Hoofdstuk 35

Jack dacht erover de sneeuwruimer een mep met een moersleutel te geven, in de wetenschap dat die actie net zoveel resultaat zou hebben als zijn reparatiepogingen van de afgelopen twee uur.

Hij zat hem op eerste kerstdag te repareren, omdat hij geen  had om met de hand sneeuw te ruimen. Als hij direct na zijn thuiskomst van de kazerne begonnen was met sneeuwruimen, zou hij inmiddels klaar geweest zijn. Nu moest hij er nog mee beginnen. Hij was pas om één uur vanmiddag uit zijn werk gekomen. Jack wilde de sneeuw weggeruimd hebben, zodat hij naar Cassie kon gaan om haar over te halen een sneeuwpop te maken of een sneeuwballengevecht te houden. Hij verplaatste

zich op het oude stuk tapijt dat hij gebruikte om de kou van het beton tegen te houden.

De deur tussen het huis en de garage ging open en Rachel kwam naar hem toe. Ze had een skipak aan waar een professionele skiër jaloers op zou zijn. Jack durfde er wat om te verwedden dat Jennifer haar dat cadeau gedaan had. Rachel werkte vaak op plekken waar een natuurramp had plaatsgevonden en waar kou en nattigheid deel uitmaakten van haar lange dagen.

'Alsjeblieft. Om een beetje warm te worden.' Hij pakte de 'warme chocolademelk aan. 'Dank je. Het is

hier om te bevriezen.' Zijn handen deden pijn van de kou, ondanks de handschoenen die zijn vingers tot de helft bedekken.

'Jack, Jennifer gelooft in Jezus. Ik denk dat ik eindelijk begrijp waarom.' Rachel ging op een zak zout zitten, die hij over de oprit wilde uitstrooien zodra hij de sneeuw weggeruimd had.

'Wacht even, Rachel. Ie komt binnen, zegt gedag en nu zitten we opeens over godsdienst te praten. Geef me een paar seconden om over te schakelen.' 'Het is Kerst.'

'En ik zal eerlijk gezegd heel erg blij zijn als deze feestdagen voorbij zijn.' Hij had zijn portie sneeuw, auto-ongelukken en dronken chauffeurs wel gehad. Jack dronk zijn chocolademelk.

'Moeten we hier echt nu over praten?' 'Ik ben gisteravond met Jennifer naar de kerk geweest.'

Ze zouden er inderdaad nu over praten. ']a, en-' Dat had hij niet verwacht, maar het verbaasde hem niet echt, niet als Jennifer Rachel gevraagd had om mee te gaan.

'Stel nou dat Jennifer gelijk heeft?' Ze zouden het dus niet over Jennifers hondje of over de

plannen voor oud en nieuw hebben, maar over godsdienst. Jack wreef met zijn vuile handen in zijn ogen en probeerde Rachel zijn volle aandacht te schenken, hoewel hij wist dat hij het moest laten afweten in dit gesprek. Het was niet haar bedoeling dat het hem boven zijn pet zou gaan, maar Rachel was eraan gewend diepgaande gesprekken te voeren over onderwerpen als psychologie en rechtspraak. Als ze daar nu het onderwerp godsdienst aan toevoegde - hij zou er misschien één intelligente opmerking tussendoor kunnen gooien voor hij het spoor bijster raakte. 'Dus  denkt dat Jennifer het bij het rechte eind heeft door te geloven dat Jezus leeft.' ‘Ja’

Hij pakte een moersleutel en overwoog de carburateur uit elkaar te halen. Op Thanksgiving had hij uren aan die sneeuwruimer zitten sleutelen om dit te voorkomen! Hij moest dat ding aan de praat krijgen. 'Hoezo? Jij was altijd degene die zei dat dat nergens op sloeg.'

'Ze is gelukkig.' Hij had een diepzinnig antwoord verwacht, maar ze verraste hem met een heel eenvoudig antwoord. 'Dat had ikje ook wel kunnen vertellen.' Hij vertrok zijn gezicht toen de moer-

sleutel losschoot en hij zijn knokkels openhaalde aan het beton.

 

'Ze heeft kanker, haar goede periode is voorbij en ze gaat vechten voor elke dag van haar toekomst. Ondanks dat kan ze gelukkig zijn. Zelfs het feit dat ze getrouwd is kan die vreugde niet verklaren.'

'Jij gebruikt een emotioneel argument om te verklaren waarom ze gelijk heeft.' Ja

Hij schudde in verwarring zijn hoofd. Rachel was een logisch denkend mens, maar ook iemand met veel invoelingsvermogen. Ze was in staat schijnbaar tegenstrijdig menselijk gedrag te ontwarren en weer enigszins op orde te krijgen, maar er waren momenten dat hij haar gewoon niet kon volgen.

Hij keek haar aan en verbaasde zich over de haast smekende blik in haar ogen.

'Als je stervende bent, is het niet zo makkelijk om jezelf iets wijs te maken. Jennifer weet gewoon dat Jezus van haar houdt en dat Hij haar eeuwig leven gegeven heeft. Dat haar geloof sterker wordt naarmate ze dichter bij de dood komt, zegt mij dat ze gelijk heeft.'

Het leek Jack niet wijs haar te wijzen op de tegenstrijdigheid in haar verhaal. Ze had net gezegd dat Jennifer het niet wilde weten dat ze ging sterven. Rachel wilde dat hij het met haar eens was, en dat was hij niet, maar hij wilde haar ook niet ontmoedigen. Hij had geen hoop horen doorklinken in haar

stem. 'Wat ga je doen?' 'Vind je dat ik onzin klets?'

'Eigenlijk wel.' 'Des te beter. Want je moet de Bijbel lezen. Jennifer wil met je praten.'

'Rae-' protesteerde hij instinctief. Hij wilde niet in een discussie over godsdienst belanden met Jennifer. Het laatste wat hij wilde was haar teleurstellen, en dat zou hij beslist doen als ze over dat onderwerp zouden praten. Ze wilde dat hij ook ging geloven en hij kon nog niet zeggen dat hij dat zou doen. 'Lastig. Je zult ermee moeten klaarkomen. Want als ik ook ga geloven, dan blijven  en Stephen als enigen over aan de verkeerde kant van de scheidslijn.'

 

Hij keek haar aan en hoorde hoe ze vriendelijk maar beslist een grens trok. 'Als  gelijk hebt, moet iedereen het met je eens zijn.' 'Hierover wel ja. Ik wil die angstige stap niet alleen zetten.'

Nu zijn zus zei dat hij de Bijbel moest lezen, nadat Cassie hetzelfde tegen hem gezegd had, was hij bereid toe te geven dat hij een besluit hierover niet langer voor zich uit kon schuiven. 'Bestaat er een grote-letteruitgave, zodat ik niet hoef te luren, geschreven in iets beters dan het Engels van oude

koningen?' Toen ze knikte, zuchtte hij. 'Geef me dan maar een Bijbel als kerstcadeau, dan zie ik wel wat ik ervan denk.' Ze wierp hem een stralende blik toe. 'Die heb ik al gekocht. Het is het pakje op je keukentafel.' 'Ben ik zo voorspelbaar?'

'Jij kunt geen nee zeggen tegen je familie.' 'Dan wordt het hoog tijd om daar iets aan te gaan doen.'

Ze lachte. Hij glimlachte naar haar en keek toen weer naar het brok metaal dat de nagel aan zijn doodskist was. 'Weet  hoe je een sneeuwruimer moet repareren? 'Ik wil er wel een schop tegen geven.' 'Dat werkt niet.' Hij pakte het apparaat op, hield het ondersteboven en schudde er eens flink mee. Er viel een schroef op de betonnen vloer. 'Waar zou die thuishoren?' Hij boog zich

weer over het apparaat. Na een poosje trok hij nogmaals aan het startkoord. De sneeuwruimer sloeg aan.

'Hij doet het', zei ze met een verbaasde glimlach. 'Prima, want jij mag ermee aan de slag op de oprit, terwijl ik met de sneeuwschep het trapje schoonveeg.' Het sneeuwde.

Cassie had doorgaans een hekel aan de winter, maar voor Kerst maakte ze een uitzondering. De sneeuw stapelde zich op op de vensterbank van het keukenraam. De zon scheen en weerkaatste zo fel op de sneeuw dat ze haar ogen tot spleetjes moest knijpen toen ze om zich heen keek. Aan de dakgoot hingen lange ijspegels. De wereld buiten leek wel nieuw.

 

Ze had zichzelf de luxe gegund om tot tien uur uit te slapen en koffie met een smaakje te zetten. Het was heet in de flat, omdat het verwarmingssysteem van het appartementencomplex weer eens op hol geslagen was. Ze had een joggingpak aan, maar kon net zo goed in een T-shirtje lopen zonder het

koud te krijgen. 'Kom, Benji.' Ze tilde het poesje van de bank. B.J. had zich opgerold op het nieuwe leren jack dat Cole haar voor Kerst gegeven had. Het was prachtig. Ze zou hem er een dikke knuffel voor geven, ook al zou ze hem daarmee in verlegenheid brengen.

Ze had besloten dat deze dag een keerpunt zou worden. Ze was in een goede stemming opgestaan en genoot met volle teugen van de dag. Er was geen stress, geen boekwinkel om zich druk over te maken en ze hoefde niet te werken. Een vrije dag, waarop ze helemaal niets te doen had. Ze neuriede mee met de. kerstmuziek op de radio, terwijl ze haar laatste cadeautjes uitpakte, die ze gisteravond na het feestje op de kazerne op de bank neergelegd had. Als ze aan het eind van de week klaar zou zijn met verven en behangen, had ze eigenlijk een nieuwe flat. De boekwinkel had erg goed gedraaid in de maand december. Ze was van plan de volgende dag haar administratie bij te werken en de  laatste hand te leggen aan de begroting voor het komende jaar. De eigenaar van de fietsenwinkel had het er weer over gehad dat hij wilde verhuizen naar een groter pand, en dat bracht de mogelijkheid voor uitbreiding van de boekwinkel weer ter sprake. Ze was enthousiast over die kans. Jack zou nu wel thuis zijn van zijn werk. Ze wilde hem graag bellen om hem een “Vrolijk kerstfeest” te wensen, maar was bang dat ze hem wakker zou maken, terwijl hij zijn slaap

zo hard nodig had. De wind was rond middernacht afgenomen en de storm was naar het noorden weggetrokken. Ze hoopte dat Jack het aan het einde van zijn dienst wat rustiger had gekregen.

Ze legde Benji op een kussen, dat ze naar het midden van het bed trok. Het poesje was dol op spelen, maar ook dol op slapen. Jack had geen beter cadeau voor haar kunnen bedanken.

 

Cassie keek om zich heen in de slaapkamer. Behalve de inloopkast had alles nu een ”voorjaarsschoonmaak” à la Jack ondergaan. Ze had even overwogen om alvast zelf met het

schilderwerk te beginnen, maar vond toch dat het makkelijker was om daarmee op Jack te wachten.

Ze stapte over de stofzuiger heen en ging weer verder met ramen zemen. Ze had het laatste schoonmaakwerk gedaan. Als dit klaar was, zou ze wat koekjes bakken. Jack had niet gezegd wie hij mee zou nemen om te helpen, maar het was ongetwijfeld een goed idee om te zorgen dat ze goed te eten  kregen. Ze rekte zich uit om het houtwerk aan de bovenkant van het raam schoon te maken.

Er spatte een sneeuwbal uiteen tegen het raam. (geschrokken deed ze een paar stappen achteruit en liep toen voorzichtig terug naar het raam om te zien wie hem gegooid had. Jack stond op de stoep met zijn handen op zijn heupen naar haar raam te kijken. Ze deed het raam een stukje open en

huiverde van de kou. 'Mag Cassie buiten komen spelen?'

'Je bent gek, weet je dat?'

'Handschoenen aan, dame, en maak dat je beneden komt.' 'Ogenblikje.' Met een lach deed ze het raam dicht. Ze deed haar kast open, haalde haar lange blauwe jas, haar muts en zwarte handschoenen eruit en liep naar beneden. Jack had een vriendin. Hij dronk hete koffie terwijl hij toekeek hoe de twee een steeds groter wordende sneeuwbal over de hobbelige grond rolden. Ze hadden een fijne Kerst. Nou, dat waren dan in ieder geval een paar mensen die een fijne Kerst

hadden. Hij had geluisterd naar iemand die bijna zelfmoord wilde plegen; de feestdagen deden wat de tijd niet had gedaan en veroorzaakten bijna nog een 'sterfgeval in zijn familie. Er viel popcorn op de bodem van de auto. Hij schudde het doosje om de boter beter te verspreiden. Hij begon het allemaal zat te worden.

De sneeuwpop groeide. Kreeg ogen en een neus. Cassie liet zich achterover vallen in een sneeuwbank en maakte een sneeuwengel, terwijl Jack lachend toekeek. De druk moest toenemen en dit was de zwakste plek. Hij zuchtte. Niemand had zijn laatste boodschap, zijn meest verzorgde, gevonden. Het was frustrerend, omdat hij er hard aan gewerkt had. Maar deze situatie bood mogelijkheden. Ze gingen naar binnen en al gauw ging het licht in haar flat aan.

Hij stapte uit de auto om de sneeuwpop te gaan bekijken. Jack ging languit op zijn rug liggen op de vloer van de huiskamer, doodmoe maar gelukkig. Benji, die op zijn borst zat, deed een uithaal naar het zoutje dat Jack voor haar neusje liet ronddraaien. Het poesje sprong en botste tegen zijn kin. Jack schoot in de lach omdat de vacht kietelde. Het poesje verloor haar evenwicht door de aardbeving onder haar. Jack duwde Benji weer naar het midden van zijn borstkas om te voorkomen dat

ze naar beneden zou vallen. Jack wreef met de rug van zijn hand over zijn wang. Vlak

voordat ze naar binnen gingen had Cassie een sneeuwbal midden in zijn gezicht gegooid. Hij had bevroren voeten, koude handen en een nat shirt. En hij was gelukkig. 'Cassie, ben je verdwaald?'

'Ik ben aan het opdrogen.' 'Breng nog een handdoek voor me mee als je terugkomt. Ik lig te smelten op je kleed.' Ze verscheen in de deuropening en de handdoek, die ze met een boogje naar hem toegooide, belandde precies op zijn hoofd.

'Dank je.' Ze ging naast hem op de vloer zitten en liet een handdoek met monogram voor Benji naast het katje vallen.

'B.J. heeft nog steeds een melk snor.'

'Het gaat haar steeds beter af. Ze heeft het schaaltje deze keer tenminste niet omgegooid.'

Cassie zat haar eigen haar droog te wrijven met een handdoek. Ze had languit in de sneeuw gelegen om een sneeuwengel te maken en zag er daarna uit als een wandelende sneeuwpop Ze had zich omgekleed in een grijs shirt met korte mouwen. Dat had ze nog nooit eerder gedragen waar hij bij was. Jack zag het onmiddellijk. De littekens van de brandwonden op haar onderarmen liepen door tot boven haar ellebogen. De spieren van haar rechterbovenarm waren misvormd als gevolg

van de brand, geslonken en verschrompeld.  Toen hij haar aankeek zag hij dat ze wist dat hij het had

opgemerkt. Hij zei niets, maar ontspande zich. Ze had hem vertrouwd. Dat betekende heel veel. Ze droeg ook zijn hangertje. Dat betekende nog meer. Hij begon voorzichtig Benji’s melk snor af te vegen. 'Dank je wel voor haar.' Ze stak haar hand uit om het poesje te aaien. Jack greep haar hand, draaide hem om en kuste de rug van haar hand, waar de littekens haar huid ontsierden.

Geschrokken balde ze haar hand tot een vuist. 'Waarom doe je dat?'

'Om hem met een kusje beter te maken', zei hij nuchter. 'Je verbergt je handen. Nu hoef je dat niet meer te doen.' 'Jack-'

Hij trok een wenkbrauw op toen ze naar woorden zocht. Uiteindelijk glimlachte ze alleen maar. Hij glimlachte terug en richtte zijn aandacht op het poesje, dat nu een knoop van zijn overhemd probeerde op te eten. 'Wie denk je dat zijn volgende doelwit wordt?'

'Van onze pyromaan?' Cassie knikte. 'Tot nu toe heeft hij het gemunt op het bestuur van ,de

brandweer, het onderzoeksteam en het brandweerkorps. Het is vrij duidelijk dat hij ons een reactie probeert te ontlokken, dus zoek maar uit waar hij zijn volgende aanval op richt.

'Cole denkt dat het een brandweerman is.' Jack knikte. Het was ontmoedigend, maar gezien de situatie waarschijnlijk juist. 'Denk je dat het iemand is van de oude ploeg 65?'

'Nee.' 'Het is niet iemand van Compagnie 81 .' 'Het kan niet iemand zijn die we kennen', stemde Cassie in. Ze aarzelde en voegde er toen aan toe: 'Ik maak me zorgen over de volgende brand.'

Hij hoorde een onderstroom van iets diepers onder die algemene opmerking. 'Je bent bang dat ik gewond raak. Ze knikte.

 

'Dat kan elke brandweerman overkomen.' Hij volgde met zijn vinger het litteken dat van de rug van haar hand over haar pols liep. 'Zou je het verzorgingshuis niet ingegaan zijn als je geweten had dat dit zou gebeuren?' 'Ik zou naar binnen zijn gegaan.'

'Geen zorgen voor de dag van morgen, Cassie. Als er iets gebeurt, Zullen we het onder ogen zien. Tot die tijd zijn zorgen verspilde energie.' 'Je gaat niet op Bens aanbod in om met hem te ruilen van

dienst om erachter te komen of het om jou of om de Gouden ploeg gaat?'

Jack schudde zijn hoofd. 'Dan zou ik Nate, Bruce en de andere mannen in de steek laten. Dat kan ik niet doen als de Gouden ploeg het doelwit is.' De stemming werd veel te serieus. De vrolijkheid van die middag was omgeslagen in een sombere stemming. Ze had één kerstwens gehad, en die had hij niet voor haar kunnen vervullen. 'Het spijt me dat je de kerstdagen niet met Ash hebt kunnen doorbrengen.' 'Mij ook. Ik denk dat er iets met hem gebeurd is. Ik kan me niet voorstellen dat hij niet hier zou zijn met Kerst als dat in zijn vermogen lag.' 'Nogmaals, geen zorgen voor de dag van morgen.' 'Hij is er de man niet naar om me zomaar in de steek te laten.'

'Het heeft jou bijna twee jaar gekost om te aanvaarden wat er gebeurd is. Ash heeft veel langer vastgehouden aan zijn boosheid dan  Hij heeft tijd nodig. Gun hem die.' 'Hij voelde zich verantwoordelijk voor wat er gebeurd is.' 'Dat is zijn recht', waarschuwde Jack haar, omdat hij

begreep waarom Ash zo gereageerd had. 'Ik wou dat ik wist waar hij deze dag doorbrengt.'

Jack moest haar uit die melancholische stemming zien te krijgen. 'Heb je zin om vanavond te proberen je muis te vangen?' 'Heb jij er fut voor?'

Hij glimlachte om de twijfel in haar stem. 'Ik denk dat ik er de energie voor kan opbrengen als jij dat ook kunt.' 'Ik heb geprobeerd een paar dozen uit te zoeken, maar ik merkte dat die kast gebruikt is als de plek om alles op te bergen wat ik niet wilde uitpakken bij de laatste verhuizing, dus

het is er nogal een chaos.' Cassie stond op en stak Jack haar hand toe om hem overeind te helpen.

Jack legde Benji in de kleine doos die haar kattenmandje was geworden.

Cassie deed het licht in de slaapkamer aan, opende de kastdeuren en deed het licht in de inloopkast aan. 'Waar wil je beginnen?'

'Ik zal de dozen aangeven, dan kun jij ze in de gang opstapelen.' 'Er is geen ruimte in de gang. Als we ze nu eens hier tussen de ladenkast en de boekenkast opstapelen?' Jack betwijfelde of ze daartussen pasten, maar ze zou een kortere afstand hoeven tillen. 'We kunnen het proberen.' Hij schoof de kleding op hangertjes opzij. Als hij hier zou beginnen en dan rechtsom de kast zou afwerken- 'Het is een witte muis.' Ja

'Weet je zeker dat hij hier woont?' 'Ik heb hem drie keer gezien.' Als hij geweten had dat er zoveel dozen zouden staan, had hij het op een andere avond voorgesteld. Misschien kon hij ze van de muur afschuiven, zodat de muis geen plek meer had om zich te verstoppen. Jack tilde de eerste doos op en besloot eerst voldoende ruimte te maken om zich om te kunnen draaien. Hij zorgde ervoor dat Cassie allebei haar armen onder de doos had en dat het zwaarste gedeelte van de doos op haar linkerarm rustte, voor hij hem losliet. Toen hij de hangertjes heen en weer begon te schuiven om bij de dozen eronder te komen, drong het tot hem door dat ze sinds Thanksgiving maar een fractie van haar garderobe had gedragen. Het was te laat om haar nog mee uit eten te nemen. 'Deze doos is van onderen dichtgeplakt, maar het plakband is kapot.'

Ze pakte hem voorzichtig aan. 'Ik heb hem.' 'Jennifer wil over godsdienst praten.' Cassie had hem vertrouwd; nu was het zijn beurt om haar in vertrouwen te nemen. En eerlijk gezegd kon hij wel wat raad gebruiken.

 

Cassie liet de doos bijna uit haar handen vallen. 'O ja?' 'Waar moet ik beginnen met lezen in de Bijbel?' 'Jack, we springen van een muis over naar een gesprek over Jezus. Heb ik iets gemist?'

Hij lachte. 'Ik ben blij dat jij net zoveel moeite hebt met zo'n plotselinge verandering van onderwerp als ik. Telkens als Rachel zoiets doet, raak ik de draad kwijt.' Ze keek opgelucht. Voorzichtig zette ze de doos op een paar andere. 'Jij wilt van mij horen waar je moet beginnen met lezen in de Bijbel?'

'Het is een dik boek.'

'Het zijn eigenlijk zesenzestig boeken, gebundeld tot één boek.'  Ze schoot in de lach om zijn blik.

'Jij hebt ze vast allemaal gelezen', zei hij. 'Ja, hoewel ik moet toegeven dat sommige makkelijker te

lezen zijn dan andere. Waar wil Jennifer precies over praten?' 'Over Jezus.'

'Dan moet je de Bijbel in het midden openslaan en het rechtergedeelte weer in het midden. Dan kom je waarschijnlijk uit in. het evangelie van Lucas of het evangelie van Johannes. Dat zijn eigenlijk biografieën van het leven van Jezus.' 'Er bestaat zeker geen ABC voor beginnende bijbellezers?'

vroeg hij hoopvol. Hij keek haar aan. Ze deed haar best om niet te lachen. 'Ik was al bang van niet.'

'Jack, het is geen moeilijk boek. Lees het met je gezonde verstand. Wanneer wil ze erover praten?'

'Ze gaat 3 januari naar het Johns Hopkins voor een nieuwe chemokuur. Vóór die tijd neem ik aan.'

'Begin met het evangelie van Lucas. Dat is praktisch. Ik lees het graag.'

'Jen zal me in de war maken met ingewikkelde woorden, net als Rachel.'

'Niet met opzet', zei Cassie meelevend. 'Ze doen het nooit met opzet', pareerde Jack. Hij schoof

schoenendozen opzij en keek of er ergens hoekjes vanaf geknabbeld waren. Hij was inmiddels bij de laatste rij dozen aangeland en had nog geen enkel teken gezien van haar ongenode gast.

 

'Wat gaan we doen met oud en nieuw?' Jack was blij met dat woordje "we". 'Behalve dronkaards

uit autowrakken snijden?' vroeg hij, terugdenkend aan het jaar ervoor. 'Ja. Behalve dat.' 'Ik ben niet goed in feestjes die tot in de kleine uurtjes duren.'

'Heb je zin om een video te kijken? Dan zouden we Cole en Rachel kunnen uitnodigen en pizza's kunnen bakken.' 'Dat lijkt me een prima idee.'  'Zou je familie dat niet erg vinden?'

'Er is niets officieels gepland. We gaan dit jaar naar verschillende feestjes.' Jack tilde de volgende doos op. 'Voorzichtig met deze doos. Er zit iets scherps aan de rechterkant.' Hij begon aan de laatste dozen. 'Volgens mij was je muis niet thuis vanavond.'

'Of hij zit in een van deze dozen', zei Cassie bezorgd. Jack kantelde de op een na laatste doos, waar volgens het etiket boeken in zaten. 'Pak hem!' Cassie deed een uitval naar de muis, die de kamer in rende in de richting van de ladekast, en probeerde hem de pas af te snijden. Ze was te laat. 'Het is een zij', verbeterde ze, terwijl ze met haar voet de route blokkeerde die de muis genomen had.

Jack zat op het vloerkleed in de nu bijna lege inloopkast en legde zijn armen op zijn opgetrokken knieën. 'Ze is achter de dozen gekropen die we net daar opgestapeld hebben.'

'Daar ben ik ook bang voor.' Cassie keek hem aan en begon te giechelen.

'Het is niet grappig.' 'Jawel.'

Ze liep naar de deuropening van de kast en leunde tegen de deurpost. 'Je bent verslagen door een muis.' Hij gooide een opgerolde sok naar haar toe.  'Ik zou Benji kunnen halen en het haar laten proberen', zei Cassie.

'Aangezien  degene bent die moet slapen in een kamer met een muis, zal ik niet te hard lachen. Heb je kaas in huis? We kunnen op zijn minst proberen om hem uit de slaapkamer te lokken.'

 

Cassie stopte haar handen dieper in haar zakken. Ze stond op de stoep te kijken hoe Jack het ijs van zijn ruiten krabde. Hij had haar hulp afgeslagen. 'Wil je me bellen als je thuis bent?'

'Natuurlijk.' Waarmee ik niet wil beweren dat  een slechte chauffeur ben . Jack lachte. 'Alleen dat alle andere weggebruikers dat zijn.' 'Precies.'

Hij deed de deur aan de bestuurderskant open en gooide de ruitenkrabber naar binnen. 'Ik heb een fijne Kerst gehad Cassie.'  'Ik ook.'

'Kijk, iemand heeft je sneeuwpop een hoed opgezet.' Ze keek naar het speelveld. Er was een honkbalpet op het sneeuwwitte hoofd met de peenneus en de kooltjesogen geplant. Hij ziet er schitterend uit.' Een windvlaag blies sneeuw van de overkapping. Ze rilde en sloeg haar armen

dichter om haar middel. 'Ik ga naar binnen voor ik bevries.' Jack grijnsde naar haar. 'Goed idee, je begint blauw te worden. Ik bel wel.' 'Bedankt' Ze liep snel terug naar de deur.

Rechts van haar sloeg een autoportier dicht. Ze keek opzij. Haar voeten gleden onder haar vandaan en ze viel hard op de stoep. 'Ash.'