Hoofdstuk 34

Max had helemaal gelijk gehad.

De drie schuren achter het huis van de Johnsons bevatten een geraffineerd methamfetaminelaboratorium. Na een snelle blik naar binnen trok Taylor zich terug, liet het huiszoekingsbevel aanpassen en riep de deskundigen van de afdeling Narcotica erbij om het lab te ontmantelen. Meth-laboratoria waren lastig en gevaarlijk voor degenen die er geen verstand van hadden – en niet veel beter voor degenen die dat wel hadden. Heel voorzichtig bekeek ze alle drie de schuren. In twee daarvan bevonden zich slangen en vaten die ze herkende, allemaal explosief. De vuilnisbakken zaten vol lege dozen pseudo-efedrine. De laatste schuur was uitgerust als een scheikundelaboratorium. Om besmette xtc samen te stellen, misschien?

Mr. Johnson had gezegd dat zijn zoon chemisch ingenieur was. Kennelijk was hij toch niet zo erg van de wereld, als hij nog steeds meth kon bereiden.

Ze ging terug naar het huis. De commotie had Mr. Johnson van streek gemaakt. McKenzie probeerde hem te kalmeren. Taylor trok zijn aandacht en gebaarde dat hij naar haar toe moest komen. Een paar minuten later stonden ze op de veranda.

‘Meth-lab daarachter,’ zei ze. ‘Heeft hij je nog iets meer over Barent verteld?’

‘Hij is óf een gestoorde oude man en een briljante leugenaar óf hij keert ons inderdaad de andere wang toe.’

‘Waarschijnlijk allebei een beetje. Heeft Marcus iets gevonden?’

‘Ja. Ik denk dat je het beste even naar hem toe kunt gaan. Ik hou Mr. Johnson wel bezig, zodat hij niet in de weg loopt. We komen te laat bij Ariadne.’

Twee grote witte bestelwagens reden de oprit op. De drugsjongens waren er. Taylor hoopte dat ze niet met zijn allen zouden worden opgeblazen.

‘Voorlopig kan Lincoln zich met haar bezighouden. Ik durf er wat om te verwedden dat dit de bron is van onze besmette drugs. De derde schuur ziet er uit als een scheikundelaboratorium. Ik wil wedden dat de xtc daarvandaan komt.’

‘Dat zou een leuke vangst zijn, hè?’ Hij glimlachte naar haar, en ze glimlachte terug.

‘Maar waarom zou hij zichzelf in vredesnaam aangeven, in de wetenschap dat we hierheen zouden gaan en dit alles zouden vinden?’

‘Om je de waarheid te zeggen, denk ik echt dat die man niet goed bij zijn hoofd is. Uit wat zijn vader me vertelde, maakte ik op dat hij een verschrikkelijke tijd heeft doorgemaakt sinds hij uit de oorlog is teruggekomen. Kennelijk was hij de enige overlevende van een tankexplosie. De tank werd geraakt door een Scud-raket. Ze leverden dekking voor hun eenheid en werden helemaal uit elkaar geblazen. Na de oorlog is hij uit het leger gegaan, maar sinds die gebeurtenis is hij nooit meer dezelfde geweest. Het Golfoorlogsyndroom is heel ingewikkeld. Ze weten niet of het veroorzaakt wordt door iets wat daar in de lucht hing, een bacteriële infectie, zware metalen, chemische wapens of wat dan ook. Het kan zich fysiek of geestelijk manifesteren.’

‘Als hij al instabiel was toen hij erin ging, zou het verlies van zijn kameraden de factor geweest kunnen zijn die hem over de rand heeft geduwd. Hij zit nu zo ver in de vampierwereld dat ik betwijfel of hij daar ooit nog uitgehaald kan worden. Hij moet even last van zijn geweten hebben gekregen, in de wetenschap dat hij de drugs heeft verkocht waardoor die kinderen zijn gestorven. Misschien wilde hij er ook onderdeel van uitmaken. Ik weet het niet. Ik zal zijn gegevens uit het leger opvragen en met zijn artsen daar praten om een volledig beeld te krijgen.’

‘Dus waar is het verband met onze verdachten?’

‘Dat is wat we moeten zien uit te vinden. Juri Edvin kreeg zijn drugs ergens vandaan.’

‘Zou het Barent kunnen zijn? Ze gaan, hoogstwaarschijnlijk, met dezelfde mensen om als ze allebei in de vampierscene zitten. Die kan hier in Nashville toch niet zo heel erg groot zijn.’

‘Misschien. Je zou verbaasd staan hoe wijdverspreid dit soort alternatieve culturen zijn.’

‘Oké. Ik ga kijken wat Marcus heeft, en dan kunnen we teruggaan naar de stad.’

Ze liep door de keuken naar de hal, waarna ze met twee treden tegelijk de trap op liep naar de eerste verdieping. Ze kon Marcus horen en volgde zijn stem door een lange gang naar de derde slaapkamer aan de rechterkant. Ze liep naar binnen en verstijfde.

De kamer was bekleed met roodzwart fluweel, met om de paar centimeter foto’s van opengesperde monden, hoektanden druipend van het bloed, kelen wijd open in een schreeuw. Het effect was verbijsterend. Ze kreeg het gevoel dat ze, uit elke hoek, op het punt stond gebeten te worden, opgegeten. Een enorm hemelbed – vroeger waarschijnlijk koperkleurig, maar nu zwart geschilderd – met zwarte lakens en kussens, stond te midden van de overvloed van monden. Ze riskeerde een snelle blik onder de baldakijn van het bed – ja hoor, nog meer monden.

De kamer stonk naar oude dingen, bedorven bloed en beschimmelde bladeren, met daaroverheen een of andere misselijkmakende zoete wierook. Om zich heen kijkend, ademde Taylor door haar mond.

Marcus zat aan een bureau dat was bedekt met een harig zwart bontkleed, achter een computer.

‘Dit is… interessant,’ zei ze, terwijl de rillingen haar over de rug liepen. ‘Het stinkt hier.’

‘Dat kun je wel zeggen. Ik heb het gevoel dat ik me moet gaan douchen, en ik heb niets aangeraakt behalve het toetsenbord. Ik word er helemaal naar van. We zouden de computer met ons mee moeten nemen; hij staat vol informatie. Het lijkt erop dat Barry een eersteklas drugsdealer is. Hij houdt analytische verslagen bij van wat werkt en wat niet, lijsten van kopers en doorverkopers. En heel veel gedoe over vampiers.’

‘Heb je bekende namen op die lijst ontdekt?’

‘Ja. Juri Edvin staat erop. Net als Susan Norwood, hoewel ze er beiden met hun bijnamen opstaan: Thorn en Ember.’

‘Bingo,’ zei Taylor. ‘Dat zou genoeg moeten zijn om Susan Norwood weer te arresteren, toch?’

‘We zouden moeten bewijzen dat Susan Norwood en Ember een en dezelfde persoon zijn, maar inderdaad, er staat hier genoeg op om haar voor lange tijd op te sluiten.’

‘Uitstekend. Dat moet niet moeilijk zijn, de Edvins kennen haar alleen als Ember. Zij zouden haar zonder enig probleem moeten kunnen identificeren. Maakt Barent zelf al zijn drugs of koopt hij ook? Het zou aardig zijn om de speciale onderzoekseenheid hier ook aan mee te laten werken.’

‘Dat weet ik niet. Hier staat alleen wat hij verkoopt en aan wie. Ik heb Gerald Sayers al gebeld. Ze wachten op ons. Hij wilde meedoen.’

‘Geweldig. Dit past helemaal in zijn straatje. Oké, pak de computer. Moeten we het gerechtelijk bevel nog voor iets anders laten aanpassen?’

‘Nee. Ik heb Tim Davis gebeld en hem gevraagd of hij hierheen kon komen om een grondig onderzoek te doen. Hij kan alles wat we nodig hebben als bewijsmateriaal meenemen. Volgens mij moeten we nu terug naar het bureau en hiermee aan het werk gaan. We zijn er heel dichtbij.’

Hij schonk haar een grijns, waardoor hij jonger leek dan hij was, en onwillekeurig grijnsde ze terug. Een goede ochtend, alles bij elkaar genomen.