar tong in zijn mond glijden, zoog op zijn onderlip, en ging daarna weer rechtop zitten.

‘O ja? Wat is het? Een bezweringsformule?’

‘Min of meer. Om ervoor te zorgen dat je eeuwige schoonheid en mijn eeuwige liefde zult hebben. Spreek hem drie keer uit bij volle maan, en je diepste verlangens zullen werkelijkheid worden.’

‘Niet plagen, Raven. Jíj bent mijn diepste verlangen. Alleen jij. Mag ik het zien?’

Hij overhandigde haar het blad papier. Ze ging naast hem zitten, en hij zag haar lippen licht bewegen toen ze de woorden las.

Ode aan Antigone

zwarte gezwellen onder dunne roze huid

gesmolten emotie die rationele gedachtes verteert

rottend vlees valt de banden van kinderen der lust aan

die blootliggen, schuldloos in

oedipale losbandigheid, verbroken door hebzucht,

verdoemd tot een eeuwige externe hel

voor de onbekende zonden van een ander.

de reddende gratie van een bloedende hand

reikt door aardse beperkingen heen

om het hiernamaals te kunnen ervaren.

Hades, Creon, Zeus, zij verdoemd,

simpele Antigone wordt meegetrokken tot

de plek waar een zilveren sjerp onverwachte macht heeft:

Haemons liefde kan niet doordringen tot

de bruidstombe behalve door keer op keer,

laag na laag, met metalen steken te stoten

door een rib terwijl het leven wegvloeit

op de beschimmelde grijze vloer.

voor altijd samengebonden in het dodelijke huwelijk

van twee geesten die sterfelijke gedachten overstijgen

in legende tot onsterfelijkheid gebracht

verder en dieper zodat bloedeloze zuiverheid

aan bloedige hartstocht is verbonden.

Fane omhelsde hem stevig, tranen van haar wangen vegend. ‘O, Raven. Dat is prachtig. Heb je dat voor mij geschreven?’

‘Ja. Ik wilde dat je iets speciaals had, alleen voor jou. Nu dat Ember en Thorn… er niet meer zijn, wilde ik je mijn ziel geven.’

Ze gleed terug op de vloer bij zijn voeten en streelde zijn kuit. ‘Ik aanvaard je ziel, en laat hen verrotten. Hoe durven ze er zo vandoor te gaan? Nee, ik kan niet geloven dat ze ons zouden verraden, Raven. Het moet iets anders zijn. Embers ouders hebben misschien haar mobiel afgenomen, en je weet dat Thorn ergens bij haar in de buurt zal zijn.’

Nadat hij zich op de vloer naast haar had laten zakken, legde hij zijn arm om haar magere schouders. Hij hield van het gevoel van de botten die onder haar huid bewogen, zo dicht aan de oppervlakte dat hij ze bijna kon zien.

‘Dat weet ik, liefste. Ik moet geloven dat ze tegen hun zin bij ons weg worden gehouden. De bezweringsformule die we gisteravond hebben uitgesproken, was zo sterk dat de enige reden waardoor ze niet hier zijn, is dat ze ergens worden vastgehouden. Eigenlijk moet ik gaan kijken of ik erachter kan komen wat er aan de hand is. Het is veel te rustig daarbuiten.’

‘Waar ga je heen?’

‘Terug naar huis. Ik kan ze in de spiegel proberen te vinden.’ Hij stond op, en zij deed hetzelfde.

‘Ik ga met je mee,’ zei ze.

‘Nee. Dit moet ik alleen doen. Je weet dat ik al mijn concentratie nodig heb om door het glas te kunnen kijken, en jij leidt me veel te veel af, schat. Je bent een zalige afleiding, maar wel degelijk een afleiding.’

Hij kuste haar diep, waarbij hij zijn handen over haar lichaam liet glijden. Toen ze haar armen rond zijn nek sloeg en hem naar zich toe trok, voelde hij die ongelooflijke roes die geen enkele drug hem ooit zou kunnen brengen. Ze liet haar hand in zijn broek glijden en zorgde ervoor dat hij onmiddellijk gereed was, terwijl ze haar tong even langs de rand van zijn sleutelbeen liet glijden en toen verder en verder langs zijn lichaam naar beneden daalde.

Hij stapte uit zijn broek en leidde haar mond naar zijn penis. Toen ze begon te zuigen, voelde hij de zoete pijn ontstaan. Zodra hij in de buurt kwam, reikte hij naar beneden en trok haar omhoog, zodat ze oog in oog stonden, waarna hij haar mond kuste. Hij vond het zalig om zichzelf op haar lippen te proeven. Al kussend trok hij haar rok omhoog. Ze had zijn favoriete kousenbanden en pantykousen aan, de zwartzilver gestreepte. Er zat geen kruis in, en ze was nat, klaar voor hem. Hij tilde haar op en legde haar op het bed, waarna hij met één enkele stoot haar lichaam binnen drong, zijn handen onder haar billen, zodat hij zo diep als maar mogelijk was in haar kon komen. Ze werden één, bereikten snel een climax. Geen bezweringsformules, geen toverdrankjes, slechts hun liefde die tussen hen explodeerde.

Hij kwam weer bij zinnen en besefte dat hij Fane plat moest drukken, hoewel ze niet klaagde. Haar lichaam strelend, ging hij overeind zitten en glimlachte.

‘Ik ben over een uur terug,’ zei hij.